Μικρή φαίνεται πως είναι η επίδραση του lockdown σε παγκόσμιο επίπεδο, όσον αφορά την κλιματική αλλαγή.
Η μείωση των εκπομπών «αερίων του θερμοκηπίου» και άλλων ρυπαντών της ατμόσφαιρας, λόγω των περιοριστικών μέτρων για την καταπολέμηση της πανδημίας παγκοσμίως, αναμένεται να έχει σχεδόν αμελητέα επίπτωση στην κλιματική αλλαγή μακροπρόθεσμα.
Ακόμη κι αν κάποια περιοριστικά μέτρα παραμείνουν έως το τέλος του 2021, εκτιμάται ότι θα οδηγήσουν σε μείωση της θερμοκρασίας μόνο κατά 0,005 έως 0,01 βαθμούς Κελσίου σε σχέση με αυτή που αναμενόταν το 2030, σύμφωνα με νέες εκτιμήσεις επιστημόνων, ιοι οποίοι θεωρούν ότι μεγαλύτερη σημασία θα έχει τελικά κατά πόσο θα υιοθετηθούν «πράσινες» πολιτικές στη μετά-lockdown εποχή.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή Πιρς Φόρτσερ του βρετανικού Πανεπιστημίου του Λιντς, διευθυντή του Διεθνούς Κέντρου Priestley για το Κλίμα, οι οποίοι έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό για θέματα κλιματικής αλλαγής «Nature Climate Change», ανέλυσαν στοιχεία από 123 χώρες (μεταξύ των οποίων η Ελλάδα), τα οποία αφορούσαν την περίοδο Φεβρουαρίου-Ιουνίου 2020.
Οι μειώσεις αέριων ρύπων (διοξείδιο άνθρακα, οξείδια αζώτου κ.ά.) κυμάνθηκαν από 10% έως 30% και κορυφώθηκαν τον Απρίλιο, κυρίως χάρη στον δραστικό περιορισμό της κίνησης των οχημάτων, κάτι που είχε ως βραχυχρόνιο αποτέλεσμα την πτώση της θερμοκρασίας. Όμως, αυτό αντισταθμίστηκε σε μεγάλο βαθμό από μία σχεδόν παράλληλη μείωση κατά 20% στα επίπεδα διοξειδίου του θείου, κάτι που είχε ως αποτέλεσμα να μειωθούν τα αερολύματα που αντανακλούν την ηλιακή ακτινοβολία στο διάστημα, με συνέπεια να ανέβει λίγο η θερμοκρασία και έτσι να εξασθενήσει η αρχική θετική επίδραση από την πτώση στα οξείδια του αζώτου.
Η νέα μελέτη -η πρώτη που εστιάζει όχι στις βραχυπρόθεσμες αλλά στις μακροπρόθεσμες κλιματικές επιπτώσεις του lockdown- εκτιμά ότι η όποια θετική επίδραση στη μείωση των εκπομπών ρύπων, ουσιαστικά, θα έχει τελειώσει έως το 2025, αφήνοντας έως το 2030 μία ελαφριά μείωση της θερμοκρασίας του πλανήτη το πολύ κατά 0,01 βαθμό Κελσίου.
Πάντως, οι ερευνητές αισιοδοξούν ότι εάν -με αφορμή και την πανδημία- επιδιωχθεί διεθνώς μία πιο συστηματική «πράσινη» ανάκαμψη της οικονομίας, η άνοδος της θερμοκρασίας στη Γη έως το 2050 δεν θα ξεπεράσει τους 0,3 βαθμούς Κελσίου και έτσι θα καταστεί εφικτό να κρατηθεί μέσα στο όριο του 1,5 βαθμού Κελσίου σε σχέση με τα προβιομηχανικά επίπεδα, δηλαδή εντός των στόχων της διεθνούς συμφωνίας του Παρισιού. Εάν, αντίθετα, η ανάκαμψη και πάλι βασιστεί κυρίως στα ορυκτά καύσιμα, τότε η άνοδος της θερμοκρασίας -με πιθανότητα πάνω από 80%- θα ξεπεράσει τον 1,5 βαθμό Κελσίου.
