Παρασκευή 29 Μαρτίου 2024 -

O πατριάρχης Mόσχας στην Aλβανία



Ο Πατριάρχης Μόσχας και πασών των Ρωσιών κ.κ. Κύριλλος πραγματοποιεί επίσημη επίσκεψη στην Ορθόδοξη Αυτοκέφαλη Εκκλησία της Αλβανίας, προσκεκλημένος του Αρχιεπισκόπου Τιράνων και Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας Αναστασίου. Είναι η πρώτη επίσκεψη Ρώσου Πατριάρχη στην ιστορία της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Αλβανίας και θα διαρκέσει έως τις 30 Απριλίου.

Σήμερα το απόγευμα, ο Πατριάρχης Κύριλλος θα συναντηθεί με τον Αρχιεπίσκοπο Αλβανίας Αναστάσιο, με τον οποίο θα συλλειτουργήσει στον Καθεδρικό Ναό Αναστάσεως του Κυρίου, που δεσπόζει στο κέντρο της πόλης των Τιράνων.

Επιπρόσθετα, στο πλαίσιο της τριήμερης επίσκεψης και εν μέσω δρακόντειων μέτρων ασφαλείας, αναμένεται να έχει συναντήσεις με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας της Αλβανίας, Ιλίρ Μέτα, και άλλους ανώτερους κρατικούς αξιωματούχους.-- 

Κατά την άφιξή του στα Τίρανα πραγματοποιήθηκε Δοξολογία στον Ιερό Ναό της Αναστάσεως.

Ακολουθεί η προσφώνηση του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Τιράνων, Δυρραχίου & πάσης Αλβανίας κ.κ. Αναστασίου και πλούσιο φωτογραφικό υλικό .

Στην αντιφώνησή του ο Πατριάρχης Μόσχας κατά την δοξολογία  στον Καθεδρικό Ναό της Αναστάσεως του Χριστού  είπε :

Μακαριώτατε,αγαπητοί αδελφοί Αρχιερείς, έντιμοι πατέρες, αγαπητοί αδελφοί και αδελφές!

 

Χριστός Ανέστη!

Θα ήθελα, Μακαριώτατε  να ευχαριστήσω Εσάς και την Ιερά Σύνοδο της Ορθοδόξου Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Αλβανίας για την εγκάρδια πρόσκληση να επισκεφτώ την αλβανική γη και για τα όμορφα λόγια υποδοχής.

Εδώ, στον τόπο σας, ο οποίος έχει αρχαία χριστιανική παράδοση, πού ξεκινάει από την εποχή της δραστηριότητος του Αποστόλου Παύλου, στον τόπο όπου ο Άγιος Μάρτυρας επίσκοπος Δυρραχίου Άστιος και πολλοί άλλοι φίλοι του Θεού έκαναν τα ηρωικά τους έργα, στον τόπο όπου έχει μοχθήσει ο ονομαστός ισαπόστολος της Ορθοδοξίας, Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, η λαμπρή γιορτινή ατμόσφαιρα της Αναστάσεως του Κυρίου και Θεού, και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού βιώνεται με μία ξεχωριστή βαθιά αίσθηση. Ιδικά σε αυτόν τον μεγαλοπρεπή Καθεδρικό Ναό, που ως εμφανές σύμβολο της ανασύστασης της Ορθοδόξου Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Αλβανίας, έχει καθαγιαστεί στο όνομα της Αναστάσεως του Χριστού.

Του θριάμβου της Αναστάσεως προηγείτο ο Γολγοθάς. Κατά τον 20ο  αιώνα και οι δύο Εκκλησίες μας υπέφεραν μεγάλες ταλαιπωρίες σε συνέχεια των παθημάτων του Χριστού. Καταστράφηκαν ναοί, βεβηλώθηκαν τα άγια ενώ παράλληλα πολλοί κληρικοί, μοναχοί και λαϊκοί κυνηγήθηκαν μέχρι το τον μαρτυρικό θάνατο για το όνομα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Με αυτόν τον τρόπο ο εχθρός της σωτηρίας μας ήθελε να σπείρει τον πνευματικό θάνατο στους λαούς πού ποιμαίνονταν από τις Εκκλησίες μας, αλλά, σε αντίθεση με τους σκοπούς των διωκτών, πραγματοποιήθηκε η ανάσταση της πίστεως, η επιστροφή στη ζωή, αφού το αίμα των μαρτύρων είναι ο σπόρος του Χριστιανισμού.

