Ραγδαίες είναι οι αλλαγές που σημειώνονται στην Ανταρκτική, καθώς ο πάγος που υποχωρεί, δίνει τη θέση του σε λίμνες που σχηματίζονται από τα νερά τήξης.
Σε αυτό το μεταβαλλόμενο περιβάλλον, ένα νέο γεωγραφικό χαρακτηριστικό έχει πλέον αναδυθεί – ένα νησί που μέχρι πρόσφατα βρισκόταν ενωμένο με τον παγετώνα.
Ο παγετώνας Alsek περιέβαλλε στο παρελθόν το χαμηλό βραχώδες ύψωμα που είναι γνωστό ως Prow Knob. Το καλοκαίρι του 2025, η επαφή του παγετώνα με το ύψωμα διακόπηκε οριστικά, αφήνοντας μια νησίδα επιφάνειας περίπου 5 τετραγωνικών χιλιομέτρων να περιβάλλεται πλήρως από τα νερά της λίμνης Alsek.
Όπως αναφέρει σε άρθρο του ο Θοδωρής Κολυδάς, η εξέλιξη αυτή αποτυπώνεται καθαρά στις δορυφορικές εικόνες του Landsat. Η πρώτη λήψη προέρχεται από το θερινό εξάμηνο του 1984 (Landsat 5/TM), ενώ η πιο πρόσφατη από το καλοκαίρι του 2025 (Landsat 9/OLI-2). Η σύγκριση δείχνει το μέγεθος της παγοκάλυψης που χάθηκε, αλλά και τη ραγδαία εξάπλωση της λίμνης.
Σύμφωνα με τον παγετωνολόγο Mauri Pelto (Nichols College), στις αρχές του 20ού αιώνα ο Alsek κατέληγε ακόμη πιο δυτικά, στο Gateway Knob, περίπου 5 χιλιόμετρα από το Prow Knob. Μέχρι τα μέσα του αιώνα ο πάγος είχε υποχωρήσει, αλλά εξακολουθούσε να το περιβάλλει. Ο επίσης παγετωνολόγος Austin Post είχε φωτογραφίσει το 1960 το τέρμα του παγετώνα και έδωσε στο χαρακτηριστικό την ονομασία nunatak του, λόγω της ομοιότητας με την πλώρη πλοίου.
Ήδη από το 1984, τμήμα του Prow Knob βρεχόταν από τη λίμνη, ενώ ο παγετώνας διατηρούσε ακόμη σύνδεση με τον βραχίονα του Grand Plateau. Ωστόσο, το 1999 και οι δύο παγετώνες είχαν υποχωρήσει σημαντικά, ενώ η βόρεια γλώσσα του Alsek αποκόπηκε από γειτονικό νησί, κάνοντάς τον πιο επιρρεπή σε αποκολλήσεις. Στις επόμενες δύο δεκαετίες, οι παγετώνες έχασαν την τροφοδοσία τους από πλευρικούς παγετώνες, με αποτέλεσμα η λίμνη Alsek να επεκταθεί περαιτέρω προς νότο.
Το καλοκαίρι του 2025, ο παγετώνας τελικά αποσπάστηκε από το Prow Knob, μετατρέποντάς το σε πραγματικό νησί. Η ανάλυση των δορυφορικών δεδομένων δείχνει ότι ο διαχωρισμός σημειώθηκε ανάμεσα στις 13 Ιουλίου και 6 Αυγούστου.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Pelto και ο Post είχαν εκτιμήσει πως η αποκόλληση θα συνέβαινε γύρω στο 2020, με βάση τους ρυθμούς υποχώρησης που παρατηρήθηκαν μεταξύ 1960-1990 ωστόσο, το γεγονός καθυστέρησε ελαφρώς.
