Με αφορμή πρόσφατο προσκύνημα του γράφοντος στο Άουσβιτς και τα συγκλονιστικά συναισθήματα που αυτός βίωσε από τις θηριωδίες των Γερμανών, που με κάθε τρόπο έκαψαν, έσφαξαν, έψησαν ενάμιση εκατομμύριο (1.500.000) ψυχές, αφήνοντας ανεξίτηλο το στίγμα τους, ένα στίγμα δολοφονικό στους απογόνους τους, που τηρουμένων των αναλογιών συνεχίζουν σε άλλα επίπεδα πλέον την καταστροφική μανία τους εναντίον των αδυνάμων.
Από τον Ευάγγελο Ραφτόπουλο
Φαίνεται ότι οι αδύναμοι του κόσμου, κράτη και πολίτες, δεν έχουν ούτε μιας σπιθαμής χώρο για να κουρνιάσουν αμίλητοι, προβληματισμένοι, απελπισμένοι, να σιγοψιθυρίσουν τα φωνήεντα της θλίψης τους, να τραγουδήσουν το άσμα της εγκατάλειψης, της φτώχειας, της μοναξιάς, να τείνουν αδέξια για βοήθεια το ισχνό χέρι που άδειο το μαζεύουν πίσω για να το κρύψουν ακόμη πιο βαθειά στην άβυσσο του πένθους τους.
Καταρρίπτοντας η σύγχρονη αντίληψη των πραγμάτων κάθε έννοια δικαίου, ισότητας και διανομής του πλούτου, πολλαπλασιάζει τις διαφορές ανάμεσα στους πλούσιους και τους φτωχούς, στους ισχυρούς και αδύναμους, στους πολιτισμένους και τριτοκοσμικούς, στους μορφωμένους και αμόρφωτους, προχωρώντας σε στυγνή εκμετάλλευση όσων δεν έχουν στον ήλιο μοίρα, αυξάνοντας τις άπληστες και ατελείωτες, πολλές φορές και διαστροφικές ορέξεις των πλούσιων.
Δεν εκπλήσσει λοιπό το γενικευμένο πλέον φαινόμενο των εμφυλίων πολέμων, της κατάκτησης της εξουσίας μέσω εχθροπραξιών και ανθρωποθυσιών, των βιασμών αθώων θυμάτων, της δεινής θέσης των γυναικών σε πολλές χώρες, των απαγωγών, των ομηριών, των πάσης λογής δολοφονιών, με προφανή σκοπό την ανάδειξη των εγκληματιών σαν λαμπρών προσωπικοτήτων που θα έχουν το επάνω χέρι στη διαχείριση θησαυρού και ανθρώπινου δυναμικού.
Και όλα αυτά με την συστηματική και μεθοδική οργανωτική ικανότητα των ηγέτιδων δυνάμεων που σοφά και προγραμματισμένα επιλέγουν τις κακόμοιρες χώρες για τις βυθίσουν περισσότερο στην αφάνεια, καθώς και τους τρομοκρατημένους πολίτες για να τους εξαφανίσουν τελείως και να τους απαλλάξουν από την άθλια ζωή τους, αφήνοντας τον σπόρο της διχόνοιας και του μίσους να εξελιχθεί σε εθνική τραγωδία.
Είναι λοιπόν φυσιολογική η εξόντωση των Παλαιστινίων στη Γάζα από τους πολύπαθους Εβραίους ,που σε κάθε ευκαιρία μιλούν για το ολοκαύτωμα που υπέστησαν, ολοκαύτωμα όμως που δεν σέβονται καθόλου, χάνοντας και την συμπαράσταση και τον σεβασμό όλης της ανθρωπότητας.
Οι καταπατήσεις των δικαιωμάτων και οι εξοντώσεις των λαών δεν μετρώνται μόνο με τους αριθμούς, αλλά και με την υποταγή του αδύναμου στον δυνατό, υποταγή που οφείλουμε να καταδικάσουμε, να αγωνισθούμε για την ισονομία, τη δικαιοσύνη, την αλληλεγγύη ανάμεσα σε κράτη και ανθρώπους.-