Ο Θεός, «ἐξαπέστειλεν τὸ ἔλεος αὐτοῦ καὶ τὴν ἀλήθειαν αὐτοῦ» (Ψαλμ. 56:4) και η Ορθόδοξος Αυτοκέφαλος Εκκλησία της Αλβανίας, που θα μπορούσαμε να πούμε ότι είχε αφανιστεί εντελώς στο παρελθόν, σήμερα ανασυστάθηκε ένδοξα, έχοντας στερεωθεί χάρη στην αυταπάρνηση του Προκαθημένου της, του Μακαριωτάτου Αναστασίου.

Η άφιξή μου εδώ συνοδεύεται με αισθήματα λαμπρά. Χαίρομαι, που μου δίνεται η δυνατότητα να μοιραστώ μαζί σας τη χαρά του Αγίου Πάσχα, «τοῦτο δέ ἐστι συμπαρακληθῆναι ἐν ὑμῖν διὰ τῆς ἐν ἀλλήλοις πίστεως ὑμῶν τε καὶ ἐμοῦ.» (Ρωμ. 1:12) και να προσκυνήσω στα ιερά μέρη της Αλβανίας. Ελπίζω ότι με τη βοήθεια του Θεού η Ειρηνική Επίσκεψή μου να ανοίξει ένα νέο κεφάλαιο στις σχέσεις των δυο τοπικών Ορθοδόξων Αδελφών Εκκλησιών.

Χριστός Ανέστη!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ιστορικής σημασίας το συλλείτουργο του Πατριάρχη Μόσχας και του Αρχιεπισκόπου Αλβανίας

 

Κατά το συλλείτουργο στον καθεδρικό ναό της Αναστάσεως του Χριστού στα Τίρανα ο Αρχιεπίσκοπος Τιράνων κ Αναστάσιος αναφέρθηκε στην ειρηνική επίσκεψη του Πατριάρχη Μόσχας κ Κύριλλου και στην ιστορική της σημασία.
 
Διαβάστε την προσφώνηση 
 

Krishti u Ngjall! Χριστός Ανέστη! Христос Воскресе!

«Εὐλόγει, ἡ ψυχή μου, τὸν Κύριον, 
καί πάντα τὰ ἐντός μου, τὸ ὄνομα τὸ ἅγιον αὐτοῦ·» (Ψαλμ. 102:1)

Πασχαλινή αγαλλίαση και ευχαριστία πλημμυρίζουν τις καρδιές όλων μας, κατά την πρώτη ειρηνική επίσκεψή Σας στην Αλβανία, Μακαριώτατε Άγιε εν Χριστώ Αδελφέ, Πατριάρχα Μόσχας και πασών των Ρωσσιών κ.κ. Κύριλλε. Η ειλικρινής αυτή χαρά κορυφώθηκε με το σημερινό Συλλείτουργο, που κατεξοχήν εκφράζει την ενότητα της Ορθοδοξίας. Ολόψυχη αναβλύζει η ευγνωμοσύνη μας προς τον Τριαδικό Θεό, για το πασχαλινό δώρο της εδώ παρουσίας Σας.

Κατά τη χθεσινή Δοξολογία αναφέρθηκα στην πρώτη συνεργασία μας, στις αρχές του 1970, στον Παγκόσμιο Οργανισμό Ορθοδόξου Νεολαίας «Σύνδεσμος», στον οποίο διακονήσαμε ως Αντιπρόεδροι. Εσείς ως εκπρόσωπος της δυναμικής νέας γενιάς της τότε Σοβιετικής Ενώσεως και ο ομιλών ως βετεράνος του «Συνδέσμου», υπεύθυνος για τον τομέα Εξωτερικής Ιεραποστολής, του Διορθοδόξου Κέντρου «Πορευθέντες». Την εποχή εκείνη η Εκκλησία της Ρωσσίας υφίστατο ακόμη την αντιθρησκευτική πίεση. Ενώ η Εκκλησία της Αλβανίας είχε φθάσει στο βάθος του βαράθρου του αθεϊστικού διωγμού. Είχε πλήρως κατεδαφισθεί.

Αναλογίζομαι συχνά την περίοδο της ενεργούς συμμετοχής μας στα δρώμενα της Πανορθοδόξου Νεολαίας, διότι, όπως γνωρίζετε, θεωρώ τον τομέα αυτόν κρίσιμο και ζωτικότατο διαχρονικά  στη ζωή της Ορθοδοξίας. Σταθερή πεποίθησή μου είναι ότι οι νέοι, που αναζητούν ελευθερία, δικαιοσύνη, αγάπη, θα βρουν τον πλούτο ζωής που επιθυμούν στην Εκκλησία Εκείνου, ο Οποίος είναι η αλήθεια και η ζωή. Για την Εκκλησία της Αλβανίας σταθερά τονίζουμε ότι οι νέοι δεν αποτελούν απλώς «το μέλλον» της, αλλά το δυναμικό παρόν.

