Το να ζεις κανείς στη Β’ Πειραιά είναι ιδιαίτερα ευχάριστο μιας και οι γειτονιές εδώ είναι «ζεστές» , ανθρώπινες, ζωηρές, πολύβουες αλλά ασφαλείς, γεμάτες ανθρώπους εγκάρδιους, φιλικούς, κυρίως όμως αληθινούς.
Της Εύας Ζαχιώτη
υποψήφια ΝΔ Β' Πειραιά
Παρά τα όσα θετικά μπορεί να συναντάς στην καθημερινότητα στον Πειραιά, υπάρχουν ωστόσο αρκετά προβλήματα που σου υπενθυμίζουν συνεχώς ότι είναι μια περιοχή αδικημένη, παρά τη σπουδαία ιστορικότητά της και στρατηγική θέση.
Αυτός ήταν μάλλον και ο λόγος που αποφάσισα να ασχοληθώ με την πολιτική. Η διάθεση και ανάγκη να αλλάξω τα πράγματα που δε μου αρέσουν. Όταν λοιπόν με ρωτούν γι’αυτό, ιδίως νέα παιδιά της ηλικίας μου, τα οποία έχουν βαρεθεί να ακούν κλισέ πολιτικούς λόγους ή ακόμα χειρότερα νιώθουν απέχθεια προς οτιδήποτε αφορά την πολιτική, η απάντησή μου είναι πάντα ίδια: Το να κρίνει κανείς την πολιτική κατάσταση από την ασφάλεια του καναπέ του, είναι η πιο εύκολη λύση. Αν δε μας αρέσει κάτι και θέλουμε να αλλάξουμε τη δεδομένη κατάσταση, ο μόνος τρόπος είναι η συμμετοχή! Αντιλαμβάνομαι τη θέση κάποιων να απέχουν συνειδητά ως διαμαρτυρία, όμως οι αποφάσεις θα παρθούν με ή χωρίς εμάς. Προσωπικά δεν θέλω να αποφασίζουν άλλοι για εμένα, οπότε επιθυμώ να εξαντλήσω κάθε δημοκρατικό δικαίωμα που μου παρέχει η πολιτεία, όχι μόνο μέσω της ψήφου, αλλά και μέσω ενεργής συμμετοχής, προσφέροντας τη γνώση και την εμπειρία μου προκειμένου να αλλάξουν τα πράγματα προς το καλύτερο.
Αν λοιπόν μπορούσα να αλλάξω τα πράγματα θα ξεκινούσα κάπως έτσι…
Επενδύσεις!!!
Η ιδιωτική πρωτοβουλία, είναι κινητήριος μοχλός της οικονομίας. Η ανάπτυξη μπορεί να έρθει μέσω επενδύσεων, κάτι στο οποίο όμως μοιάζει να υστερούμε σημαντικά. Η άρση της γραφειοκρατίας θα ήταν mustστις πρώτες δράσεις που θα αναλάμβαναν προκειμένου οι επενδύσεις να μπορέσουν επιτέλους να γίνουν πραγματικότητα. Κίνητρα φορολογικά και όχι μόνο για να ανθίσει η ιδιωτική πρωτοβουλία, μόνος τρόπος για να γίνει η χώρα, εν γένει, παραγωγική. Θα καθιστούσα τον Πειραιά ιδανικό χώρο προσέλκυσης ελληνικών και ξένων κεφαλαίων, φέρνοντάς τον στο επίκεντρο του παγκόσμιου τουριστικού ενδιαφέροντος, μιας και διαθέτει στρατηγική θέση, για την οποία έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον διεθνή funds. Μετατροπή της Β’ Πειραιά, σε κέντρο επιχειρηματικότητας για ελληνικές και ξένες ναυτιλιακές εταιρείες, αλλά και εταιρείες τεχνολογίας αιχμής. Μια σύγχρονη θερμοκοιτίδα επιχειρήσεων, με τη δημιουργία ευνοϊκού περιβάλλοντος για Startups. Ένα σύγχρονο κέντρο καινοτομίας. Όλα τα παραπάνω έχουν σα φυσικό επακόλουθο τη δημιουργία θέσεων εργασίας, λύνοντας το σημαντικότερο πρόβλημα της περιφέρειας, την ανεργία. Φυσικά δε θα παρέλειπα να αναβαθμίσω την ποιότητα ζωής των κατοίκων μιας και η πόλη στην οποία ζούμε, πρέπει να προσφέρει απόλαυση και να εξυπηρετεί αυτούς που διαβιούν σε αυτή. Η αισθητική λοιπόν, απαραίτητη συνθήκη της καθημερινότητας, θα βελτιωνόταν σημαντικά μέσω της καταλυτικής ανάπλασης του παραλιακού μετώπου.
