Ιδιαίτερα αξιομνημόνευτη είναι η περίπτωση του Γιώργη, ενός σχεδόν ολοκληρωτικά τυφλού, όπως τη διηγούνται τα εγγόνια του παπά Γιάννη, τα οποία ζουν σήμερα.
Ο μακαριστός Γέρων Ιωσήφ Βατοπαιδινός (+2009) επισημαίνει την αξία της αδιάλειπτης προσευχής, την οποία δέχεται ως εξομολογητική κραυγή του μετανοούντος πιστού ο Χριστός, χαρίζοντας άφθονη την χάρη Του σε όσους βαδίζουν με αυταπάρνηση την οδό του πνευματικού αγώνα της υπακοής, της φιλοπονίας και της μετάνοιας.
Aγίου Νικοδήμου Αγιορείτου
Ιησού, Σύ που δημιούργησες τούς Αγγέλους, καί είσαι Κύριος αυτών των άυλων όντων, που σε δοξολογούν ασίγητα, Σε δοξολογώ, Ιησού, πού καλλώπισες όλα τα κτίσματα, Σ΄ευχαριστώ, γιατί με το λογικό που μου έδωσες τα βλέπω και τα χαίρομαι.
“Χαίρε, κλίμαξ επουράνιε, δι’ ής κατέβη ο Θεός”.
Η κλίμαξ του Ιακώβ είναι η πιό παλαιά και πιό χαρακτηριστική προφητική προεικόνηση της Θεοτόκου. Σ’αυτή ο προφήτης βλέπει μια υπερφυσική σκάλα που πατούσε στη γή κι έφθανε μέχρι τον ουρανό, ο δε Θεός στηριζόταν επάνω της, προφανώς για να κατέβη στη γή (Γεν. κη’ 12-13).
Κάτω από έναν έναστρο ουρανό ήρθε το θείο βρέφος στην γη… μέσα στην σιωπή, μέσα στην αφάνεια, την ταπείνωση και την απλότητα.