Στην μεταπολεμική περίοδο, όταν άρχιζε η Οικουμενική Κίνηση, οι Ορθόδοξοι νέοι, θεολόγοι λαϊκοί και κληρικοί ενέτειναν τη φωνή τους για περισσότερη ενότητα κυρίως μέσα στην Ορθοδοξία. Μία φράση μας - κλειδί  της δεκαετίας του 1960, που έκτοτε δεν έπαψε να επαναλαμβάνεται, ήταν ότι: «Η Ορθόδοξος Εκκλησία δεν είναι μία Συνομοσπονδία τοπικών Εκκλησιών, αλλά η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία».

Παράλληλα με τον πρώτο πόνο μας για την πανορθόδοξη ενότητα  αναπτύχθηκε και η έντονη αίσθηση του χρέους για τη μαρτυρία της Ορθοδοξίας σε νέα σύνορα, ιδιαίτερα στην Αφρικανική Ήπειρο, καθώς για τον επανευαγγελισμό στις χώρες, που είχαν υποστεί τον σκληρό αντιθρησκευτικό διωγμό.

Γνωρίζω καλά, Προσφιλέστατε Άγιε Αδελφέ, ότι σε όλες αυτές τις αναζητήσεις και προσπάθειες είσαστε στην πρώτη γραμμή, με αμείωτο ζήλο και δυναμικό λόγο. Δεν λησμονώ την έντονη παρουσία Σας – ως Προέδρου της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων της Εκκλησίας Ρωσσίας - στις Συνελεύσεις, Επιτροπές και άλλα όργανα του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών, του Συμβουλίου των Ευρωπαϊκών Εκκλησιών, της «Ευρωπαϊκής Επιτροπής Θρησκευτικών Ηγετών». Και κατά τις δυο τελευταίες δεκαετίες, στις Συνάξεις των Προκαθημένων των Ορθοδόξων Αυτοκεφάλων Εκκλησιών, πάντοτε χαιρόμουν ιδιαίτερα τη φιλική  και αποδοτική συνεργασία μας. 

Κατά τον 21ο αιώνα ζωτικά για την Εκκλησία μας παραμένουν τα θέματα:  α) Η εμβάθυνση της ενότητος των κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών. Με τονισμό παντοτε του μυστηριακού και σωτηριολογικού χαρακτήρα της, την ουσιαστική πνευματική καλλιέργεια των μελών της, με έμφαση στην Αγία Γραφή και στην πατερική παράδοση, με ενίσχυση της αυτοσυνειδησίας ότι η Εκκλησία είναι «Σώμα Χριστού», «τὸ πλήρωμα τοῦ τὰ πάντα ἐν πᾶσιν πληρουμένου» (Εφες. 1:22-23). β) Η δυναμική Ορθόδοξη μαρτυρία στον σύγχρονο κόσμο. Με τη βεβαιότητα ότι η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, στην οποία ανήκουμε, δεν ζει αποκλειστικά για τον εαυτό της αλλά ό,τι είναι και ό,τι της έχει δοθεί προορίζονται για ολόκληρη την ανθρωπότητα. γ) Η συμβολή στην ειρηνική συνύπαρξη και αρμονική συνεργασία των κατά τόπους θρησκευτικών κοινοτήτων. Με προσπάθεια να γεφυρώνονται οι  αντιθέσεις μεταξύ των διαφόρων χριστιανικών κοινοτήτων και με σκοπό την ειρηνική συνύπαρξη με ανθρώπους διαφορετικών θρησκευτικών πεποιθήσεων.

Σε μία περίοδο, όπου η καχυποψία, οι πολώσεις και οι πολεμικές συγκρούσεις αναστατώνουν την οικουμένη, η Εκκλησία οφείλει να είναι παράγων ειρήνης και αρμονικής συνεργασίας. Πριν από μερικά χρόνια, σε ένα Διαθρησκειακό Συμπόσιο, (που έγινε εδώ στα Τίρανα με τίτλο: «Είναι η παγκόσμια ειρήνη εφικτή;»), είχα επιμείνει στη θέση ότι: Σε τελευταία ανάλυση το αντίθετο της ειρήνης δεν είναι ο πόλεμος, αλλά ο εγωκεντρισμός˙ ο ατομικός, ο συλλογικός, ο εθνικός, ο φυλετικός, ο θρησκευτικός. Αυτός επιστρατεύει τις ποικίλες μορφές βίας, που δολοφονούν ποικιλότροπα την ειρήνη.

