Με την Ανάσταση του Κυρίου θεραπεύθηκε το μεγαλύτερο κακό, η αμαρτία, η ρίζα όλων των άλλων κακών.
Το φως της Αναστάσεως διέλυσε το σκότος της αμαρτίας, το σκοτάδι της ενοχής μας. Διότι η Ανάσταση του Κυρίου σημαίνει ότι ο Θεός Πατήρ δέχθηκε τη σταυρική Θυσία του ενανθρωπήσαντος Υιού Του και χάρισε στο ανθρώπινο γένος την άφεση των αμαρτιών.
Το ακούσαμε στον Κατηχητικό Λόγο του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου: «Μηδείς οδυρέσθω πταίσματα συγγνώμη γαρ εκ του τάφου ανέτειλε».
Κανείς να μη θρηνεί απελπισμένος για τις αμαρτίες του διότι ανέτειλε συγχώρηση από τον Πανάγιο Τάφο του Αναστάντος.
Αλλ’ αν νικήθηκε η αμαρτία, νικήθηκε και ο θάνατος διότι ο θάνατος βασίλευε στους ανθρώπους εξαιτίας των αμαρτιών μας. Γι’ αυτό σήμερα αναφωνούμε θριαμβευτικά: «Που σου, θάνατε, το κέντρον;». Που είναι, θάνατε, το κεντρί σου; (δηλαδή η αμαρτία).
