Ξεχάστε το μότο «Είσαι αυτό που τρως». Καμιά φορά οι άλλοι σχηματίζουν εντύπωση για το ποιος είσαι όχι από αυτό που τρως αλλά από τον τρόπο που τρως.
Οι καλοί τρόποι στο δείπνο είναι ένας πολύ σημαντικός τρόπος για να κάνεις καλή εντύπωση.
Δεν είναι της μόδας σε καμία περίπτωση το να προσέλθουμε στο δείπνο καθυστερημένα. Δεν υπάρχει ακαδημαϊκό τέταρτο. Μια πρόσκληση στις 8 για φαγητό, σημαίνει ότι πρέπει να είμαστε εκεί στις 8.
Τρώμε όσο πιο αθόρυβα γίνεται. Πρέπει να μασάμε με το στόμα κλειστό και να μην ρουφάμε όταν πίνουμε.
Χρησιμοποιούμε τα σκεύη μόνο για φαγητό. Δεν δείχνουμε με το μαχαίρι, ούτε το γλύφουμε για να το καθαρίσουμε από τις σάλτσες. Αν δεν χρησιμοποιούμε τα μαχαιροπήρουνα μας για να φάμε, το μόνο που επιτρέπεται να κάνουμε είναι να τα στηρίζουμε πάνω στο πιάτο μας.
Το πιρούνι δεν είναι φτυάρι! Δεν το γεμίζουμε με μεγάλες ποσότητες φαγητού, λες και συμμετέχουμε σε διαγωνισμό φαγητού. Το μαχαίρι το κρατάμε με το δεξί χέρι και το πιρούνι με το αριστερό. Επίσης, πρέπει να το πιάνουμε με χαλαρό τρόπο και όχι με το χέρι σφιγμένο σε γροθιά.
Παίρνουμε πάντα μικρές μερίδες. Όταν το φαγητό σερβίρεται σε μπούφε αποφεύγουμε το «σύνδρομο του γύπα» και δεν βουτάμε ότι υπάρχει πάνω στο μπουφέ. Είναι πιο κομψό να πάμε δεύτερη φορά στο μπουφέ, αν θέλουμε να φάμε παραπάνω.
Δεν φυσάμε την μύτη μας ενώ καθόμαστε στο τραπέζι. Ζητάμε συγγνώμη και πηγαίνουμε στο μπάνιο ή σε μια απομακρυσμένη γωνιά, έξω από το δωμάτιο.
Δεν τοποθετούμε το κινητό μας δίπλα στο πιάτο μας. Αν δεν περιμένουμε κάποιο έκτακτο τηλεφώνημα δεν υπάρχει και λόγος να υπάρχει ένα κινητό τηλέφωνο πάνω στο τραπέζι. Αν πρέπει να κάνουμε μια επείγουσα κλήση επίσης, δεν το κάνουμε ενώ καθόμαστε στο τραπέζι! Ζητάμε συγγνώμη και απομακρυνόμαστε.
Πλένουμε τα χέρια μας πριν καθίσουμε στο δείπνο. Δεν υπάρχει τίποτε χειρότερο από το να παρατηρήσει κανείς τα βρωμερά νύχια κάποιου ενώ τρώει.
Είμαστε ευγενικοί, ακόμα και αν το φαγητό που σερβίρεται δεν συμβαδίζει με τις διατροφικές μας συνήθειες. Το ιδανικό θα ήταν να ενημερώνουμε όταν δεχόμαστε την πρόσκληση για δείπνο. Αν παρόλ΄ αυτά έχουμε κάποιο διατροφικό περιορισμό εξηγούμε στον οικοδεσπότη και ζητάμε μεγαλύτερη μερίδα από τα υπόλοιπα φαγητά.
Δεν μιλάμε ποτέ με το φαγητό στο στόμα. Μασάμε το φαγητό μας, καταπίνουμε και μετά εκφράζουμε την άποψή μας.
Δεν διακόπτουμε ποτέ τον συνομιλητή μας. Αυτό δεν αφορά τόσο τους καλούς τρόπους στη διάρκεια του τραπεζιού αλλά γενικότερα την συμπεριφορά μας προς τους άλλους. Το να ακούμε κάποιον πριν απαντήσουμε δείχνει ευγένεια και σεβασμό.
Ζητάμε από τους συνδαιτυμόνες μας να μας περάσουν ό, τι χρειαζόμαστε, π.χ. την καράφα με το κρασί. Δεν γέρνουμε στον διπλανό μας, τεντώνοντας το χέρι για να πιάσουμε το αλάτι αλλά του ζητάμε ευγενικά να μας το δώσει.
Από την στιγμή που χρησιμοποιούμε τα μαχαιροπήρουνα μας δεν τα ακουμπάμε ξανά στο τραπέζι. Οι κανόνες αυτοί είναι σαν τα σήματα Μόρς. Όταν κάνουμε ένα μικρό διάλλειμα από το φαγητό το μαχαίρι παραμένει στη θέση 13.00 και το πηρούνι στη θέση 16.00. Όταν τελειώσουμε το φαγητό τοποθετούμε τα μαχαιροπήρουνα παράλληλα το ένα με το άλλο στο πιάτο, με τις λαβές στη θέση 16.00 και τα δοντάκια του πιρουνιού στο κέντρο του πιάτου. Αυτό πληροφορεί σιωπηλά τον σερβιτόρο ότι μπορεί να πάρει το πιάτο μας.
Όταν θέλουμε να σηκωθούμε από το τραπέζι κατά την διάρκεια του δείπνου αφήνουμε την πετσέτα πάνω στη καρέκλα. Όταν όλοι έχουν τελειώσει το φαγητό, ο οικοδεσπότης αφήνει την πετσέτα του δίπλα στο πιάτο και οι υπόλοιποι ακολουθούν το παράδειγμά του. Δεν πρέπει φυσικά να την τσαλακώσουμε ή να την ξαναδιπλώσουμε. Απλά την τοποθετούμε στην αριστερή πλευρά του πιάτου μας.
