Σάββατο 08 Φεβρουαρίου 2025 -

Διακοπές αλά ιταλικά στη Λαμπεντούζα..



Νησιώτικες τοποθεσίες, αέρας εξωτερικού, ρομαντική ατμόσφαιρα και υπέροχη θάλασσαόλα αυτά συνθέτουν τη Λαμπεντούζα που θα μπορούσε εύκολα να αποτελέσει προορισμό διακοπών για όσους θέλουν να περάσουν το καλοκαίρι αλά ιταλικά -ή απλώς θέλουν να ταξιδέψουν νοερά στη γειτονική χώρα.

Μη μένετε μόνο στη Σικελία και τη Σαρδηνία. Η Ιταλία διαθέτει 450 νησιά συνολικά, άλλα μεγαλύτερα κι άλλα μικρότερα, ένα από αυτά είναι και η Λαμπεντούζα.

Da Lampedusa chiedono "la realizzazione di un ospedale e la chiusura del  centro per migranti" - Free Press Online

Είναι το πιο νότιο νησί της Ιταλίας, απέχει μόλις 110 χιλιόμετρα από την ακτή της Τυνησίας, έχει συνολική έκταση 20,2 τ.χλμ και πληθυσμό 4.500 κατοίκους. Είναι το μεγαλύτερο νησί του συμπλέγματος των λεγομένων Πελαγίων νήσων μαζί με τις νήσους Λινόζα και η φήμη του έχει εξαπλωθεί αρκετά λόγω της «παραλίας των κουνελιών», η οποία φιγουράρει συχνά πυκνά στις λίστες με τις καλύτερες παραλίες του κόσμου. Έχει ζεστό, αφρικάνικο καιρό, ήρεμα μπλε νερά και οι φυσικές και πολιτισμικές της ατραξιόν προσελκύουν πολύ κόσμο κάθε χρόνο.

Η ιστορία του νησιού

Η Λαμπεντούζα ως πελαγονήσι υπήρξε από την αρχαιότητα σταθμός ανεφοδιασμού των ναυτικών λαών όπως των αρχαίων Ελλήνων, των Ρωμαίων και αργότερα των Αράβων. Λόγω όμως των συχνών επιδρομών των Βερβέρων πειρατών η νήσος ερημώθηκε.
Κατά τον 15ο αιώνα η νήσος ανήκε στους Ισπανούς. Το 1436 ο Βασιλιάς της Αραγωνίας Αλφόνσος παραχώρησε αυτή στον Βαρόνο Μοντεκιάρο. Στη συνέχεια με ενδιάμεσες μεταβιβάσεις περιήλθε στον Βασιλιά της Νεάπολης, από τον οποίον φέρεται περί τα τέλη του 17ου αιώνα, η Μεγάλη Αικατερίνη να ζήτησε να την εξαγοράσει προκειμένου να εγκαταστήσει εκεί μεγάλη ναυτική βάση και να αντισταθμίσει με τον τρόπο αυτό στρατηγικά τη Μάλτα. Παρόμοια όμως πρόταση στο Βασιλιά της Νεάπολης φέρεται να έκανε την ίδια εποχή και η Αγγλία ακριβώς μετά την κατάληψη της Μάλτας από τον Μέγα Ναπολέοντα, όπου και περιήλθε. Τελικά το 1843 η νήσος περιελήφθη οριστικά στο Βασίλειο των Δύο Σικελιών του οποίου και ακολούθησε την τύχη.

VOLOTEA | Plane tickets in Apriliou προς Γένοβα apo Λαμπεντούζα Prices  starting from just !

Στη νεότερη ιστορία η νήσος κατέστη τόπος εξορίας καταδίκων και πολιτικών εξόριστων μέχρι και τον Β' Π.Π.. Ειδικότερα όμως λίγο πριν από την έναρξη του Β' Π.Π. ο Μουσολίνι ακολουθώντας το γνωστό δόγμα Mare Nostrum και φιλοδοξώντας την κυριαρχία της Μεσογείου, μετέβαλε τόσο τη νήσο αυτή όσο και την Παντελλερία σε μεγάλα ναυτικά οχυρά και ναυτικούς σταθμούς του ιταλικού στόλου καλύπτοντας ανάγκες ανεφοδιασμού, εξόρμησης και προσβολής νηοπομπών και μεμονωμένων εμπορικών πλοίων. Στις 19 Οκτωβρίου του 1942, πλησίον της Λαμπεντούζας, το ιταλικό αντιτορπιλικό Giovanni da Verrazzano δέχθηκε επίθεση βρετανικού υποβρυχίου με συνέπεια την ολική του απώλεια.

Τελικά μετά την ολοκληρωτική συντριβή του Άξονα στην Αφρική, τον Μάιο του 1943, και κατά την προπαρασκευή της διασυμμαχικής απόβασης της Σικελίας, στις 10 Ιουνίου του 1943 εξαπολύθηκε εναντίον των δύο νήσων μεγάλος ναυτικός και αεροπορικός βομβαρδισμός όπου μετά από διήμερο πρώτη παραδόθηκε η Παντελλερία και αμέσως μετά η Λαμπεντούζα.

Τα τελευταία χρόνια, ιδιαίτερα από το 2010 και αργότερα, με αφορμή και την Αραβική Άνοιξη και τη γενικότερη πολιτική και κοινωνική αναστάτωση στη Μέση Ανατολή και τη βόρεια Αφρική, το νησί αποτελεί τόπο άφιξης χιλιάδων μεταναστών και προσφύγων από χώρες της Αφρικής οι οποίοι προσπαθούν να περάσουν στην Ευρώπη. Στην προσπάθεια τους να διασχίσουν τη Μεσόγειο με αυτοσχέδια ή ακατάλληλα μέσα, πολλές χιλιάδες, ακόμα και μικρά παιδιά, έχουν πνιγεί.

Servizi di vigilanza presso il centro di accoglienza dell'Isola di  Lampedusa. Il COISP scrive al Ministro dell'Interno » COISP

Η ναυτική σύνδεση με την Ελλάδα

Η Λαμπεδούσα, ή Λαμπηδούσα όπως την αποκαλούσαν χαρακτηριστικά οι Έλληνες ναυτικοί και ιδίως οι ψαράδες, προπολεμικά, ήταν ένας από τους σημαντικότερους ψαρότοπους της Μεσογείου για τα μεγαλύτερα τότε αλιευτικά σκάφη. Ειδικότερα αποτελούσε το προσφιλέστερο τόπο των Αιγινητών σπογγαλιέων που αλίευαν σπόγγους στη περιοχή, μονοπωλώντας επαγγελματικά για λογαριασμό των Ιταλών σπογγεμπόρων. Τα λεγόμενα «λαμπηδιανά» (σφουγγάρια), ή «λαμπηδιανοί σπόγγοι» ξεχώριζαν για την ομορφιά τους και την ιδιαίτερη ζήτησή τους.

Τα δε ελληνικά αλιευτικά σκάφη μετέφεραν τα αλιεύματα στο Γερολιμένα της Μάνης απ΄ όπου στη συνέχεια προωθούνταν είτε προς το εσωτερικό της Πελοποννήσου, είτε μεταφορτώνονταν σε άλλα σκάφη για Πειραιά, προκειμένου να επιστρέψουν το συντομότερο και να συνεχίσουν την αλιεία. Την εποχή εκείνη ο Γερολιμένας διέθετε αξιόλογες εγκαταστάσεις πάγου, αποθήκες και άλλες συναφείς ευκολίες.