«Έγραψα μια αυτοβιογραφία, όταν κινδύνευσα να πεθάνω. Έφτασα στο σημείο που λέω “έχετε γεια, βρυσούλες”. Έγραψα για όλους, για την κόρη μου, τους συγγενείς μου, την αδερφή μου, τον αδερφό μου, τους φίλους μου, παραδέχθηκα χρήση ναρκωτικών, κάτι που θεωρείται πως πλήττει μια εικόνα ενός καθωσπρέπει ανθρώπου», ανέφερε ο Χρήστος Ζαμπούνης.
«Το έκανα όμως, διότι αντελήφθην ότι, εφόσον μπόρεσα και τα σταμάτησα κι εγώ, έστω κι ένας να πει πως “αυτός γιατί το έκανε, μπορεί να το κάνω κι εγώ”, έχει αξία. Ήθελα να το μοιραστώ, γιατί έχει ψυχολογική αφετηρία, βεβαίως. Τότε είχα χωρίσει με τη μητέρα της κόρης μου, πήρε το παιδί στην Αμερική, ένιωσα χαμένος. Δεν δικαιολογείται. Εγώ δεν έπαιρνα ποτέ ναρκωτικά, τότε που κυκλοφορούσαν παντού στα πάρτι με ασημένιους δίσκους. Γιατί ήμουν και αθλητής. Κι όμως, “έπεσα”. Αυτό, για να το μοιραστώ, ήξερα το κόστος. Δηλαδή, δεν υπάρχει εκπομπή που να μην πάω και να μη με ρωτάνε για αυτό. Μου λένε άνθρωποι εχέφρονες “έχεις κάποιον λόγο να το πεις;”. Με δείχνανε με το δάχτυλο. Δεν με ενδιαφέρει, διότι μόνο οι ανασφαλείς ενδιαφέρονται για τη γνώμη των υπολοίπων. Εάν ξέρεις γιατί το έκανες, ό,τι και να πουν, ξέρεις ποιος είσαι και γιατί το είπες», πρόσθεσε ο Χρήστος Ζαμπούνης.
