Σύμφωνα με τους επιστήμονες, σήμερα υπάρχουν πιο βάσιμες
θεραπευτικές επιλογές για την αντιμετώπιση των εγκεφαλικών επεισοδίων από ό,τι πριν. Προσοχή, κατά τη γνώμη τους, πρέπει να δοθεί στην αναδιοργάνωση των καινοτομιών που χρησιμοποιούνται από παλιά σε συνδυασμό με τις νεότερες.
Ιδιαίτερη βαρύτητα σε αυτό έδωσαν οι επιστήμονες στο συνέδριο της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Νευρολογίας, που έγινε πριν λίγο καιρό στην Κοπεγχάγη, όπου και ανάλυσαν πώς ακριβώς θα πρέπει να γίνει αυτή η αναδιοργάνωση με επιτυχία και ποιες κατευθυντήριες γραμμές πρέπει να δοθούν στους ειδικούς για τη χρήση των διαδικασιών από τη θρομβεκτομή μέχρι τις δομές καθώς και την επέκταση των μονάδων φροντίδας ασθενών με εγκεφαλικό. Μάλιστα, όπως επεσήμαναν, πολλές φορές, αυτές οι μικρές οργανωτικές αλλαγές είναι που κάνουν τη μεγάλη διαφορά για τον ασθενή.
Όπως ανέφερε ο Αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Νευρολογίας και καθηγητής στην Πανεπιστημιακή Κλινική στο Graz της Αυστρίας Dr. Franz Fazekas, «ο μόνος τρόπος για να κάνουν οι ειδικοί πλήρη χρήση των δυνατοτήτων των νέων αυτών επιλογών είναι να προσαρμόσουν σε όλες τις δομές τις διαδικασίες της φροντίδας ασθενών με εγκεφαλικό.
Η αναδιοργάνωση πρέπει να καλύπτει ολόκληρη την αλυσίδα της φροντίδας, από τη μεταφορά με το ασθενοφόρο έως την επακριβώς καθορισμένη χρήση της θρομβεκτομής».
Θρομβεκτομή: Νέες κατευθυντήριες γραμμές για την εφαρμογή και την οργάνωση της φροντίδας
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της μελέτης στην οποία έλαβαν μέρος 9.500 ασθενείς με εγκεφαλικό, και παρουσιάστηκαν στο συνέδριο, διαπιστώθηκε σε μεγάλο βαθμό η αποτελεσματικότητα της θρομβεκτομής, δηλαδή της μηχανικής απομάκρυνσης των θρόμβων αίματος, μετά από ένα εγκεφαλικό επεισόδιο. Αυτή η διαδικασία οδηγεί σε καλά αποτελέσματα, ιδιαίτερα σε ασθενείς με μεγάλους θρόμβους αίματος και μεγάλη απόφραξη εγκεφαλικής αρτηρίας. Περισσότερο από το 60% των ασθενών επιβιώνουν από ένα εγκεφαλικό επεισόδιο, χάρη σε αυτή τη διαδικασία χωρίς ή με μικρές μόνο απομειώσεις.
Στις συστάσεις προς τους γιατρούς προτείνονται τις συνθήκες υπό τις οποίες θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί η μέθοδος και για ποιους τύπους ασθενών, ενώ ορίζεται το ιδανικό περιθώριο του χρόνου και διευκρινίζεται πότε πρέπει να συνδυαστούν ενδοφλέβια θρομβόλυση και μηχανική θρομβεκτομή.
Αυτή τη στιγμή είναι σε εξέλιξη, όπως είπε ο καθηγητής, οι διαδικασίες για τις διεθνείς συστάσεις φροντίδας των ασθενών με εγκεφαλικό επεισόδιο οι οποίες γίνονται με τη συνεργασία των: European Academy of Neurology (EAN), the European Association of Neurosurgical Societies (EANS), the European Society of Emergency Medicine (EuSEM), the European Society of Minimally Invasive Neurological Therapy (ESMINT), the European Society of Neuroradiology (ESNR) and the European Stroke Organisation (ESO).
«Ελπίζουμε οι διαχειριστές της υγειονομικής περίθαλψης σε ολόκληρη την Ευρώπη να χαιρετίσουν τις κατευθυντήριες αυτές γραμμές, να τις αποδεχθούν και να τις εφαρμόσουν σε εξειδικευμένα κέντρα ώστε να αποτραπούν σοβαρές βλάβες μετά από εγκεφαλικά επεισόδια και να σωθούν πολλές ζωές» σημείωσε ο καθηγητής και συμπλήρωσε: «Μην ξεχνάμε ότι κάθε χρόνο αναφέρονται 600.000 εγκεφαλικά επεισόδια σε όλη την Ευρώπη και δυστυχώς ο αριθμός αυτός δείχνει να είναι σε άνοδο».
Τα εξειδικευμένα κέντρα παρακολούθησης και επαναφοράς των ασθενών μειώνουν κατά πολύ τον κίνδυνο της θνησιμότητας μετά από εγκεφαλικά επεισόδια, επισημαίνει ο καθηγητής.
Ποια διαγνωστική διαδικασία αποφέρει το μεγαλύτερο όφελος;
Δύο μελέτες που έγιναν από Δανούς επιστήμονες σε 444 ασθενείς με εγκεφαλικό επεισόδιο δείχνουν ότι η εξέταση MRI παρέχει ουσιαστική βοήθεια στους θεράποντες ιατρούς, βοηθώντας τους να λάβουν τη σωστή απόφαση σχετικά με τη θεραπεία. Η εξέταση αυτή για να καθορίσει ένα εγκεφαλικό επεισόδιο διαρκεί κατά μέσο όρο 7,5 λεπτά περισσότερο από ό,τι μια αξονική τομογραφία, ωστόσο, σχολιάζοντας τα ευρήματα της μελέτης, ο καθηγητής Fazekas είπε ότι η υπέρτατη αρχή είναι να ελαχιστοποιηθεί ο χρόνος μεταξύ της άφιξης του ασθενούς στο νοσοκομείο και της έναρξη της θρομβόλυσης.
Σε αυτό συμφωνεί και μια ιταλική μελέτη, που έδειξε τη σημαντικότητα της ελαχιστοποίησης του χρόνου αντιμετώπισης του περιστατικού μέσω της αναδιοργάνωσης αυτής και της άμεσης χρήσης της θρομβόλυσης.
