Η πρακτική στο κέντρο φροντίδας της Ν. Υόρκης περιλαμβάνει την ενθάρρυνση της ερωτικής επαφής και κάθε μορφής οικειότητα ανάμεσα στους ενοίκους του, με εντυπωσιακά όπως υποστηρίζουν αποτελέσματα, μια και εκείνοι παραμένουν στη μονάδα πολλά χρόνια και πολλοί από αυτούς φτάνουν ακόμα και τα 86 έτη.
Μία διαφορετική πρακτική εφαρμόζεται στον εβραϊκής ιδιοκτησίας χώρο φροντίδας ηλικιωμένων ασθενών με Aλζχάιμερ και άλλες μορφές άνοιας, το Hebrew Home στο Riverdale της Νέας Υόρκης.
Η πρακτική αυτή περιλαμβάνει την ενθάρρυνση της ερωτικής επαφής και κάθε μορφής οικειότητας ανάμεσα στους ενοίκους του, με εντυπωσιακά όπως υποστηρίζουν, αποτελέσματα μια και οι "κάτοικοί" του παραμένουν στη μονάδα φροντίδας για πολλά χρόνια και με πολλούς από αυτούς να φτάνουν ακόμα και τα 86 έτη.
Η ιστορία ξεκίνησε το 1995, με το Hebrew Home να υιοθετεί μια νέα πολιτική - μοναδική στην κατηγορία του - στην οποία αποδέχεται ότι οι ένοικοι του έχουν το δικαίωμα να εκφραστούν μεταξύ τους σεξουαλικά με λέξεις, χειρονομίες, κινήσεις ή δραστηριότητες που προέρχονται από την επιθυμία για σεξουαλική ικανοποίηση.
Η Beverly Herzog, μία 85 χρονη χήρα που πρόσφατα μετακόμισε στο εβραϊκό «σπίτι», λέει πως « Η οικειότητα είναι το πιο φυσιολογικό πράγμα σε ολόκληρο τον κόσμο. Κρατά κάποιον νέο, και τον κάνει κάτι να περιμένει. Δεν είναι εύκολο να μπαίνει κάποιος σ΄ ένα κρύο κρεβάτι ". Από την πλευρά του, ο νυν Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος του Hebrew Home, Reingold, επισημαίνει πως βασική αρχή της ελευθερίας στη σεξουαλική δραστηριότητα ανάμεσά στους ενοίκους της μονάδας, αποτελεί ο σεβασμός όλων στο τι μπορεί να θέλει ένας άνθρωπος και τι όχι. Αυτό που έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον και είναι μάλλον ασυνήθιστο, είναι η θέσπιση και εφαρμογή μιας τέτοιας πολιτικής ελευθερίας της σεξουαλικής έκφρασης , στηριγμένη από ανθρώπους με εβραϊκή ιδιοσυγκρασία.
Πως φτιάχτηκε το πρόγραμμα "Η επιθυμία για οικειότητα"
Ο Reingold, άρχισε να εργάζεται στο Hebrew Home το 1990, όταν ο πατέρας του ήταν ακόμα Διευθύνων Σύμβουλος σ΄ αυτή τη μονάδα φροντίδας. Κάποια στιγμή αντιλήφθηκε ότι οι «κάτοικοι» του είχαν σεξουαλικές επαφές. Αργότερα, έβαλαν υψηλά ιστάμενα στελέχη του ιδρύματος, και συμπλήρωσαν ένα ερωτηματολόγιο σχετικά με τη στάση τους απένταντι σ΄ αυτό το γεγονός. Κάποιοι ήθελαν αυτή η κατάσταση να σταματήσει τελείως, ορισμένοι θεώρησαν ότι ήταν αστείο, κάποιοι το βρήκαν πολύ αηδιαστικό. Η συνέχεια όμως έδειξε ότι οι περισσότεροι το αντιμετώπισαν θετικά κι έτσι , μια ομάδα από 11 επιτελικά στελέχη πέρασε οκτώ μήνες συνθέτοντας μια νέα πολιτική με στόχο τη μείωση της προκατάληψης κυρίως του προσωπικού για θρησκευτικούς, εθνοτικούς και άλλους λόγους που μπορεί να δημιουργούσαν προβλήματα στην δημιουργία σεξουαλικής επαφής.
