εκκλησία

Το ότι έχουμε πίστη δεν σημαίνει μόνο ότι πιστεύουμε στο Θεό σαν δημιουργό μας.

Σημαίνει επίσης ότι αναγνωρίζουμε την ακατάπαυστη πρόνοια και μέριμνά Του για το καλό μας, ακόμα και στις ασήμαντες πτυχές της ζωής μας.

Αυτό, βέβαια, είναι λίγο-πολύ αδύνατο να το αντιληφθεί ο νους μας, έτσι όπως είναι βυθισμένος μέσα στο σκοτάδι των παθών.

Τώρα κατά την τελευταία εκκαθάριση θα καθαριστούν μόνο τα ξερά και θα μείνουν μόνο τα χλωρά. Τουλάχιστον στην Ελλάδα. Η οποία Ελλάς χρειάζεται σαν γλώσσα σαν πίστη σαν ύπαρξις, γιατί είναι ο νέος Ισραήλ και θα κηρύξει το Ευαγγέλιο σε όλον τον κόσμο.

Εμείς σαν Έλληνες πρέπει να κολακευόμεθα διότι εγεννήθημεν Έλληνες.

Μαθαίνουμε από τον Συναξαριστή του Αγίου Δημητρίου του Μυροβλήτου, ότι υπήρχε κάποιος ονόματι Ονησιφόρος, στον τάφο του Αγίου, ο οποίος είχε την διακονία να ανάβει και να σβήνει τις λαμπάδες και τα κεριά που έφερναν οι Χριστιανοί μπροστά στην εικόνα του Αγίου, όταν πήγαιναν να προσκυνήσουν.

Εκείνος λοιπόν, βιαζόταν και τα έσβηνε πριν αυτά καούν επαρκώς.

Ο Άγιος Νικόλαος, είναι  μία από τις σημαντικότερες μορφές του Χριστιανισμού και από τους πιο αγαπητούς Αγίους της Ορθόδοξης Εκκλησίας με αμέτρητους ναούς προς τιμήν του. 

Γιορτάζει σήμερα ένας πολύ, πάρα πολύ μεγάλος άγιος. Ο άγιος Σάββας ο ηγιασμένος. Σπλάχνο της Καππαδοκίας.