Μια αποκάλυψη που θα συζητηθεί, για τα έργα και τις ημέρες του Αδόλφου Χίτλερ, κάνει ένα νέο βιβλίο που θα κυκλοφορήσει τις επόμενες ημέρες.
Στο βιβλίο με τίτλο «Η απόλυτη έκσταση: Ναρκωτικά στο Τρίτο Ράιχ», ο δημοσιογράφος Νόρμαν Ολερ υποστηρίζει ξεκάθαρα: «Ο Χίτλερ ήταν ένας ναρκομανής».
Μάλιστα, όπως περιγράφει το «Εθνος», ο Ολερ αναφέρει ότι μετά την επίθεση εναντίον της Σοβιετικής Ενωσης ο «Φύρερ έχανε σταδιακά την επαφή με την πραγματικότητα εξαιτίας των ναρκωτικών».
Τα συμπεράσματα του Ολερ εδράζονται στις ιατρικές καρτέλες του γιατρού που κούραρε τον Χίτλερ.Σύμφωνα με αυτές, ο προσωπικό γιατρός του Αδόλφου του έκανε ενέσεις, οι οποίες περιείχαν ένα κοκτέιλ ουσιών: Eukodal, το οποίο είναι παράγωγο της μορφίνης και απαλύνει τον πόνο, Eupaverin, που είναι σπασμολυτικό, και μικρή ποσότητα κοκαΐνης. Ο γιατρός Οτο Μορέλ κρατούσε αναλυτικά αρχεία των ενέσεων και των φαρμάκων που χορηγούσε στον Χίτλερ, ανάμεσα στα οποία ήταν διάφορες ορμόνες, ακόμη και σε...ς διέγερσης, όταν ήταν μαζί του η Εύα Μπράουν.
«Ντοπέ» το Γ' Ράιχ
Κατά τη διάρκεια της έρευνάς του, ο δημοσιογράφος ασχολήθηκε και με τη γενικότερη χρήση ναρκωτικών ουσιών κατά το Τρίτο Ράιχ. Οπως έχει καταγραφεί και σε άλλα βιβλία, το ναρκωτικό που ήταν ευρέως διαδεδομένο ήταν το Pervitin, το οποίο έγινε διάσημο και μέσα από τις επιστολές που έστελνε ο νεαρός τότε στρατιώτης Χάινριχ Μπελ στους γονείς του, ζητώντας τους να του εξασφαλίσουν κάποια δόση από το θαυματουργό αυτό φάρμακο.
Συμπτώματα
Το Pervitin κρατούσε ξάγρυπνους τους στρατιώτες και τους δημιουργούσε αίσθημα ευφορίας, που ήταν απαραίτητο για να αντεπεξέρχονται στις φρικαλεότητες του πολέμου. «Αυξημένη παρατηρητικότητα, ευφορία, εμφανέστατη αύξηση της αποδοτικότητας» είναι μόνο μία από τις πολλές σημειώσεις στρατιωτών και γιατρών που επικαλείται το βιβλίο για τα αποτελέσματα της ουσίας αυτής.
Η συστηματική χρήση του όμως -και σύμφωνα με τα στοιχεία οι στρατιώτες της Βέρμαχτ είχαν καταναλώσει εκατομμύρια χαπάκια- μπορούσε να οδηγήσει σε εξάρτηση και κατάθλιψη.
Ο Ολερ διάβασε προσεκτικά τα αρχεία που κρατούσε ο καθηγητής πολεμικής φυσιολογίας Οτο Ράνκε, ο οποίος ήταν και ο ίδιος φανατικός οπαδός του Pervitin. Σύμφωνα με τον συγγραφέα, ο μεγάλος ενθουσιασμός του Χίτλερ για το «θαύμα της γενναιότητας που επέδειξαν οι Γερμανοί στρατιώτες» τους πρώτους μήνες του πολέμου ήταν απλώς ένδειξη αφέλειας.
Κατά την άποψη του Ολερ, ο Χίτλερ ερμήνευσε ως γενναιότητα την «ντοπαρισμένη απόδοση του στρατού» στο πεδίο της μάχης, η οποία κατά τη γνώμη του έπαιξε ακριβώς τον αντίστροφο ρόλο όσο περνούσε ο καιρός και αυξανόταν η χρήση ναρκωτικών στο στράτευμα.
