Πέμπτη 28 Μαρτίου 2024 -

Δεκατέσσερα μαγαζιά της Αθήνας που έχουν γράψει ιστορία εδώ και τριάντα χρόνια!



Σίγουρα έχετε επισκεφθεί μερικά από αυτά. Μαγαζιά που έχουν γράψει τη δική τους ιστορία στην αθηναϊκή αγορά. Μέσα σε όλα ξεχωρίσαμε 14 από αυτά, τα οποία έχουν κάνει πάταγο εδώ και 30 χρόνια στην Αθήνα!

1)Αυτοκίνηση του Μάκη Σαλιάρη – Το όνομα του θρυλικού κλαμπ δηλώνει το πάθος του Μάκη Σαλιάρη για τους αγώνες ταχύτητας, στους οποίους ο ίδιος συμμετείχε φανατικά.

Δείτε και το συλλεκτικό Video

 

2) Νεράιδα – Γλυφάδα

Η «Νεράιδα» βρισκόταν στην παραλιακή, στο ύψος του Αλίμου, απέναντι ακριβώς από το Συμμαχικό Στρατιωτικό Νεκροταφείο.

Τις μεγαλύτερες δόξες της τις γνώρισε στα μέσα του ΄70 φιλοξενώντας στη σκηνή της τη Βίκυ Μοσχολιού με το Γιώργο Κατσαρό. Στις αρχές εκείνης της δεκαετίας πραγματοποίησε στον ίδιο χώρο τις πρώτες εμφανίσεις του και ο Γιάννης Πάριος.

Εκεί μάλιστα μπήκε και τέλος στο έθιμο πλέον, του σπασίματος των πιάτων. Η ιστορία έχει ως εξής: Επί της περιόδου της δικτατορίας του ο Γεώργιος Παπαδόπουλος με τη συνοδεία συνεργατών του επισκέφθηκε ένα βράδυ τη Νεράιδα για να διασκεδάσει. Όλο το μαγαζί πάγωσε φυσικά με την παρουσία του και αφού αλλάχθηκε μέχρι και το ρεπερτόριο του προγράμματος όλα κύλησαν ομαλώς. Όλα; Μέχρι τη στιγμή που κάποιος… θερμόαιμος πελάτης έσπασε ένα πιάτο! Ο δικτάτορας εξοργίστηκε με την παντελή έλλειψη τάξεως και αποχώρησε αμέσως από το μαγαζί. Την επόμενη ημέρα με διάταγμά του το σπάσιμο των πιάτων μπαίνει σε απαγόρευση.

Ένα βραδύ μετά όμως επισκέπτεται τη Νεράιδα ο Αριστοτέλης Ωνάσης και αμφισβητώντας κάθε διαταγή κάνει τη δική του επανάσταση σπάζοντας αμέριμνος ό,τι πιάτο υπήρχε…

[adSense]

Τη δεκαετία του ΄90 διαχωρίστηκε στη «μικρή» και τη «μεγάλη» Νεράιδα, με την πρώτη να συνεχίζει τη λειτουργία της ως κέντρο διασκέδασης και η δεύτερη να διαμορφώνεται σε club.

Από το 2003 η λεγόμενη «μικρή Νεράιδα» έχει μετατραπεί σε γνωστό bar restaurant , ενώ ο χώρος της μεγάλης στεγάζει το νυχτερινό κέντρο «Θέα», με την επιγραφή «Νεράιδα» να συνεχίζει να διατηρείται έως σήμερα στο πλαϊνό μέρος του κέντρου (επί της Λ.Ποσειδώνος).

onasis neraida

3)Φαντασία

fantasia

Ξεκινώντας, να τονίσουμε ότι η Φαντασία εκείνων των χρόνων δεν έχει καμία σχέση με τη σημερινή «Fantasia» (το πρώην «Show Center») στο Ελληνικό. Η Φαντασία του 1950 και έπειτα βρισκόταν στη Λεωφόρο Ποσειδώνος στις αρχές του Αγίου Κοσμά, από την κάτω μεριά της παραλιακής, δίπλα στη θάλασσα δηλαδή.

Οι αδελφοί του τραγουδιστή Μιχάλη Μενιδιάτη, μαζί με τον ίδιο, ήταν εκείνοι που άνοιξαν τη Φαντασία. Η φήμη του Μενιδιάτη όταν ξεκίνησε την καριέρα του εξαπλώθηκε πολύ γρήγορα και κάπως έτσι η οικογένεια Καλογράνη, όπως ήταν το πραγματικό της επώνυμο, αποφάσισε να ανοίξει το δικό της κέντρο.

Εκεί ήταν και το μέρος όπου σπάστηκαν τα πρώτα πιάτα, μία ενέργεια που έμελλε να γίνει σύμβολο και συνώνυμο της νυχτερινής διασκέδασης. Με τα πιάτα τότε να είναι 100% αληθινά. Πολύ αργότερα, για την ασφάλεια όλων, αντικαταστάθηκαν με τα γνωστά γύψινα «μπουζοκόπιατα».

