Λιβαδειώτης πολιτικός, που διετέλεσε πρόεδρος της Βουλής για πέντε μήνες (4 Οκτωβρίου 1861 - 19 Μαρτίου 1862).
Ο Φίλων Φίλωνος γεννήθηκε το 1813 στη Λιβαδειά και καταγόταν από πλούσια οικογένεια προεστών της περιοχής, με σημαντική παρουσία στην Επανάσταση του 1821. Σπούδασε στην Ιόνιο Ακαδημία της Κέρκυρας και συνέχισε τις σπουδές του στα νομικά στα Πανεπιστήμια Πίζας και Παρισίων.
Με τη επιστροφή του στην Ελλάδα, αναμίχθηκε στην τοπική πολιτική και διετέλεσε Δήμαρχος Λεβαδέων. Ιδιαίτερα δημοφιλής στην τοπική κοινωνία, πρωτοεξελέγη βουλευτής Λιβαδειάς το 1853 και διατήρησε την έδρα του στη Βουλή έως το 1880, εκλεγόμενος συνεχώς για 27 χρόνια.
Ένθερμος οπαδός του Όθωνα, διετέλεσε αντιπρόεδρος της Βουλής τη διετία 1856-1858 και στις 4 Οκτωβρίου 1861 εξελέγη πρόεδρος της Βουλής με μεγάλη πλειοψηφία. Στη διάρκεια της σύντομης θητείας του κορυφώθηκε η φθορά του οθωνικού καθεστώτος, που συνοδεύτηκε από κυβερνητική αστάθεια. Μάλιστα, τον Ιανουάριο του 1862, επί προεδρίας του, ο πρωθυπουργός Αθανάσιος Μιαούλης απώλεσε την εμπιστοσύνη της Βουλής και ως λύση ανάγκης κλήθηκε να αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας ο γηραιός ναύαρχος Κωνσταντίνος Κανάρης. Αφού διαφώνησε ο Όθωνας και με αυτόν, ανέθεσε το σχηματισμό κυβέρνησης στο Γενναίο Κολοκοτρώνη. Επρόκειτο για την τελευταία «αυλική κυβέρνηση», λίγους μήνες πριν από την πτώση της πρώτης βασιλικής δυναστείας στη μεταπαναστατική Ελλάδα.
Μετά την έξωση του Όθωνα επανήλθε σύντομα στο πολιτικό προσκήνιο, αλλά δεν ανέλαβε κυβερνητική θέση, παρά μόνο για ένα δίμηνο ως Υπουργός Εκκλησιαστικών και Δημοσίας Εκπαιδεύσεως στην κυβέρνηση του Θρασύβουλου Ζαΐμη (28 Οκτωβρίου - 25 Δεκεμβρίου 1871).
Ο Φίλων Φίλωνος αποσύρθηκε από την πολιτική το 1880 και στις 10 Σεπτεμβρίου 1895 πέθανε σε ηλικία 82 ετών. Ως πολιτικός είχε φιλελεύθερες αντιλήψεις, απεχθανόταν τις πελατειακές πρακτικές και διακρινόταν για τη διορατικότητα, την ευρυμάθεια, την αίσθηση δικαίου, τη λεπτότητα και την ευφυΐα του.
ΠΗΓΗ: sansimera.gr
