Όταν ένα έργο κλασικό απασχολεί στο πέρασμα του χρόνου, όταν προκαλεί τον πειραματισμό και καταλύει τα όρια μεταξύ των τεχνών, σίγουρα οδηγούμαστε προς μια νέα «γέννηση». Όπως στην περίπτωση του φιλμ που εμπνέει τους Fly Theatre (Κατερίνα Δαμβόγλου – Robin Beer) για ένα ερευνητικό θέατρο αξιώσεων με απώτερο στόχο την αφήγηση μιας νέας ιστορίας, σε μια νέα γλώσσα. Αφετηρία της δημιουργικής τους προσέγγισης ένα έργο σπουδαίο, ένα αριστούργημα της 7ης τέχνης. Το La Strada (1954), η νεορεαλιστική, βραβευμένη με Όσκαρ, ταινία του θρυλικού σκηνοθέτη Φεντερίκο Φελίνι, γνώρισε παγκόσμια επιτυχία και συγκαταλέγεται ανάμεσα στα κορυφαία έργα του ευρωπαϊκού κινηματογράφου.
Αλλά πώς γεννιέται μια ιδέα; Οι Fly Theatre εκκινούν την πειραματική τους αναζήτηση από την πρωταρχική εκείνη στιγμή της σύλληψης. Συναντιόμαστε με το αξεπέραστο έργο του Φελίνι σε μια θεατρική σκηνή κατά τη διαδικασία της δημιουργίας του. Βλέπουμε ένα αριστούργημα να ξετυλίγεται σπαρακτικά μέσα από τη ματιά του σκηνοθέτη και να αποκαλύπτεται βήμα-βήμα επί σκηνής.
Στη μεταπολεμική Ιταλία, ένας πλανόδιος καλλιτέχνης, ο βίαιος Ζαμπανό, αγοράζει για τις ανάγκες των ατραξιόν του, την κόρη μιας φτωχής αγρότισσας. Η ευαίσθητη και ονειροπαρμένη Τζελσομίνα, ανέχεται με χαμόγελο τις εκρήξεις και την απάνθρωπη συμπεριφορά του. Τι γίνεται όμως όταν μετά από διάφορες περιπέτειες που κορυφώνονται με την σύγκρουση του Ζαμπανό και του "τρελού", ενός ευαίσθητου ακροβάτη τσίρκου, η Τζελσομίνα χάσει την αισιοδοξία της;
Η παράσταση, δίνοντας προτεραιότητα στην εικόνα, τη μουσική και τη σωματική έκφραση των ηθοποιών, μιλάει για την πρωταρχική ανάγκη της ανθρώπινης επικοινωνίας, με άξονα τις προσωπικές σχέσεις και τη συντροφικότητα.
Οι "FlyTheatre" εργάζονται στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και έχουν συνεργαστεί με θεατρικές ομάδες όπως Complicite, Blind Summit, Theatre Rites παρουσιάζοντας τη δουλειά τους στο Little Angel, το Rich Mix, την English National Opera, την Nederlandse Opera, τη Σκάλα του Μιλάνου, την Όπερα Νουβέλ της Λυών και στο Φεστιβάλ της Αιξ-αν-Προβάνς. Στις παραστάσεις τους, παίζουν με την έννοια του ρυθμού και του χώρου, χρησιμοποιώντας μάσκες, κούκλες και πρακτικές του σωματικού θεάτρου. Η δουλειά τους, προσιτή σε όλους, χαρακτηρίζεται από παιχνιδιάρικο ύφος και ταξιδιάρικη διάθεση.Στην Ελλάδα έχουν παρουσιάσει τις παραστάσεις: «Τέλεια Συνταγή», «Αγγελική» και «Frida Κι Άλλο».
