Μια στιγμή θριάμβου για την Εθνική Λυρική Σκηνή και ουσιαστικά η πρώτη εμφάνιση του διευθυντή του Μπαλέτου της Λυρικής Κωνσταντίνου Ρήγου ως χορογράφου ήταν η «Λίμνη των Κύκνων» που έκανε τον περασμένο Nοέμβριο δέκα sold out στην Αθήνα και τρία στη Θεσσαλονίκη. Τον Δεκέμβριο επιστρέφει δυναμικά στην αίθουσα Σταύρος Νιάρχος,
Εχοντας αποκτήσει την αδιαμεσολάβητη δύναμη του word of mouth, της δύναμης που έχει η διάδοση της είδησης από στόμα σε στόμα, με τη βιωματική εμπειρία και σφραγίδα του κοινού, η «Λίμνη των Κύκνων» του αναγεννημένου Μπαλέτου της Εθνικής Λυρικής που παρουσιάστηκε τον Οκτώβριο του 2018 πρώτη φορά, επιστρέφει για έξι παραστάσεις από τις 22 Δεκεμβρίου. Προηγήθηκε τον Σεπτέμβρη η παρουσίαση για τρεις sold out παραστάσεις στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης όπου ενεργοποιήθηκε μια μοναδικής ενέργειας βιωματική εμπειρία κοινού και μπαλέτου.
Ο Κωνσταντίνος Ρήγος και το Μπαλέτο της Εθνικής Λυρικής επιστρέφουν στη «Λίμνη των Κύκνων» μετά την πρόσφατη εμπειρία του «Χορεύοντας με τη Σκιά μου» πάνω σε μουσική του Μάνου Χατζιδάκι, που έριξε αυλαία την περασμένη Κυριακή προκαλώντας απανωτά sold out , με αποτέλεσμα να προστεθεί μια έξτρα παράσταση. Ταυτόχρονα οι χορευτές εργάζονταν εντατικά για τη Λίμνη των Κύκνων, που αντιπαραθέτει κομμάτια της πρωτότυπης χορογραφίας του μπαλέτου των Πετιπά / Ιβάνοφ με την δημιουργική και μαζί αποδομητική ματιά του Κωνσταντίνου Ρήγου. Μια «αποδόμηση» που αποβλέπει στην ανάγνωση των κλασικών έργων μέσα από τη σύγχρονη προβληματική, από τις συνθήκες που διαμορφώνουν και κινούν τον κόσμο σήμερα. Αντίστοιχα και η εικαστική του προσέγγιση φέρνει νέα στοιχεία, την ποπ κουλτούρα και λάμψεις εικονογραφίας της σύγχρονης τέχνης πάνω στη σκηνή Σταύρος Νιάρχος.
Ο Κωνσταντίνος Ρήγος βάζει τον λευκό και τον μαύρο κύκνο του, βάζει τον πρίγκιπά του Ζήγκφρηντ, σε ένα τοπίο δυστοπικό, σε ένα τοπίο που απομένει ως κουφάρι μετά την μεγάλη καταστροφή. «Ένα ερημωμένο βενζινάδικο για να θυμίζει έναν κόσμο που ξέμεινε από καύσιμα. Μια λίμνη όπου το φυσικό και το υπερφυσικό συνυπάρχουν κι εναλλάσσονται. Και κυρίως ο Πρίγκιπας Ζήγκφρηντ –ένας ρομαντικός ήρωας που αναμετράται διαρκώς με το απόλυτο– το μεταμορφωτικό βλέμμα του οποίου καθορίζει τη μορφή των γύρω του».
O χορογράφος, σκηνοθέτης, φωτογράφος και καλλιτεχνικός διευθυντής του Μπαλέτου της Εθνικής Λυρικής Σκηνής σημειώνει: «Στη Λίμνη των Κύκνων παρουσιάζω μια εκδοχή που φλερτάρει με τη γοητεία του κλασικού χορού με έναν σύγχρονο τρόπο νεοκλασικού ενδιαφέροντος. Μια εκδοχή προσαρμοσμένη στην τεχνική που διαθέτει το Μπαλέτο της ΕΛΣ. Πιστεύω ότι όλες οι κλασικές χορογραφίες με την ανάλογη ερμηνεία μπορούν να μοιάζουν σύγχρονες. Έχω κρατήσει κάποια κομμάτια της κλασικής χορογραφίας των Ιβάνοφ και Πετιπά σχεδόν αυτούσια, μιας και τόσα χρόνια μετά τη δημιουργία τους μου φαίνονται σχεδόν σημερινά. Ο κλασικός χορός χρειάζεται υψηλή τεχνική και εκφραστικότητα. Παράλληλα, αν ξεπεράσεις το κομμάτι της παντομίμας που υπάρχει στα έργα αυτά, το κλασικό μπαλέτο έχει εξελιχθεί ως τεχνική και τέχνη. Οι ήρωες κρατάνε τα χαρακτηριστικά της κλασικής εκδοχής, μόνον που οι ρόλοι παρουσιάζονται ως προβολές του ίδιου του πρίγκιπα. Βλέπω τους ρόλους του λευκού και του μαύρου κύκνου ως τις δύο πλευρές του ίδιου προσώπου. Την αθωότητα και την ανάγκη για αυτοκαταστροφή που κρύβει μέσα του κάθε άνθρωπος. Την ανθρώπινη ύπαρξη την έλκει το καλό και το κακό. Αυτό το βρίσκω ιδιοφυές σε αυτό το έργο και είναι ένα από τα στοιχεία που θέλω να αναδείξω. Το πώς, δηλαδή, παρουσιάζονται οι δύο εκδοχές της ανθρώπινης ύπαρξης, η καλή και η κακή».
Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος Εθνικής Λυρικής Σκηνής
Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος
Πηγή: iefimerida.gr - https://www.iefimerida.gr/politismos/limni-kyknon-rigos-lyriki