Στη Φαντασία η εκλεκτή πελατεία ήταν μεγάλη. Αξιοσημείωτη ήταν φυσικά και η επίσκεψη του Στρατάρχη Τίτο, του πρώτου προέδρου της Γιουγκοσλαβίας, μαζί με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή κατά το 1974. Λοιποί θαμώνες του ήταν ο Αριστοτέλης Ωνάσης, ο Τέλυ Σαβάλας και πολλοί άλλοι.

Το κέντρο λειτούργησε μέχρι το 1997. Την άνοιξη του 2010, ο τότε Πρωθυπουργός της χώρας Γεώργιος Παπανδρέου ξύπνησε ένα πρωί με το όνειρο μίας «ελεύθερης» παραλιακής χωρίς νυχτερινά κέντρα που εμποδίζουν την πρόσβαση στις παραλίες. Το πρώτο του και μοναδικό θύμα ήταν η «Φαντασία».

Εκείνο το πρωινό σε ένα πανηγυρικό κλίμα ανάμεσα σε Υπουργούς, κάμερες και δημοσιογράφους έπεσαν τα εδώ και μία δεκαετία εγκαταλελειμμένα ερείπια της Φαντασίας. Τρία χρόνια μετά το μόνο που υπάρχει είναι ένα επίσης εγκαταλελειμμένο χωμάτινο οικόπεδο στο οποίο κανείς δεν έχει πρόσβαση…

 

4)Τα Δειλινά

ta deilina mpouzoukia

Ένα όνομα, μία ιστορία. Το συγκεκριμένο  κοσμικό κέντρο ονοματοδοτήθηκε από το ομώνυμο τραγούδι της Βίκυς Μοσχολιού σε μουσική του Γιώργου Ζαμπέτα, ένα κομμάτι σταθμός για το ελληνικό πεντάγραμμο και για την καριέρα της τραγουδίστριας.

Τα πρώτα «Δειλινά» βρίσκονταν στα Πατήσια, κοντά στην Πλατεία Κολιάτσου, επί των οδών Κέας & Ταϋγέτου. Το χειμώνα του 1966, η Μοσχολιού μετά από 2,5 χρόνια εμφανίσεων στο πλευρό του Ζαμπέτα αποφασίζει να ακολουθήσει τη δική της ξεχωριστή πορεία. Αποχωρεί από τα«Ξημερώματα» στα οποία εμφανίζονταν τότε μαζί (σ.σ. ακόμη ένα μαγαζί που πήρε το όνομά του από τραγούδι των εν λόγω δύο ατόμων) και στις 5 Νοεμβρίου του ίδιου έτους ξεκινά στα «Δειλινά» έχοντας μαζί της το μεγάλο σταρ του ελληνικού κινηματογράφου Νίκο Ξανθόπουλο.

«Και τα δειλινά, μια φωνή μου ψιθυρίζει, μυστικά, δε θα γυρίσεις πια…»

Στις αρχές του ΄70 τα Δειλινά είχαν μετακομίσει στη Γλυφάδα, όπου γνώρισαν νέες μεγάλες δόξες με το Στράτο Διονυσίου (ειδικά το ΄80) και σήμερα βρίσκονται στην Ιερά Οδό. Τα πρώτα χρόνια τα δύο κέντρα λειτουργούσαν παράλληλα με το πρώτο να μετονομάζεται σε «Παλιά Δειλινά» και το δεύτερο σε «Νέα». Πλέον λειτουργεί μόνο το μαγαζί της Ιεράς Οδού

 

5)Quinta – Κυψέλη

quinta

Πρόκειται ουσιαστικά για το πρώτο club, κοντά στη σημερινή έννοια του όρου, που λειτούργησε στην Αθήνα. Βρισκόταν στην Κυψέλη, στη Φωκίωνος Νέγρη και στον αριθμό 82 και δημιούργησε μία high class φήμη στο σημερινό πεζόδρομο της περιοχής.

Ο ιδιοκτήτης της, ο Μπάμπης Μουτσάτσος, ήταν παίκτης του water polo στην ομάδα του Ολυμπιακού Πειραιώς. Μαζί με άλλους δύο αθλητές, τον ποδοσφαιριστή Μίμη Στεφανάκο και το μπασκετμπολίστα Κώστα Μουρούζη πήραν την απόφαση να δημιουργήσουν ένα νέο κοσμικό κέντρο στην πόλη. Ο χώρος βρέθηκε, όμως οι Στεφανάκος και Μουρούζης εγκατέλειψαν το εγχείρημα και έτσι ο Μουτσάτσος, μόνος του, εγκαινιάζει την Quinta στη Φωκίωνος Νέγρη το 1959.

