10
Αυγούστου
2016
- 19:53
Τελευταία τροποποίηση στις 10 Αυγούστου, 2016 - 19:57
Στο πλαίσιο της 5ης Εβδομάδας Αφρικανικού Κινηματογράφου, που
πραγματοποιήθηκε στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος στις 25 Φεβρουαρίου έως 2
Μαρτίου 2016.
Γράφει ο Alexander Fikre Wolde Selassie
Οι Πρεσβείες, τα Επίτιμα Προξενεία των Αφρικανικών χωρών στην
Αθήνα και η Ταινιοθήκη της Ελλάδας συνδιοργάνωσαν την Παρασκευή 26
Φεβρουαρίου, λίγες ημέρες πριν την παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, την προβολή
της ταινίας Difret του σκηνοθέτη Zeresenay Berhane Mehari που διαπραγματεύεται
το θέμα τον ανήλικων γάμων.
Ο σκηνοθέτης Zeresenay Berhane Mehari παρουσίασε
στο κοινό της Αθήνας την ταινία από την Αιθιοπία Difret (2014, 99’), με θέμα την
πραγματική ιστορία ενός δεκατετράχρονου κοριτσιού που κατηγορήθηκε για φόνο
επειδή σκότωσε τον απαγωγέα της. Παραγωγός της ταινίας που βραβεύτηκε στα
φεστιβάλ Sundance και Βερολίνου είναι η Angelina Jolie.
συνάψει γάμο με κάποια γυναικά, εάν αυτή αρνιόταν, τότε επιτρεπόταν να την
απαγάγει και να τη βιάσει για να την κάνει «επισημά» γυναικά του.
Ένα 14χρόνο κορίτσι η Hirut που ζει με την οικογένεια της στην ύπαιθρο της
Αιθιοπίας που θα την απαγάγουν 5 άνδρες και ένας από αυτούς θα την βιάσει. Το
νεαρό κορίτσι θα προσπαθήσει να δραπετεύσει και στην αυτοάμυνα της απάνω θα
σκοτώσει έναν από αυτούς.
Στην Αιθιοπία την εποχή που διαδραματιζόταν αυτό το πραγματικό
περιστατικό τα λαϊκά δικαστήρια είχαν το πάνω χέρι και η ποινή για την Hirut θα ήταν
ο θάνατος. Στην ιστορία εμπλέκεται μια ακτιβίστρια που υπερασπίζεται τα
δικαιώματα των γυναικών και θα καταφέρει να οδηγήσει την υπόθεση μέχρι την
επίσημη δικαιοσύνη.
Ο Zeresenay Berhane Mehari βγάζει στο φως ένα υπαρκτό συμβάν που έγινε
το 1996 αλλά με τέτοιο τρόπο ώστε να συνδυάσει τις αντιθέσεις, τις νοοτροπίες, τη
κουλτούρα και ένα τεράστιο χάσμα των αντιλήψεων όσων ζουν στις πόλεις με αυτούς
που ζουν στην επαρχία.
Η ταινία μαγεύει με την αμεσότητα που προσφέρουν οι ερμηνείες των
ερασιτεχνών πρωταγωνιστών της, συγκινεί με τον ρεαλισμό της και προβληματίζει για
το τι μπορεί να εξακολουθεί να συμβαίνει εκεί που δεν υπάρχουν νόμοι ή εκεί που
υπάρχουν αλλά δεν εφαρμόζονται.
Ο σκηνοθέτης που ζει 6 μήνες στην Αιθιοπία και τους υπόλοιπους στην
Αμερική, δήλωσε στη συνέντευξη που παραχώρησε στο Screeneye
« Έμαθα για την ιστορία αυτή πριν από 8 χρόνια. Χρειάστηκε να ερευνήσω όλες τις
πτυχές πριν προχωρήσω στο εγχείρημα. Η Αιθιοπία είναι μια χώρα με αντιθέσεις και
αυτές ήθελα να αναδείξω. Οι αντιλήψεις στις μεγάλες πόλεις είναι διαφορετικές από
αυτές στην επαρχία, κανείς βέβαια δεν ξέρει τι γίνεται πίσω από τις κλειστές
πόρτες».
20 χρονιά αργότερα από το συμβάν που εξιστορεί η συγκεκριμένη ταινία.
Στατιστικές λένε ότι 30%-40% τον κοριτσιών στην Αιθιοπία περνάνε ακόμα από αυτήν
την δοκιμασία. Ειδικά στα χωριά που ακόμα και στο σήμερα θεωρείται παράδοση η
συγκεκριμένη πράξη. Τα πράγματα όμως αλλάζουν. Με έναν πολλή αργό ρυθμό αλλά
υπάρχει βελτίωση. Σε μια άλλη παρόμοια περίπτωση. Αυτή της Ουοϊνεσέτ Ζεμπένε
Νέγκας, που υποστηρίζει ότι βιάστηκε το 2001, προσέφυγε στο Αφρικανικό
Δικαστήριο για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου και των Λαών το 2007, αφού ένα
δικαστήριο της Αιθιοπίας ανέτρεψε την απόφαση με την οποία είχε καταδικαστεί ο
δράστης.
Η κυβέρνηση της Αιθιοπίας διατάχθηκε να καταβάλει αποζημίωση ύψους 150.000
δολαρίων σε μια γυναίκα που υποστηρίζει ότι απήχθη, βιάστηκε και υποχρεώθηκε να
παντρευτεί σε ηλικία 13 ετών
Πρόκειται για μια απόφαση-ορόσημο που, σύμφωνα με τους ακτιβιστές για τα
δικαιώματα των παιδιών και των γυναικών, θα βοηθήσει να αποθαρρυνθεί μια
"παραδοσιακή" μορφή γάμου των κοριτσιών σε πολύ μικρή ηλικία η οποία, εκτός των
άλλων, έχει χαρακτηριστεί και παράνομη.
Με βάση έναν νόμο που ανακλήθηκε το 2005, ένας βιαστής δεν ήταν δυνατόν να
διωχθεί ποινικά αν το θύμα του "συναινούσε ελεύθερα να τον παντρευτεί". Η
Equality Now υποστήριζε ότι ο "γάμος" ήταν άκυρος αφού η Ουοϊνισέτ υπέγραψε το
συμφωνητικό ούσα αιχμάλωτη.
Αυτή η παράδοση υπάρχει και σε άλλες χώρες εκτός από την Αιθιοπία. Οι
γάμοι ανήλικων είναι ένα παγκόσμιο πρόβλημα. Οι γάμοι παιδιών σε μικρή ηλικία
παραμένουν διαδεδομένοι στις αναπτυσσόμενες χώρες. Πρόκειται για μια πρακτική
βαθιά συνδεδεμένη με την πολιτιστική παράδοση και την φτώχεια των περιοχών
αυτών, ενώ η πρακτική του γάμου ανάμεσα σε ενήλικες και παιδιά όχι μόνο
παραβιάζει τους νόμους για τα ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά απειλεί τη σταθερότητα
και την οικονομική ανάπτυξη των περιοχών.
Οι νόμοι αυτοί βασίζονται στο επιχείρημα ότι τόσο τα παιδιά όσο και οι
έφηβοι δεν είναι αρκετά ώριμοι για να κάνουν επιλογές σχετικά με το γάμο, και ότι το
να παντρεύονται σε τόσο νεαρή ηλικία ενδέχεται να τους προκαλέσει μόνιμες
συναισθηματικές, σωματικές
