Η Αριστερή Πλατφόρμα που πήρε τον δρόμο της και έγινε Λαϊκή Ενότητα,αποτελεί μια καθαρή περίπτωση. Διαφώνησαν, καταψήφισαν, έφυγαν, θα δοκιμάσουν την τύχη τους στις εκλογές. Όσοι ήταν να πάνε μαζί της, σχεδόν όλοι πήγαν ή (άντε) θα πάνε ως το Σαββατοκύριακο. Πρόβλημα (για τον ΣΥΡΙΖΑ) ναι, είναι. Μεγάλο, αλλά ορατό. Ξέρεις ότι πρέπει να το αντιμετωπίσεις και ψάχνεις τον τρόπο.
Δεν είναι όμως αυτό που ανησυχεί ιδιαιτέρως, σήμερα, την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά οι έντονες τάσεις αποστράτευσης που εκδηλώνονται και πολλαπλασιάζονται μέρα με τη μέρα, παίρνοντας διαστάσεις επιδημίας. Σαν τη γρίπη ένα πράμα, βουλευτές δηλώνουν ότι δεν θα είναι υποψήφιοι, συνιστώσες όπως οι «53» αποφασίζουν να αποχωρήσουν από τα όργανα, μεμονωμένα στελέχη, Νομαρχιακές και Συντονιστικά Δήμων παραιτούνται. Μέχρι και φαινόμενα… εξαφάνισης έχουν παρατηρηθεί, με κορυφαίο αυτό του Γαβριήλ Σακελλαρίδη.
Δεν είναι τυχαίο που ο αρθογράφος της Αυγής Θανάσης Καρτερός ζητάει «να τελειώνουμε με το πένθος» επισημαίνοντας ότι «αν δεν τελειώσουμε τώρα, αν καταφέρουμε να περάσουμε το πένθος μας σε μια κοινωνία που έχει και γνώση, και επίγνωση του τι μπορούμε και τι θέλουμε, τότε προετοιμάζουμε ένα Πένθος με πι κεφαλαίο σε λίγες εβδομάδες».
Ούτε που ο Παύλος Τσίμας ο οποίος γνωρίζει άριστα τον χώρο, επισημαίνει το πρόβλημα (από τη συχνότητα του ΣΚΑΙ) και τις καταστροφικές διαστάσεις που προσλαμβάνει.
Σημαντική παράμετρος του φαινομένου είναι ότι τάσεις να παρακολουθήσουν τις επερχόμενες εκλογές από τον καναπέ, εμφανίζουν και στελέχη τα οποία προέρχονται από τον σκληρό πυρήνα του ΣΥΡΙΖΑ. Από την εποχή του 4%, τις πέτρινες μέρες. Δεν είναι φαινόμενο που περιορίζεται στους νέο-ΣΥΡΙΖΑίους, οι οποίοι έχουν γαλουχηθεί διαφορετικά σε άλλα κόμματα, κυρίως στο ΠΑΣΟΚ. Χτυπάει κατ’ ευθείαν στην καρδιά του ΣΥΡΙΖΑ, σε στελέχη που έχουν αναδειχθεί μέσα από αγώνες πολλών χρόνων.
Στο Μέγαρο Μαξίμου γνωρίζουν ότι για πολλά στελέχη είναι δύσκολο να βγούνε στους δρόμους και να υπερασπιστούν επιλογές και λύσεις που μέχρι πριν λίγους μήνες κατήγγειλαν. Να ζητούν ψήφο για την εφαρμογή του νέου Μνημονίου. Κάποιοι λένε ότι δεν το αντέχουν, γιατί αισθάνονται σαν… Μαυρογυαλούροι. Και προτιμούν, όπως και ο ήρωας των Σακελλάριου- Γιαννακόπουλου, να παραιτηθούν.
Τούτο σημαίνει ότι το βάρος της προεκλογικής περιόδου θα πέσει κυρίως στην πλάτη του Αλέξη Τσίπρα και μικρής ομάδας στελεχών. Ο Πρωθυπουργός θα κληθεί να αξιοποιήσει την υπεροχή του έναντι των πολιτικών του αντιπάλων και να καλύψει το κενό που δημιουργεί η «επιδημία» που πλήττει τον ΣΥΡΙΖΑ.
NEWPOST