Σε χρόνο «dt» το μαγαζί έγινε το κέντρο συνάντησης όλου του ελληνικού jet set και όχι μόνο. Εκλεκτός θαμώνας (και εδώ) ήταν ο Αριστοτέλης Ωνάσης, το παρών έδινε και η Αλίκη Βουγιουκλάκη με το Δημήτρη Παπαμιχαήλ, η Τζένη Καρέζη και πολλοί άλλοι. Ο χώρος φιλοξένησε και φημισμένους ξένους πελάτες όπως ο Ομάρ Σαρίφ και στη σκηνή του πασίγνωστα ονόματα της διεθνούς μουσικής σκηνής σαν το Λούτσιο Ντάλλα. Στο πιο in στέκι της Αθήνας γύρισαν σκηνές τους και πολλές κινηματογραφικές ταινίες.

Το 1963 ήταν η χρονιά που βρέθηκε στην Αθήνα και η Ρίτα Κάντιλλακ, παγκοσμίως διάσημη στριπτιζέζ – ηθοποιός, και κατά τον καιρό της διαμονής της στην πρωτεύουσα επισκέφθηκε την Quinta, όπου γνώρισε το Μουτσάτσο. Ο τελευταίος, λάτρης του ωραίου φύλου, δεν της αντιστάθηκε και έτσι η Κάντιλακ λίγα χρονιά μετά τον πήρε μαζί της στο Παρίσι όπου και παντρεύτηκαν.

Η Quinta έκανε και την πρωτοτυπία της μεταφοράς κατά τους καλοκαιρινούς μήνες από το κέντρο στην παραλιακή και έτσι το θέρος εγκαθίστατο στο τουριστικό περίπτερο «Ζέρβας» στη Γλυφάδα.

Σήμερα στην Φωκίωνος Νέγρη έχει μείνει μόνο ο 80χρονος πλέον ιδιοκτήτης της να θυμίζει με τις ιστορίες του την αίγλη μιας άλλης εποχής

6)Το χρυσό Βαρέλι – Τζιτζιφιές

 

Χρυσό Βαρέλι», προς την παραλία του Μοσχάτου. Σ’ αυτό ήταν ο συνθέτης Βασίλης Βασιλειάδης και γι’ αυτό λεγόταν ΒΒ. Εκεί τραγουδούσε και η Λίτσα Διαμάντη, στις αρχές της καριέρας της.
Ο Βασιλειάδης ήταν ο πρώτος που έβαλε το αρμόνιο στα τραγούδια της εποχής• κάτι πρωτοποριακό στον καιρό του.

Σ’ αυτό το κέντρο, αργότερα, ήταν ο Βοσκόπουλος, στην αρχή της μεγάλης καριέρας του, και μάλιστα λέγανε ότι κατέβαινε στους ψαράδες και τους βοηθούσε οικονομικά. Ο κόσμος τον αγάπαγε πάρα πολύ στις Τζιτζιφιές.
Το «Φαληρικόν» το άνοιξε ο πατέρας μου το 1958. Απ’ αυτό το  μαγαζί πέρασαν όλα τα μεγάλα ονόματα της εποχής: ο Παπαϊωάννου, ο οποίος ήταν Τζιτζιφιώτης, φίλος του πατέρα μου, ο Τσιτσάνης, ο Ζαμπέτας, ο Βαμβακάρης, ο Μητσάκης, ο Τσαουσάκης, Τζιτζιφιώτης κι αυτός, η Μαρίκα Νίνου, η Μπέλλου, η Ρόζα, η Σακελλαρίου σε πολύ μικρή ηλικία, και άλλα μεγάλα τότε ονόματα.

7) Barbarella Disco – Πειραιάς

barbarella disco athens

Σχεδόν τριάντα χρόνια μετά, οι σαραντάρηδες, σήμερα, νοσταλγοί της Barbarella -στο ίδιο κτίριο τώρα στεγάζεται το προξενείο της Αιθιοπίας-, αναζητούν τις γλυκές αναμνήσεις της εφηβείας τους στις λίγες πλέον αυθεντικές ντισκοτέκ της Αθήνας. Μαζί τους και οι κατά πολύ νεώτεροί τους, ίσως και απόγονοί τους, οι οποίοι, παρόλο που γνώρισαν την δεκαετία του ’80 ως παρωδία, έμαθαν να διασκεδάζουν με τα ίδια τραγούδια –και αυτό έχει να πει πολλά. Οι δεύτεροι, βέβαια, θα προτιμήσουν τα πιο επιτηδευμένα disco events των σημερινών mainstream clubs και θα χορέψουν το «Staying alive» διακωμωδώντας το περισσότερο παρά επιχειρώντας πραγματικά να πετύχουν τις σωστές -αλλά δύσκολες- φιγούρες του Ηustle.

 8)Bora Bora – Κολωνάκι

9)Mercedes – Γλυφάδα

10)Market – Καστέλλα

11)Sailin – Καστέλλα

12)Μπίτσουλας – Γλυφάδα – Μεταμεσονύχτια Ντισκοτέκ που άφησε εποχή

13)Wild Rose  στον περιφερειακό του Λυκαβηττού, όπου συγκεντρώνονταν και διάφοροι επώνυμοι όπως ο Βλάσσης Μπονάτσος και η Ζωή Λάσκαρη.

14)La Playa – (νυν Vive Mar).