Το «Επίκεντρο» της Actionaid διοργάνωσε επίσκεψη προσφύγων στο Μουσείο Μπενάκη Ελληνικού Πολιτισμού. Μπορεί ο βιοπορισμός, η εξασφάλιση μιας στέγης, μιας δουλειάς να προέχουν στη διαδικασία ενσωμάτωσης προσφύγων και μεταναστών σε μία κοινωνία, ωστόσο, η γνωριμία με τον πολιτισμό, την κουλτούρα και τις συνήθειες ενός τόπου προβάλλουν σε πολλές περιπτώσεις επίσης ως ανάγκη – δεύτερου χρόνου, αλλά αναλόγως απαραίτητη και επιτακτική για την πλήρη ένταξη των ανθρώπων σε μία νέα χώρα. Και ήταν αυτή η ανάγκη εξοικείωσης με την πολιτιστική κληρονομιά της Ελλάδας που οδήγησε τους μαθητές του τμήματος ελληνικών από το Επίκεντρο της Actionaid στο κατώφλι του Μουσείου Μπενάκη. Η δομή της Actionaid στον Κολωνό προσφέρει δωρεάν προγράμματα και υπηρεσίες σε ανθρώπους που αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα και κοινωνικό αποκλεισμό και μια δασκάλα ελληνικών του «Επίκεντρου» οργάνωσε ξενάγηση στο Μουσείο Μπενάκη Ελληνικού Πολιτισμού. «Συχνά οι μαθητές μού ζητούσαν να τους εξηγήσω τα σχολικά βιβλία ιστορίας, μια και η πλειοψηφία των μαθητών μου είναι μαμάδες με παιδιά πρωτοσχολικής ηλικίας» εξηγεί η κυρία Αιμιλία Παναγιωτοπούλου. «Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με τη διαπίστωση ότι ακόμη και αυτοί που ζουν αρκετά χρόνια στην Ελλάδα έχουν επιδερμική επαφή με τον ελληνικό πολιτισμό, με οδήγησαν στη σκέψη να επισκεφθούμε ως τάξη ελληνικών ένα μουσείο, κατά προτίμηση ιστορικό. Η πρώτη μου επιλογή ήταν το Μουσείο Μπενάκη, λόγω ιστορικού και χρονικού εύρους των εκθεμάτων και εύκολης πρόσβασης». Απεδείχθη χρήσιμη εμπειρία για τους αρχάριους που βρίσκονται λίγα χρόνια στη χώρα και δεν έχουν εύκολη πρόσβαση στην πολιτιστική πληροφορία ή ακόμη την (γλωσσική) άνεση να κυκλοφορήσουν μόνοι τους στην πόλη. Με ξεναγό την κα. Θεώνη Κάμπρα η ομάδα έκανε «βουτιά» βαθιά στο παρελθόν της Ελλάδας, παίρνοντας μια μικρή γεύση από τον μινωικό και τον μυκηναϊκό πολιτισμό έως τον τρωικό πόλεμο και τα ομηρικά έπη. Με όχημα τα εντυπωσιακά εκθέματα, οι μαθητές έφτασαν στην προϊστορική εποχή στην Ελλάδα, έμαθαν για τη Γραμμική Β', την πρώτη γραφή της ελληνικής γλώσσας, αλλά και τις πρώτες αποικίες. Το ταξίδι στον χρόνο κατέληξε στους Περσικούς Πολέμους, τον χρυσό αιώνα του Περικλή, τον Μέγα Αλέξανδρο κι έκλεισε με απαντήσεις σε αναπάντεχες ερωτήσεις όπως γιατί φτιάχτηκε ο Παρθενώνας και γιατί η πόλη μας ονομάστηκε Αθήνα. Οι μαθητές μεταφέρονταν από τη μία αίθουσα στην άλλη και μαζί από τη μία εποχή στην άλλη, Φωτο: Vaggelis Tatsis/ΑctionAid Οι μαθητές μεταφέρονταν από τη μία αίθουσα στην άλλη και μαζί από τη μία εποχή στην άλλη, σε μία διαδραστική ξενάγηση που είχε ενδιαφέρον, ενθουσιασμό, απορίες. Η Χ. από τη Συρία, κατά τη διάρκεια της επίσκεψης, εξηγούσε στη συμμαθήτριά της τι σημαίνει μελανόμορφο αγγείο. Ο Α., Κωνσταντινουπολίτης που επέστρεψε στα θρανία για να θυμηθεί τα ελληνικά του, ενθουσιαζόταν κάθε φορά που ήξερε την απάντηση στις ερωτήσεις της ξεναγού. Η Ντ. ήρθε στην ξενάγηση με τα 2 παιδιά της, 1 και 3 χρονών. Η Σ. από την Περσία εντυπωσιάστηκε από τον αριθμό 2.500 π.Χ. Η Α. από την Ουκρανία κρατούσε σημειώσεις για να πει στο τέλος ότι η Ελλάδα είναι πολιτισμός, είναι φως και δείχνει τον δρόμο κατά του πολέμου. Οι αρχικοί ενδοιασμοί της κας. Παναγιωτοπούλου για το αν θα μπορούσαν, όπως είπε, οι αρχάριοι να απολαύσουν την επίσκεψη στο μουσείο όσο οι προχωρημένοι, διαψεύστηκαν πανηγυρικά: «Ο πολιτισμός όμως, η ιστορία, η τέχνη, η ταυτότητα συμπορεύονται με τη γλώσσα, συνέχονται από τη γλώσσα, δεν εξαρτώνται από αυτήν. Τελικά απεδείχθη χρησιμότερη εμπειρία για τους αρχάριους που βρίσκονται λίγα χρόνια στη χώρα και δεν έχουν εύκολη πρόσβαση στην πολιτιστική πληροφορία ή ακόμη την (γλωσσική) άνεση να κυκλοφορήσουν μόνοι τους στην πόλη. Όλοι στο τέλος με ρωτούσαν για τις μέρες με ελεύθερη είσοδο, για να το επισκεφθούν ξανά, με την ησυχία τους. Κάποιοι δεν έφυγαν, όταν τελείωσε η ξενάγηση». Και δεδομένου του ότι ο πολιτισμός της Ελλάδας έχει πλείστες μορφές, η πνευματική αναζήτηση δεν σταματά εδώ. Όπως λέει η κα. Παναγιωτοπούλου, ήδη σχεδιάζει τους επόμενους επιμορφωτικούς σταθμούς, σε μουσείο, σε συναυλία, σε θέατρο, σε πινακοθήκη.
