Μερικές φορές, είτε στην εκκλησία είτε στο σπίτι, προσευχόμαστε σε κατάσταση πνευματικής ή σωματικής αποκατάστασης. Η ψυχή μας είναι αδύναμη, ψυχρή και άγονη. Αλλά μόλις καταβάλλουμε την προσπάθεια να αναγκάσουμε πραγματικά την καρδιά μας να προσευχηθούμε στον Θεό και να στρέψουμε τις σκέψεις μας σε αυτόν με πίστη, η ψυχή μας ζωντανεύει αμέσως, ζεσταίνει και καρποφορεί.
«Δέσποτα Κύριε Ιησού Χριστέ, Σύ που έκλαψες για το φίλο Σου Λάζαρο και τα μάτια Σου έσταξαν δάκρυα λύπης και συμπάθειας, δέξου τα δάκρυα της πικρίας μου. Με τα πάθη Σου θεράπευσε τα πάθη μου.
Τού Αγίου Αρσενίου του Καππαδόκη
Καταπολεμήστε το άγχος της καθημερινότητας με την βοήθεια της προσευχής και Του Θεού.
Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν.
Tου Γέροντος Σωφρονίου του Έσσεξ
Ω Κύριε αιώνιε και Δημιουργέ των πάντων,
ο οποίος με την ανεξερεύνητη αγαθότητά σου
με κάλεσες σ’ αυτή τη ζωή,
ο οποίος μου έδωσες τη χάρη του βαπτίσματος
και τη σφραγίδα του Αγίου Πνεύματος,
ο οποίος με προίκισες με την επιθυμία
να αναζητήσω εσέ
της Θέτιδος Χορτιάτη
Παναγιά μου, Παναγίτσα,
που έχεις το Χριστό αγκαλίτσα
πάρε στη χρυσή ποδιά σου
τα παιδιά της γης, κοντά σου
Μαθαίνουμε από τον Συναξαριστή του Αγίου Δημητρίου του Μυροβλήτου (26/10), ότι υπήρχε κάποιος ονόματι Ονησιφόρος, στον τάφο του Αγίου, ο οποίος είχε την διακονία να ανάβει και να σβήνει τις λαμπάδες και τα κεριά που έφερναν οι Χριστιανοί μπροστά στην εικόνα του Αγίου, όταν πήγαιναν να προσκυνήσουν.