Η αξιοποίηση του παραλιακού μετώπου είναι ένα έργο που θα μπορούσε αλλάξει άρδην όχι μόνο αισθητικά τον Πειραιά κυρίως όμως να αναβαθμίσει την περιοχή προσφέροντας άμεσα και μετρήσιμα οφέλη. Συγκεκριμένα για τη Formula 1, σύμφωνα με μελέτες θα δώσει οργανωμένο χώρο πρασίνου έκτασης 200 στρεμμάτων, ελεύθερη πρόσβαση στη θάλασσα κυρίως όμως θα δώσει εργασία σε 8.500 άτομα. Δυστυχώς μεταξύ πολλών άλλων επενδύσεων κόλλησε και η δημιουργία της πίστας F1 αφού δεν υπάρχει ενδιαφέρον ή κινητοποίηση τη στιγμή που η χώρα αποζητά εναγωνίως ξένα κεφάλαια και η συγκεκριμένη περιοχή πλήττεται σφοδρά από την ανεργία.
Η κατασκευή της υποθαλάσσιας ζεύξης είναι ένα έργο που επίσης θα ανακουφίσει συμπολίτες μας που χρησιμοποιούν καθημερινά τη γραμμή Πέραμα - Σαλαμίνα, καθιστώντας γρηγορότερη και φθηνότερη τη μετακίνησή τους, δημιουργώντας παράλληλα, μια νέα πηγή εσόδων για το δήμο Περάματος. Το σχέδιο είναι αρκετά μεγαλόπνοο, δεδομένου ότι πρόκειται για τη δεύτερη σε επιβατική κίνηση πορθμειακή γραμμή στην Ευρώπη, μετά τη γραμμή Ντόβερ – Καλέ (Αγγλία – Γαλλία), με ~12 εκ. οχήματα και ~6 εκ. επιβάτες να μετακινούνται περίπου ανά έτος. Απ’ όσο γνωρίζω τον Ιούνιο εγκρίθηκε διαγωνισμός από το Υπ. Οικονομίας για την εκδήλωση ενδιαφέροντος για την κατασκευή της, που έληξε λίγες μέρες πριν. Το ζητούμενο είναι κατά πόσο εν μέσω αλλεπάλληλων εκλογικών αναμετρήσεων και πολιτικής αστάθειας μπορούν να υλοποιηθούν τόσο κρίσιμα έργα υποδομών…
Δεν μπορώ να φανταστώ πολλές εναλλακτικές σε μια χώρα που δυστυχώς γίνεται απωθητική σε ξένες επενδύσεις και οποιαδήποτε ιδιωτική πρωτοβουλία τείνει να δαιμονοποιηθεί…
Ίσως δε χρειάζεται να έχει κάποιος φοβερά καινοτόμες ιδέες, για να κάνει το αυτονόητο. Δεν είναι όλα θέμα μόνο χρημάτων αλλά κυρίως συνετής διαχείρισης. Χαρακτηριστικά, στα χρόνια του μνημονίου χάθηκαν εκατομμύρια ευρώ, κυρίως όμως έμειναν αδιάθετα πακέτα χρηματοδότησης, λόγω κακής διαχείρισης, μιας και η Ελλάδα έχει τη μικρότερη απορροφησιμότητα ευρωπαϊκών κονδυλίων.
