Το μεγαλύτερο νησί του Ιονίου πελάγους, η Κεφαλλονιά, μαγεύει τους επισκέπτες με τις εναλλαγές τοπίου, τις ποικίλες φυσικές ομορφιές, τους γραφικούς όρμους με τα γαλαζοπράσινα νερά, τις δασώδεις πλαγιές του ορεινού όγκου του Αίνου.
Όμως, αυτό που κάνει πραγματικά ξεχωριστή την Κεφαλλονιά είναι έναεντυπωσιακό γεωλογικό φαινόμενο, το οποίο αποτελούσε μάλιστα μέχρι τη δεκαετία του 1960 το καλά κρυμμένο μυστικό του νησιού.
Σε απόσταση 3,5 χιλιομέτρων από την πρωτεύουσα του νησιού, στην περιοχήΦανάρι με το φάρο των Αγίων Θεοδώρων, βρίσκονται οι φημισμένεςκαταβόθρες του Αργοστολίου, σχισμές της γης δίπλα στη θάλασσα. Τα θαλασσινά νερά εισχωρούν στις καταβόθρες και, αφού ακολουθήσουν μιαυπόγεια διαδρομή 14-15 χιλιομέτρων σε ευθεία γραμμή, καταλήγουν στη γραφική λίμνη του Kαραβόμυλου Σάμης, στο ξακουστό λιμναίο σπήλαιο της Μελισσάνης (κοντά στον Καραβόμυλο) και στην Aγία Eυφημία, το χωριό που απλώνεται στις ακτές του ομώνυμου όρμου, βορειοδυτικά του Καραβόμυλου.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η λίμνη του Καραβόμυλου έχει υφάλμυρα νερά, διότι τα θαλασσινά νερά που εισέρχονται στις καταβόθρες του Αργοστολίου αναμειγνύονται στη διαδρομή τους με τα υπόγεια ύδατα (υπόγεια απορροή) του Αίνου.
Οριστική απάντηση στο ερώτημα πού καταλήγουν τα θαλασσινά νερά από τιςκαταβόθρες του Αργοστολίου δόθηκε τελικά το 1963, όταν οι χρωστικές ουσίες που διοχετεύτηκαν στα σημεία εισόδου των θαλασσινών νερών εντοπίστηκαν, μετά την παρέλευση δύο εβδομάδων, στον Kαραβόμυλο, στηλίμνη Μελισσάνη και στην Aγία Eυφημία.
