Πλημμύρισε το θέατρο Παλλάς το βράδυ της Δευτέρας από κόσμο που στήθηκε στην ουρά για αρκετές ώρες προκειμένου να εξασφαλίσει εισητήριο για την προβολή της ταινίας “Στα βήματα του Αγίου Παϊσίου” .
Η ταινία για την ζωή του Αγίου Παϊσίου παρουσιάστηκε σε πρώτη προβολή για το Αθηναϊκό κοινό και η απήχηση, ήταν τεράστια.
Πολιτικοί, καλλιτέχνες, δημοσιογράφοι, παρουσιαστές της ελληνικής τηλεόρασης, άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών και εκπρόσωποι της εκκλησίας, έδωσαν το παρόν σε μια εκδήλωση που ήταν αφιερωμένη στον μεγάλο αυτό Άγιο των ημερών μας.
Η ταινία ήταν μια παραγωγή του Ινστιτούτου Άγιος Μάξιμος και της Πεμπτουσίας με την ευγενική χορηγία της παραγωγής είχε η ΙΜΜ Βατοπαιδίου. Την έρευνα έκανε ο δημοσιογράφος Γιώργος Λαμπράκος, ο οποίος ταξίδεψε σε όλα τα μέρη από όπου πέρασε ο Άγιος.
Ο Ηγούμενος της Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου, Αρχιμανδρίτης Εφραίμ λίγο πριν την προβολή της ταινίας μίλησε για τον άγιο Παϊσιο, αφού ο ίδιος γνώριζε πολύ καλά τον Αγιορείτη άγιο. Αναφέρθηκε μάλιστα σε αρκετές πτυχές του χαρακτήρα του αγίου, στην απλότητα και ταπεινότητά του, ενώ τόνισε ότι ο Άγιος Παϊσιος επαναλάμβανε ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα ήταν το όνομά του, αφού ο ίδιος επιθυμούσε την αφάνεια.
Χαιρετισμό απηύθηνε εκ μέρους του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος, ο Μητροπολίτης Δωδώνης Χρυσόστομος, ο οποίος δήλωσε συγκινημένος γι αυτή την προσπάθεια να καταγραφεί η ζωή του Αγίου, και ο πρόεδρος του Ινστιτούτου Άγιος Μάξιμος, Νίκος Γκουράρος, ο οποίος ανακοίνωσε ότι όλα τα ντοκιμαντέρ του Ινστιτούτου, θα προβληθούν σύντομα κατά τη διάρκεια ειδικής εβδομάδας στην Αθήνα.
Την εκδήλωση τίμησε με την παρουσία του και ο Μητροπολίτης Νέας Ιωνίας κ Γαβριήλ.
O Άγιος Παΐσιος γεννήθηκε το 1924 στα Φάρασα της Καππαδοκίας. Με την ανταλλαγή των πληθυσμών μετά την Μικρασιατική Καταστροφή μεταφέρθηκε η οικογένειά του αρχικά στην Κέρκυρα και τελικά στην Κόνιτσα, όπου εκεί έζησε ως το 1949. Είχε από νεαρός τον πόθο να γίνει μοναχός, ειδικά μετά την εμπειρία της εμφάνισης του Χριστού που είχε σε ηλικία 15 ετών. Το 1953 αναχωρεί για το προσφιλές του Άγιον Όρος για να γίνει εκεί μοναχός. Κοιμήθηκε στις 12 Ιουλίου 1994 στο Ησυχαστήριο του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στη Σουρωτή. Μολονότι ο ίδιος φιλάσθενος, επέδειξε έναν άμετρο ζήλο για τη μοναστική ζωή.
Έζησε για περισσότερο από 40 χρόνια την αυστηρή ασκητική ζωή, με αυταπάρνηση, φιλοπονία, μεγάλες νηστείες και καθημερινή αγρυπνία. Γινόταν ο ίδιος θυσία για τον κάθε αδελφό του. Έγινε ένα σκεύος εκλογής, με εμφανή τα χαρίσματα των ιαμάτων, της διακρίσεως, της προοράσεως, της προφητείας. Πλήθος προσκυνητών έβρισκαν ανάπαυση κοντά του, όταν τον επισκέπτονταν στο κελλί του στο Άγιον Όρος ή στο Μοναστήρι στην Σουρωτή. Έχουν γραφεί εκατοντάδες βιβλία για το βίο του, τη διδασκαλία του, τα θαύματά του. Κατετάγη στο Αγιολόγιο της Ορθοδόξου Εκκλησίας στις 13 Ιανουαρίου 2015. Είναι ένας από τους τελευταίους Αγιορείτες Αγίους με τον οποίο μεγαλύνεται το Άγιον Όρος, δοξάζεται η Εκκλησία του Χριστού. Έχει γίνει γνωστός σε όλο τον ορθόδοξο κόσμο και όχι μόνο. Ο βίος του περιγράφεται στην εν λόγω ταινία/ντοκιμαντέρ, μαζί με μαρτυρίες επωνύμων.
Στην εκδήλωση η Ελληνική Βυζαντινή Χορωδία με χοράρχη τον Γεώργιο Ν. Κωνσταντίνου απέδωσε ύμνους από την Ακολουθία του Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου. Ενώ ο Γρηγόριος Νταραβάνογλου, άρχων μαΐστωρ της Μ.τ.Χ.Ε. ερμήνευσε τραγούδια από την Καππαδοκία, την γενέτειρα του Αγίου Παϊσίου.
