«Πριν από λίγα χρόνια, έγινε πλειστηριασμός στην τριώροφη κατοικία μου στη Γλυφάδα. Ήταν σοκαριστικό».
Για τις δύσκολες στιγμές στη ζωή του, αλλά και για την επιστροφή του στην τηλεόραση με το σήριαλ «Βαλς με 12 θεούς» μίλησε σε πρόσφατη συνέντευξή του ο Γιάννης Βόγλης.
«Πριν από λίγα χρόνια, έγινε πλειστηριασμός στην τριώροφη κατοικία που διατηρούσατε στη Γλυφάδα. Ήταν σοκαριστικό. Πόνεσα όταν έχασα το σπίτι , διαφορετικά, θα ήμουν αναίσθητος. Πιστεύω όμως πως όταν κλείσει ένα θέμα, ανήκει στο παρελθόν. Δεν το διαγράφω, αλλά έχει φύγει», είπε ο ηθοποιός στο περιοδικό ΕΓΩ για το σπίτι που έχασε.
Και συνέχισε, αναφερόμενος στους τοκογλύφους: « Οι τοκογλύφοι με εκβίασαν πάρα πολύ. Όταν δανειζόμουν χρήματα για να μπορέσω να προχωρήσω το σπίτι, επειδή μου ήρθαν ανάποδα τα πράγματα, δέχθηκα μεγάλο εκβιασμό. Σήμερα το ανάλογο κάνει η τράπεζα.
Έχεις σκεφθεί ποιο είναι το τοκοχρεολύσιο αν πάρεις εκατό χιλιάδες ευρώ; Θα πληρώσεις άλλα τόσα σε δέκα είκοσι χρόνια. Όχι. Δέχθηκα κάποιες ψιλοαπειλές τύπου:Εμείς σπάμε πόδια και χέρια. Ήταν από κάτι μούτρα τοκογλύφους στους οποίους είπα :
Ελάτε όποτε θέλετε να μου σπάσετε και τα χέρια και τα πόδια και να δούμε ποιος θα βγει μαχαιρωμένος. Φτάνεις σε ακραίες καταστάσεις. Τώρα πια αυτό που είναι δύσκολο είναι η ανεργία που συνδυάζεται με την αδυναμία της πληρωμής. Είναι πολύ σοβαρό κοινωνικό πρόβλημα. Αν δεν έχει χρήματα ένας άνθρωπος πώς να πληρώσει τις τράπεζες. Από την άλλη η εφορία βρήκε χιλιάδες τρόπους για να βάζει αυθαίρετα το χέρι στην τσέπη κάθε πολίτη.
Η αναλγησία του κράτους και η έλλειψη κοινωνικής πρόνοιας είναι το μεγαλύτερο έγκλημα που εφαρμόζει αυτή η κυβέρνηση».
Και συνέχισε: «Όταν τελείωσε ήταν σαν να έφυγε μία ταφόπλακα από πάνω μου. Όταν συνέβη είπα στη γυναίκα μου: Του χρόνου θα σου έχω πάρει ένα άλλο σπίτι. Ήρθαν όλα ευνοϊκά, πήρα το σπίτι με δάνειο και μπόρεσα και το εξόφλησα. Το μόνο που φρόντισα ήταν να το πάρει κάποιος συγγενής, από το να πάει σε χέρια ξένων. Αυτό με πονούσε περισσότερο παρά το ότι χάνω το σπίτι. Τούβλα είναι. Δενόμαστε με τα πράγματα χωρίς λόγο.
Όταν παλιώσει η καρέκλα δεν την πετάς; Γιατί δε δένεσαι, δε λες: Ήταν η αγαπημένη μου καρέκλα; Αντικείμενο, ύλη είναι. Με ενδιαφέρει περισσότερο η πνευματική- ψυχική ηρεμία και η επικοινωνία με τους ανθρώπους, παρά κάθε τι υλικό».
