Τις τελευταίες μέρες, εκδηλώνεται μια φοβία από ορισμένους συμπολίτες μας απέναντι στην προοπτική εγκλωβισμού ενός αριθμού προσφύγων στον τόπο μας.
Το πρωί της 10ης Ιουνίου 1944 η γερμανική στρατιωτική φάλαγγα των Ες-Ες ξεκίνησε από τη Λιβαδειά για την Αράχωβα, με σκοπό την εκκαθάριση της περιοχής από τις αντάρτικες δυνάμεις. Στο Δίστομο ενώθηκε με άλλη γερμανική ομάδα που είχε ξεκινήσει από την Άμφισσα και προχώρησε προς το Στείρι.
Στις εμπόλεμες ζώνες οι στρατιώτες αναπτύσσουν μια ιδιαίτερη σχέση με τη σημαία της πατρίδας τους, της δίδουν διάσταση πέρα και πάνω από το δικό τους διαμέτρημα, σε πλείστες περιπτώσεις δεν διστάζουν να πεθάνουν κρατώντας την στην αγκαλιά τους προκειμένου να μην πέσει σε χέρια που δεν θα την σεβαστούν.
Διαμαρτυρία πραγματοποίησαν στο Σύνταγμα το Εθνικό Συμβούλιο Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα και η κίνηση AK "DISTOMO" για τις πολεμικές επανορθώσεις και αποζημιώσεις.
Με μια σκέψη στο μυαλό τους, “Ποτέ ξανά”, όπως αναγράφονταν άλλωστε και στα λευκά μπαλόνια πάνω από τα κεφάλια τους, εκατοντάδες άτομα συμμετείχαν στην πορεία μνήμης, με αφετηρία την πλατεία Ελευθερίας, για τα 76 χρόνια από την αναχώρηση του πρώτου συρμού από τον τότε Σιδηροδρομικό Σταθμό της πόλης, με Εβραίους και Εβραίες κατοίκους Θεσσαλονίκης, για το στρατόπεδο Άουσβιτς- Μπίρκεναου.
Η Ελλάδα γονατισμένη κάτω από τη ναζιστική Κατοχή βιώνει τον χειρότερο λιμό από την εποχή της Αρχαιότητας, με χιλιάδες νεκρούς από πείνα στα περισσότερα μεγάλα αστικά κέντρα.
