Η Ερμούπολη της Σύρου ονομάζεται και αρχόντισσα των Κυκλάδων, κι όχι αδίκως. Τα πανέμορφα νεοκλασικά, οι ιστορικές εκκλησίες, το Δημαρχείο με την πλατεία Μιαούλη, τα γραφικά “Βαπόρια”, η Πινακοθήκη των Κυκλάδων, το εντυπωσιακό Θέατρο Απόλλων, το Αρχαιολογικό Μουσείο, το Μουσείο του Μάρκου Βαμβακάρη, καθώς και το Καζίνο, συναπαρτίζουν ένα μοναδικό στο είδος του οικιστικό σύνολο, η ομορφιά του οποίου ακτινοβολεί και εκτός Ελλάδος.
Η γοητεία της νησιωτικής αυτής πρωτεύουσας διατηρείται σχεδόν αναλλοίωτη από τα μέσα του περασμένου αιώνα. Το λιμάνι της Ερμούπολης, αποτελώντας κομβικό εμπορικό σημείο στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο, έφερε τους Συριανούς σε επαφή με άλλους λαούς, κουλτούρες και συνήθειες, από τις οποίες «υιοθέτησαν» τα πιο όμορφα στοιχεία, προσαρμόζοντάς τα στο νησί και την καθημερινότητά τους. Η ευμάρεια αποτυπώθηκε στη Σύρο με τα όμορφα αρχοντικά, τους μεγάλους εμπορικούς δρόμους και τις επιβλητικές εκκλησιές, κάνοντας το νησί να διαφέρει αισθητά από τα υπόλοιπα Κυκλαδονήσια.
Δύο φωτογραφίες από τη δεκαετία του 1960 έρχονται να επιβεβαιώσουν αυτή την άποψη, που θέλει την Ερμούπολη να είναι μία από τις ομορφότερες πόλεις στο Αιγαίο. Στην έγχρωμη φωτογραφία βλέπουμε την Ερμούπολη του 1962, όπως φαίνονταν από το λιμάνι, και στην ασπρόμαυρη διακρίνουμε το ξενοδοχείο «Μύκονος», που στο ισόγειό του βρίσκονταν τα λουκούμια «Συκουτρής» (παραδόξως γραμμένο «Σικουτρής»). Με χιώτικη καταγωγή, η οικογένεια Συκουτρή ξεκίνησε την επιχειρηματική της δραστηριότητα φτιάχνοντας λουκούμια στο ζαχαροπλαστείο της στη Σμύρνη. Το 1922, με τη Μικρασιατική Καταστροφή, ο παππούς Συκουτρής έφτασε στη Σύρο, σε ηλικία μόλις 15 χρονών, και έπιασε δουλειά σε λουκουμοποιείο, ενώ το 1928 πήρε άδεια και έστησε το δικό του εργαστήριο. Σήμερα, στα χέρια της τέταρτης γενιάς, η επιχείρηση εξακολουθεί να βρίσκεται στην Ερμούπολη και έχει τον ίδιο λογότυπο με τον οποίο ξεκίνησε.