"Σε γενικές γραμμές, η πολιτική, είπε, είναι θέμα λειτουργίας και ευθύνης του προσωπικού ώστε να υποστηρίξει και να διευκολύνει τους ενοίκους σε σεξουαλική έκφραση." Παράλληλα έδωσαν στους ενοίκους τη δυνατότητα χρησιμοποίησης βιβλίων, περιοδικών, ταινιών και άλλων υλικών με σεξουαλικό περιεχόμενο, στο δικό τους ιδιωτικό χώρο. Η έλλειψη της ιδιωτικής ζωής, έχει συχνά αναφερθεί σε έρευνες στα γηροκομεία, ως κύριο εμπόδιο για στενές σχέσεις. Η πολιτική πρακτική αυτή, συμμορφώθηκε παράλληλα και με την ομοσπονδιακή νομοθεσία δίνοντας τους κατοίκους της μονάδας φροντίδας, ουσιαστικά, τα ίδια δικαιώματα που θα απολάμβαναν αν δεν έμεναν εκεί .
Ανάμεσα στους άλλους κανόνες που υπάρχουν είναι και η προστασία των ασθενών από μη συναινετικό σεξ και δημόσιες επιδείξεις, όπως ο αυνανισμός, που θα μπορούσε να προσβάλει τους υπόλοιπους συγκατοίκους . Τα μέλη του προσωπικού εκπαιδεύονται να παρακολουθούν τα άτομα που έχουν προσωπικές σχέσεις μεταξύ τους ώστε ακόμα και στην παραμικρή ένδειξη να αποτραπούν δυσάρεστες καταστάσεις.
Αν λάβουμε υπόψη και τις ιατρικές εκτιμήσεις, ο Σύλλογος Αλτσχάιμερ της Αμερικής, αναμένει ότι ο αριθμός των ατόμων 65 ετών και άνω με νόσο Αλτσχάιμερ θα αυξηθεί σε 7,1 εκατομμύρια μέχρι το 2025. Ένα θέμα όμως, που οφείλει να διευθετηθεί είναι ο νομικός, δεοντολογικός και ηθικός καθορισμός αν οι ασθενείς με άνοια έχουν την πνευματική ικανότητα να συναινέσουν στη σεξουαλική δραστηριότητα, στη χώρα μας πάλι έτσι κι αλλιώς πολλά πράγματα οφείλουν να διευθετηθούν και να τους προστατέψουν. Η ζωή των ανθρώπων με άνοια όμως σ΄ αυτές τις μονάδες δείχνει ότι έχουν ανάγκη από την επαφή τους με άτομα του άλλου φίλου. Η ανάγκη για πράξεις τρυφερότητας πολλαπλασιάζεται στα άτομα της τρίτης ηλικίας και ευεργετεί τους ασθενείς με άνοια. Από την άλλη βέβαια, υπάρχει και η οικογένεια στο κατά πόσο μπορεί να αρχίσει να αντιλαμβάνεται αυτή την πλευρά του οικείου τους.
Κατά πόσο μπορεί να δει, πέρα από το στενό πρίσμα των κοινωνικών κανόνων που έχουν τεθεί, τις πραγματικές ανάγκες των κοντινών τους προσώπων. Η ανάγκη για οικειότητα δεν έχει ηλικία και δεν σταματάει από κοινωνικές, εθνοτικές, θρησκευτικές ή άλλες προκαταλήψεις. Η Herzog, η 80 χρονη κάτοικος του εβραϊκής μονάδας φροντίδας, με αρκετά κόκκινο κραγιόν και βραχιόλια σε χρυσό, λέει ότι θα ήθελε να έχει κάποιον στη ζωή της. "Πάντα θέλεις κάποιον να σε χαϊδέψει στην πλάτη, κάποιον να σου κρατήσει το χέρι . η ηλικία δεν πρέπει να αποτελεί εμπόδιο για τίποτα» δήλωσε.
