Mε ειδική πλειοψηφία το Συμβούλιο Υπουργών Απασχόλησης και Κοινωνικών Υποθέσεων της Ε.Ε. κατέληξε σε μια αρχική συμφωνία για την αναθεώρηση της νομοθεσίας για τις αποσπάσεις των εργαζομένων εντός Ε.Ε. Η πρόταση της Κομισιόν είχε τεθεί και σε προηγούμενα χρόνια, αλλά δεν προχώρησε ελλείψει πλειοψηφίας.
Πρόκειται για μια από τις σημαντικότερες αποφάσεις των τελευταίων ετών μια και, ακόμα και αν δεν επιλύει ριζικά το πρόβλημα, που είχε εξελιχθεί σε κοινωνικό "ντάμπινγκ" εντός της Ε.Ε., το περιορίζει σε μεγάλο βαθμό.
Η νέα αναθεωρημένη οδηγία προβλέπει πως οι μισθοί θα συμβαδίζουν με εκείνους της χώρας υποδοχής, συμπεριλαμβανομένων και όλων των επιδομάτων και ταυτόχρονα περιορίζει τον χρόνο των αποσπάσεων σε 12 μήνες. Μπορεί δε να γίνει ακόμη αυστηρότερη εάν η Ευρωβουλή επιμείνει στην επιβολή των δικών της θέσεων, στη διάρκεια των διαβουλεύσεων που θα έχει τις επόμενες εβδομάδες με το Συμβούλιο.
Η συμφωνία επιτεύχθηκε με τη σύμφωνη γνώμη 20 χωρών, με τέσσερις (Πολωνία, Ουγγαρία, Λετονία, Λιθουανία) να ψηφίζουν κατά, ενώ απείχαν το Ηνωμένο Βασίλειο (λόγω της αποχώρησής του από την Ε.Ε.), η Ιρλανδία και η Κροατία. Γεγονός είναι ότι το Παρίσι και το Βερολίνο κατάφεραν να διασπάσουν τις χώρες της ανατολικής Ευρώπης που αποτελούσαν μέχρι τώρα ενιαίο μπλοκ, με αποτέλεσμα οι περισσότερες από αυτές να ψηφίσουν υπέρ της νέας οδηγίας.
Η σημερινή ισχύουσα νομοθεσία ορίζει σε δύο χρόνια την περίοδο των αποσπάσεων στην Ε.Ε., δηλαδή εργαζόμενους που φεύγουν από τη χώρα τους για να εργαστούν σε μια άλλη προσωρινά, μέσω γραφείων ενοικιάσεως εργαζομένων και υπεργολάβων.
Στη διάρκεια αυτής της περιόδου πληρώνουν τις ασφαλιστικές εισφορές στη χώρα μόνιμης κατοικίας τους, ενώ η αμοιβή τους στη διάρκεια της απόσπασης δεν μπορεί να είναι μικρότερη από τον ελάχιστο μισθό στη χώρα υποδοχής.
Με τη διεύρυνση της Ε.Ε. το 2004 η οδηγία άρχισε να δημιουργεί μεγάλα προβλήματα στα άλλα κράτη-μέλη, γιατί εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι αποσπάστηκαν στις χώρες τις Δυτικής Ευρώπης κάνοντας με πολύ λιγότερα χρήματα την ίδια εργασία που έκαναν οι ντόπιοι, χωρίς να επωφελούνται ανάλογων μισθών. Αυτό δημιούργησε ένα κοινωνικό ντάμπινγκ σε βάρος των εργαζομένων των χωρών υποδοχής, απειλώντας το κοινωνικό κράτος.
Με τη νέα νομοθεσία, που βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στην πρόταση της Κομισιόν, η χρονική διάρκεια των αποσπάσεων περιορίζεται στους 12 μήνες με δυνατότητα επέκτασης για άλλους 6 μήνες υπό την προϋπόθεση ότι θα υπάρξει σχετικό αίτημα και αποδοχή του από τη χώρα υποδοχής.
Οι αποσπασμένοι θα συνεχίσουν να καταβάλλουν τις εισφορές τους στη χώρα μόνιμης κατοικίας, ωστόσο οι μισθοί πλέον θα πρέπει να συμβαδίζουν με εκείνους της χώρας υποδοχής, συμπεριλαμβανομένων και όλων των επιδομάτων που λαμβάνουν οι εγχώριοι εργαζόμενοι, καθώς και τα δώρα και επιδόματα αδείας.
Από τα στοιχεία της Κομισιόν προκύπτει ότι το 2015 είχαν ξεπεράσει τα 2 εκατομμύρια οι Ευρωπαίοι αποσπασμένοι εργαζόμενοι. Οι κύριες χώρες προορισμού ήταν η Γερμανία, η Γαλλία και το Βέλγιο.
naftemporiki
