Καπιταλισμός είναι η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, ενώ σοσιαλισμός ακριβώς
το αντίθετο ( ΚΕΝΕΘ ΓΚΑΛΜΠΡΕΙΘ-ΔΙΑΣΗΜΟΣ ΑΜΕΡΙΚΟΚΑΝΑΔΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΣ)
Του Ευάγγελου Ραφτόπουλου
Με πίστη και σεβασμό στη παραπάνω θέση, τόσο η ενδοσκόπηση όσο και η επισήμανση που θα
μπορούσαν να γίνουν στις καθοριστικές αυτές πολιτικές έννοιες, πρέπει να λάβουν υπόψη τις ιδιαιτερότητες της κάθε χώρας, την οικονομική και γεωπολιτική της θέση, τη παράδοσή της, το πληθυσμό της.
Αναλύοντας τα πολιτικά συστήματα, διαπιστώνει κανείς ότι αυτά εμπεριέχουν αρχές και νόμους λογικοφανείς, λαοπρόβλητους, προστατευτικούς για τους πολίτες.
Το μελανό σημείο είναι η υλοποίησή τους , η εφαρμογή τους, η αποκόμιση οφέλους από τους πολίτες.
Η στρέβλωση, η αλλοίωση όμως των πλεονεκτημάτων από σατανικά μυαλά-αριστερά η δεξιά- σε λίγους δίνουν την ευκαιρία να επωφεληθούν, να έχουν τη δυνατότητα πρόσβασης στις ευκαιρίες,
να κερδοσκοπήσουν, αγνοώντας τη μεγάλη μερίδα του κόσμου.
Δυστυχώς όλα τα συστήματα, εκ του αποτελέσματος και όχι από πρόθεση ,δεν περιλαμβάνουν όλους, αλλά τους χρήσιμους, τους ημέτερους, τους προσεγγίζοντες.
Με δεδομένο ότι από ποιοτικής πλευράς οι θέσεις εξουσιαστή και εξουσιαζόμενου είναι συγκεκριμένες, η ποσοτική πλευρά μας ενδιαφέρει, πόση δηλαδή εξουσία ασκείται στον εξουσιαζόμενο, πόσο αυτός νοιώθει την εξουσία στο πετσί του, πόση ισότητα έχει με τους συμπολίτες του, πόση ελευθερία μπορεί να διαχειρισθεί, πόσες ευκαιρίες διαθέτει για να αξιοποιήσει τα προσόντα του, πόσο εύκολη είναι γι αυτόν η καθημερινότητα.
Οι συντηρητικές πολιτικές θέσεις, με παγιωμένα σύμβολα, αξίες, αρχές, πιστεύω, είναι αυτές που συνέθεσαν τα Κράτη, τα διατήρησαν, αύξησαν τη κυριαρχία τους, θεμελίωσαν τις δημοκρατικές τους αρχές.
Προοδευτικές θέσεις-κατ ευφημισμό- δε συνεισέφεραν πολλά στο αξιακό σύστημα των Κρατών, απεναντίας, εξαφανίζοντας τα παραδοσιακά προστατευτικά στηρίγματα των ανασφαλών πολιτών, δεν εγκαθίδρυσαν άλλες αξίες, αλλά εγκατέλειψαν τον κόσμο μετέωρο.
Ένα ασφαλές παράδειγμα των παραπάνω είναι οι έννοιες πατρίδα, θρησκεία, οικογένεια που δεν υποκαταστάθηκαν από αξίες, όπως η ισότητα, η ελευθερία, η αδελφότητα, πραγματικά δεκανίκια και σανίδες σωτηρίας του κόσμου,με αποτέλεσμα ο τελευταίος να μείνει στο πέλαγος, ναυαγός και να παλεύει με τα κύματα της μοναξιάς του.
Αναρωτιέται κανείς εάν και κατά πόσο υπάρχει διαφορά στα πολιτικά συστήματα, εάν η δεξιά είναι συντηρητική και αντιδραστική, εάν η αριστερά είναι προοδευτική, παρέχει και σέβεται περισσότερο τα ανθρώπινα δικαιώματα, εγκαθιδρύει κράτος δικαίου και πρόνοιας.
Είναι αλήθεια ότι η δεξιά διαπνεόμενη από καπιταλιστικές αγκυλώσεις και συνήθειες είναι μια ιδεολογία, πιο ξεκούραστη και πιο φυσική.
Η πορεία προς την πραγματική αριστερά, την ανθρώπινη, ενέχει δυσχέρειες, προβλήματα,θυσία του εγώ για το εμείς,λιτό τρόπο ζωής και άριστη συμπεριφορά.
Στη σημερινή πραγματικότητα, που Θεός είναι το χρήμα, που υπάρχει εγκατάλειψη οποιουδήποτε εθνικού, που οι πολυεθνικές αποφασίζουν, είναι δύσκολο να εφαρμοσθούν ιδεολογίες.
Έτσι παρατηρείται μία σύγκλιση αριστερών και δεξιών ιδεολογιών, τεχνητά διλήμματα, ανυπαρξία αξιών και η κατάληξη είναι προφανής.
Η τεχνητή διάκριση , ευφυώς συλλαμβανόμενη, σκοπεύει στη πόλωση των ατόμων, την ατελέσφορη διαμάχη τους και στα απάνθρωπα μέτρα που τα πολιτικά κόμματα παίρνουν.
