Οι Αμερικανοί λένε πως «What happens in Vegas, stays in Vegas», για να ακυρώσουν όσα έκαναν στην πόλη της αμαρτίας.
Η Εθνική λέει κάτι ανάλογο αποχαιρετώντας το Ελσίνκι, που την ταλαιπώρησε πολύ μέχρι να σκάσει το χειλάκι μας μετά τη νίκη στη μάχη επιβίωσης επί της Πολωνίας.
Στην Κωνσταντινούπολη ξημερώνει μία νέα μέρα για την Εθνική στο Ευρωμπάσκετ. Ασφαλώς όχι εύκολη, όπως δεν ήταν ούτε η χθεσινή, αλλά σίγουρα πολύ αισιόδοξη. Το σύστημα της διοργάνωσης διαγράφει μονοκονδυλιά ό,τι έχει προηγηθεί στην πρώτη φάση και κάπως έτσι η ελληνική ομάδα μπορεί να αφήσει στη λήθη τις προβληματικές εμφανίσεις και τις ήττες κουβαλώντας στις αποσκευές της μόνο τα διδάγματά τους. Και φυσικά τα θετικότατα μηνύματα από το χαρακτήρα που έβγαλε στην επιφάνεια την πιο δύσκολη ώρα.
Το μεσημεράκι της Πέμπτης η αποστολή προσγειώνεται στη νέα της βάση, έτοιμη για ένα νέο ξεκίνημα. Στην πραγματικότητα αυτό άρχισε την τελευταία της βραδιά στο γκρίζο Ελσίνκι, αλλά τώρα θα πρέπει να συνεχιστεί στην ηλιόλουστη Κωνσταντινούπολη αρχίζοντας από την πρώτη απογευματινή προπόνηση στο «Σινάν Ερντέμ». Τα χαμόγελα επέστρεψαν, αλλά για να παραμείνουν χρειάζεται προσήλωση στο νέο στόχο που λέγεται… Λιθουανία.
Το Σαββατόβραδο (21:30) η παρέα του Βαλαντσιούνας, του Κουζμίνσκας, του Καλνιέτις, του Ματσιούλις και όλων των υπολοίπων θα προσπαθήσει να φράξει το δρόμο της Εθνικής για τους «8». Ο αντίπαλος είναι δυνατός, αλλά στα μέτρα μιας πραγματικά καλής ελληνικής ομάδας, σαν κι αυτής που είδαμε χθες. Αυτή η Εθνική, όχι εκείνη που βλέπαμε μέχρι… προχθές, δίνει δικαίωμα στο όνειρο. Και-ποιος ξέρει;-ίσως αυτή τη φορά να ακολουθήσουμε από την… ανάποδη το δρόμο του 2014 και του 2015. Κι από εκεί που κερδίζαμε όλα τα ματς της πρώτης φάσης αλλά χάναμε στο κρίσιμο νοκ άουτ, αυτή τη φορά που αρχίσαμε με ήττες να καταλήξουμε με νίκες και θριάμβους. Στο χέρι μας είναι!