Το αντίδοτο στον εγωκεντρισμό δεν είναι οι γενικόλογες ηθικές παροτρύνσεις ούτε οι νομικές διατυπώσεις και μηχανισμοί καταστολής. Αλλά επιβάλλεται η ενδυνάμωση μιας αγάπης, έμπρακτης και πολυδιάστατης, η οποία δεν περιορίζεται από σύνορα, προκαταλήψεις και διακρίσεις. Εδώ βρίσκεται η τεράστια δυνατότητα και ευθύνη της υγιούς θρησκευτικής συνειδήσεως. Αυτή, ακόμα και σε συνθήκες μακροχρόνιων συγκρούσεων, χαρίζει τη δυνατότητα της συγχωρητικότητος και της συμφιλιώσεως. Η δύναμη και εξουσία της αγάπης πρέπει και μπορεί να νικά την αγάπη για δύναμη, η οποία καταστρέφει την ειρήνη. Η Εκκλησία, ως Μυστικό Σώμα του Χριστού, του αρχηγού της ειρήνης και της αγάπης, λειτουργεί διηνεκώς ως εργαστήριο και φορέας αυτής της τεράστιας δυνάμεως.

Ο Ορθόδοξος τρόπος της πραγματοποιήσεως του χρέους αυτού που καθόρισε ο Ιδρυτής και αρχηγός της Εκκλησίας, ο Ιησούς Χριστός. Μετά την τριήμερο Έγερσή Του, στην πρώτη συνάντησή με τους αποκαρδιωμένους μαθητές Του, και τον χαιρετισμό «Ειρήνη ημίν»  προσέθεσε: «Καθὼς ἀπέσταλκέ με ὁ πατήρ, κἀγὼ πέμπω ὑμᾶς» (Ιω. 20:21). Ο Αναστάς Κύριος δεν περιορίστηκε να τους αναγγείλει τη νίκη Του πάνω στην αδικία, την απελπισία και τον θάνατο, αλλά τους κάλεσε σε κάτι μοναδικό: Να συμμετάσχουν στο έργο Του, να συνεχίσουν τον αγώνα για να επικρατήσουν η αλήθεια, η καταλλαγή, η αξιοπρέπεια, η αλληλεγγύη, η ουσιαστική ειρήνη. Όχι με την ισχύ και τα κριτήρια της κρατικής ή οικονομικής εξουσίας, αλλά με τη δύναμη της ανιδιοτελούς αγάπης, της νηφάλιας ταπεινοφροσύνης και αποφασιστικής υπευθυνότητος. Θα είστε παράγοντες ειρήνης, συμφιλιώσεως, δημιουργίας με τον φωτισμό και την ενέργεια του Αγίου Πνεύματος.

Την μυστικά συνεχιζομένη άκρα ταπείνωση του Χριστού, τους καρπούς της σταυρικής θυσίας και τις συνέπειες του καινού Πάσχα, τα βιώνουμε οι Ορθόδοξοι κατεξοχήν στο Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας. Αυτό προ ολίγου τελέσαμε. Η δύναμη του Σταυρού και η αγαλλίαση της Αναστάσεως του Χριστού καθιστούν τη συχνά πολύμοχθη καθημερινότητά μας «λειτουργία μετά τη Θεία Λειτουργία», με πασχαλινή πνοή και ακτινοβολία της εμπειρίας της Αναστάσεως στο περιβάλλον μας.

Μακαριώτατε και Αγιώτατε Αδελφέ, εκφράζοντας και πάλι την αδελφική χαρά και ευχαριστία μας για το σημερινό Συλλείτουργο, Σας ευχόμεθα: αδιάπτωτη υγεία, εις έτη πολλά με αυξανόμενο ενθουσιασμό και αγιοπνευματικό παλμό. Ώστε, αξιοποιώντας τα πλούσια χαρίσματα και τις δυνατότητες, που ο Θεός έχει χαρίσει σε Σας και στη χώρα Σας, να ποιμαίνετε την Αγιωτάτη Εκκλησία της Ρωσσίας με διορατική σύνεση και να ακτινοβολείτε στη σύγχρονη εποχή το φως του Σταυρού και της Αναστάσεως, το ανέσπερο πασχαλινό φως, που χαρίζει στη ζωή νόημα, ελπίδα και πλούτο αγάπης.

Христос Воскресе! Krishti u Ngjall! Χριστός Ανέστη!

 

 
Προσφώνηση
 
της Α.Μ. του Αρχιεπισκόπου Τιράνων,
Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας κ.κ. Αναστασίου