H κατάσταση με την αναβάθμιση της τουρκικής προκλητικότητας και επιθετικότητας εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους για την ασφάλεια στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο, οι οποίες ξεφεύγουν από τα συνήθη όρια των κανόνων εμπλοκής.
Το μείζον ερώτημα που απασχολεί πολιτικούς και στρατιωτικούς αναλυτές είναι το ποσοστό των πιθανοτήτων η Τουρκία να ενεργοποιήσει το δόγμα του πρώτου χτυπήματος – αιφνιδιασμού κατά της χώρας μας προκειμένου να δημιουργήσει τετελεσμένα επί της εδαφικής μας κυριαρχίας. Ποια είναι τα σενάρια που εξετάζει η ελληνική πλευρά;
Πριν μπούμε σε επιχειρησιακές λεπτομέρειες έχει ιδιαίτερη σημασία να ξεκαθαρίσουμε ότι η Τουρκία από το 1923 μέχρι σήμερα, δεν έχει τολμήσει να κάνει οποιαδήποτε στρατιωτική επιχείρηση εκτός των συνόρων της, αν δεν είχε την υποστήριξη ή τουλάχιστον τη σιωπηρή ανοχή μιας μεγάλης δύναμης, τις πιο πολλές φορές των ΗΠΑ αλλά και βεβαίως της Ρωσίας.
Με τα μέχρι στιγμής γεωστρατηγικά και πολιτικά δεδομένα δεν φαίνεται να υπάρχει ούτε καν σιωπηρή ανοχή προς αυτή την κατεύθυνση, ούτε από τις ΗΠΑ, ούτε βεβαίως από την Ρωσία.
Το δεύτερο, εξίσου σημαντικό στοιχείο είναι ότι μετά το πραξικόπημα του 2016 και τις εκκαθαρίσεις εις τις οποίες προχώρησε ο Ερντογάν στο στράτευμα και στις δυνάμεις ασφαλείας, η στήριξη των στελεχών που υπηρετούν στις Ε.Δ. της Τουρκίας στο πρόσωπό του είναι εξόχως χαμηλή.
Οποιαδήποτε σύρραξη επιχειρήσει, είναι πολύ πιθανόν να γυρίσει μπούμερανγκ στον Ερντογάν αφού κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει ενδεχόμενο «στάσης» βασικών στελεχών του τουρκικού στρατού.
Παρόλα αυτά, οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις βρίσκονται σε διαρκή εγρήγορση αφού οι συγκεκριμένες εχθρικές ενέργειες της γείτονας έχουν ενεργοποιήσει τους Εθνικούς Κανόνες Εμπλοκής (ΕΚΕ).
Οι διαδικασίες είναι τόσο προσδιορισμένες και αυτοματοποιημένες, ώστε, όταν ενεργοποιηθούν, να είναι πολύ δύσκολο σε πραγματικές συνθήκες να ανακοπούν ή να ανασταλούν.
Αρκετοί στρατιωτικοί αναλυτές εκτιμούν ότι σε καμία περίπτωση η Τουρκία δεν επιθυμεί να διακινδυνεύσει μία πλήρη σύρραξη, η οποία εμπεριέχει τον κίνδυνο τεραστίων απωλειών και η οποία θα τινάξει στον αέρα το βασικό αιμοδότη της Τουρκίας (και της Ελλάδας) που δεν είναι άλλος από την τουριστική βιομηχανία!
Τα τελευταία 40 περίπου χρόνια η Τουρκία με την εν λόγω τακτική έχει καταφέρει να «ανοίξει» ένα σωρό μέτωπα: εναέριο χώρο, πλάτος χωρικής θάλασσας, υφαλοκρηπίδα, «ιδιοκτησιακό» καθεστώς συγκεκριμένων νήσων του Αιγαίου, κ.ά.
Τα τελευταία χρόνια οι δυνάμεις ασφαλείας της Ελλάδας εξετάζουν πολύ προσεκτικά τα ακόλουθα 5 σενάρια:
- Κεραία κινητής τηλεφωνίας
Αποτελεί μία από τις πιο δύσκολες περιπτώσεις για την ελληνική πλευρά. Το συγκεκριμένο σενάριο αφορά την εγκατάσταση υπό συνθήκες μυστικότητας, κεραίας δικτύου εταιρείας τουρκικής κινητής τηλεφωνίας σε μικρό νησί του Ανατολικού Αιγαίου, μη κατονομαζόμενο ονομαστικά από τις συνθήκες Λονδίνου, Λωζάνης και Παρισίων, και, συνεπώς, κατά την τουρκική άποψη «ώριμο» για διεκδίκηση. Η εκ των υστέρων αποκάλυψη της ύπαρξης της κεραίας θα έθετε εξ ορισμού θέμα «ιδιοκτησίας» της νήσου.
- Ναυτικός «αποκλεισμός»
Αποτελεί ίσως το πιο συχνά εφαρμοζόμενο στην πράξη σενάριο. Στην πράξη ο ναυτικός αποκλεισμός από δυνάμεις επιφανείας ή και υποβρύχια αποτελεί πολεμική ενέργεια η οποία, στο ήδη διαμορφωμένο πλαίσιο των Εθνικών Κανόνων Εμπλοκής (ΕΚΕ) αντιμετωπίζεται ως τέτοια. Κάθε φορά που η Τουρκία διεξάγει ναυτική άσκηση στα διεθνή ύδατα του Αιγαίου είναι υποχρεωμένη να εφαρμόζει κατά γράμμα τους κανόνες και τα προβλεπόμενα του Διεθνούς Δικαίου. Εδώ βέβαια θα πρέπει να σημειωθεί ότι εξετάζεται το ενδεχόμενο σοβαρής εμπλοκής όχι τόσο σε ναυτικό επίπεδο, όσο σε επίπεδο αερομαχίας η οποία μπορεί να οδηγήσει σε απώλεια προσωπικού.
Διαβάστε τη συνέχεια στο iellada.gr
