Νορβηγοί επιστήμονες υποστηρίζουν ότι οι άνδρες μπορεί να έχουν καλύτερη αίσθηση της κατεύθυνσης σε σύγκριση με τις γυναίκες εξαιτίας των ορμονών.
Κατέληξαν σε αυτό το συμπέρασμα δίνοντας στους άνδρες και στις γυναίκες δοκιμασίες πλοήγησης και στη συνέχεια εξέτασαν εάν μια μικρή δόση τεστοστερόνης θα μπορούσε να βοηθήσει τις επιδόσεις των γυναικών.
Μέσα σε περιβάλλον εργαστηρίου, οι συμμετέχοντες φόρεσαν τρισδιάστατα γυαλιά και με τη βοήθεια ενός μοχλού προσπάθησαν να ολοκληρώσουν δοκιμασίες που τους ζητούσαν να βρουν τον δρόμο τους ανάμεσα σε δύο σημεία ενός εικονικού λαβυρίνθου όσο πιο σύντομα γινόταν. Παράλληλα, οι ερευνητές παρακολουθούσαν τη λειτουργία των εγκεφάλων των συμμετεχόντων με τη βοήθεια μαγνητικού τομογράφου κατά τη διάρκεια των δοκιμασιών.
Στις πρώτες δοκιμασίες, όπου συμμετείχαν 18 άνδρες και 18 γυναίκες, η αίσθηση κατεύθυνσης των ανδρών ήταν πιο αποτελεσματική. Με λίγα λόγια, οι άνδρες έφταναν πιο γρήγορα στον προορισμό τους. Αν και οι άνδρες έλυσαν 50% περισσότερες δοκιμασίες από τις γυναίκες, πρόεκυψαν διαφορές στις τακτικές πλοήγησης.
Οι άνδρες χρησιμοποιούσαν περισσότερο την πυξίδα, ενώ οι γυναίκες προσανατολίζονταν περισσότερο με τη βοήθεια διακριτών σημείων στη διαδρομή, όπως είναι ένα συγκεκριμένο κατάστημα, για παράδειγμα.
Σε γενικές γραμμές, η χρήση της πυξίδας είναι πιο αποτελεσματική, διότι είναι περισσότερο ευέλικτη και εξαρτάται λιγότερο από το σημείο εκκίνησης. Οι μαγνητικές τομογραφίες έδειξαν κάποιες διαφορές στις εγκεφαλικές περιοχές που χρησιμοποιούσαν τα δύο φύλα κατά την πλοήγηση. Οι άνδρες χρησιμοποιούσαν περισσότερο τον ιππόκαμπο, ενώ οι γυναίκες τις πρόσθιες περιοχές του εγκεφάλου.
Αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία, καθώς ο ιππόκαμπος είναι απαραίτητος για να μπορεί κάποιος να χρησιμοποιεί τις βασικές κατευθύνσεις χρησιμοποιώντας τα σημεία του Βορρά, του Νότου, της Ανατολής και της Δύσης.
Οι ερευνητές ισχυρίζονται πως η εξελικτική διαδικασία παίζει σημαντικό ρόλο στις διαφορές που παρατηρήθηκαν ανάμεσα στα φύλα. Στην αρχαιότητα οι άνδρες ήταν κυρίως κυνηγοί, ενώ οι γυναίκες συλλέκτριες, με αποτέλεσμα οι εγκέφαλοί τους να έχουν διαφορετική εξέλιξη. Άλλες μελέτες, για παράδειγμα, έχουν δείξει πως οι γυναίκες είναι καλύτερες από τους άνδρες στον να βρίσκουν αντικείμενα μέσα σε έναν χώρο. Με λίγα λόγια, οι γυναίκες βρίσκουν πιο γρήγορα τα αντικείμενα μέσα στο σπίτι, ενώ οι άνδρες βρίσκουν πιο γρήγορα το σπίτι.
Σε μια δεύτερη σειρά δοκιμασιών, σε κάποιες γυναίκες χορηγήθηκε μια μικρή δόση τεστοστερόνης των 0.5 mg με τη μορφή ενός υπογλώσσιου δισκίου. Οι ερευνητές βρήκαν ότι αρκετές από τις γυναίκες αυτές μπόρεσαν να προσανατολιστούν καλύτερα στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα.
Πιο συγκεκριμένα, 42 γυναίκες χωρίστηκαν σε δύο ομάδες με τυχαίο τρόπο. Στη μια ομάδα χορηγήθηκε η ορμόνη και στην άλλη ψευδοφάρμακο. Ούτε οι γυναίκες ούτε οι ερευνητές γνώριζαν ποιος έλαβε τι. Οι γυναίκες που έλαβαν την ορμόνη δεν μπόρεσαν να επιλύσουν περισσότερες δοκιμασίες, αλλά είχαν καλύτερο προσανατολισμό μέσα στον λαβύρινθο. Παράλληλα, χρησιμοποίησαν περισσότερο τον ιππόκαμπό τους, ο οποίος συνήθως χρησιμοποιείται περισσότερο από τους άνδρες για την πλοήγηση.
Ο συγγραφέας της μελέτης υποστηρίζει ότι τα ευρήματα μπορεί να βοηθήσουν στην κατανόηση κάποιων συμπτωμάτων της νόσου του Alzheimer, όπου η απώλεια της αίσθησης της κατεύθυνσης μπορεί να είναι ένα πρώιμο σημάδι.
Σχεδόν όλα τα νευροεκφυλιστικά νοσήματα παρουσιάζουν διαφορές στα δύο φύλα, είτε ως προς τη συχνότητα προσβολής είτε ως προς τη σοβαρότητα. Υπάρχει, λοιπόν, ένας παράγοντας που είτε προστατεύει είτε βλάπτει το ένα φύλο. Από τη στιγμή που είναι γνωστό ότι ο αριθμός των γυναικών που διαγιγνώσκονται με Alzheimer είναι διπλάσιος από αυτόν των ανδρών, υπάρχει ίσως ένας επιβαρυντικός παράγοντας που σχετίζεται με τις ορμόνες του φύλου.
Οι ερευνητές παραδέχονται ότι οι διακυμάνσεις των ορμονών που συμβαίνουν στις γυναίκες κατά τη διάρκεια του κύκλου μπορεί να έχουν επηρεάσει τα αποτελέσματα της μελέτης. Κάποιες γυναίκες, άλλωστε, θα μπορούσαν να σκεφτούν ότι κάποιον ρόλο επίσης έπαιξε το γεγονός ότι οι δοκιμασίες πλοήγησης σχεδιάστηκαν από άνδρα.
