Παρασκευή 29 Μαρτίου 2024 -

48 ώρες στην Κωνσταντινούπολη..ΕΙΚΟΝΕΣ



Υπάρχουν οι πόλεις που τις αγαπάς, οι πόλεις που τις νιώθεις με τα χρόνια δικές σου και μετά είναι οι πόλεις, σαν την Κωνσταντινούπολη, που τις ερωτεύεσαι κεραυνοβόλα – της Μαρίας Θ. Μασούρα

Παρασκευή απόγευμα, Κωνσταντινούπολη. Από το αεροδρόμιο, παίρνουμε λεωφορείο για     την πλατεία Taksim. Εντοπίζουμε το ξενοδοχείο, ένα παράξενο μακρόστενο κτίριο τεσσάρων ορόφων, σε ένα στενοσόκακο όπου κάποτε έμεναν Έλληνες. Αφήνουμε τις βαλίτσες και μετά από εκατό μέτρα βρισκόμαστε στην τεράστια πλατεία που είναι γεμάτη κόσμο. Για να διασταυρώσεις το δρόμο, στα σημεία όπου δεν υπάρχει φανάρι, απλά πρέπει να έχεις καλά αντανακλαστικά και ταυτόχρονα να κάνεις το σταυρό σου. Κατευθυνόμαστε προς τον πιο μεγάλο πεζόδρομο της πόλης, την IstiklalCaddesi. Μου είχαν πει ότι είναι πολυσύχναστη αλλά τίποτε δεν με προετοίμασε για αυτό που έζησα. Σε έναν πλατύ δρόμο, γύρω στα 2 χλμ., εξαφανιζόμαστε σε ένα τσουνάμι κόσμου. Σαν διαδήλωση ήταν.

[cml_media_alt id='522']thewandernotes26[/cml_media_alt]

Βράδυ στην πολυσύχναστη Istiklal Caddesi

Ως τις 11 το βράδυ που κυκλοφορούσαμε το σκηνικό ήταν ακριβώς το ίδιο. Ο δρόμος, φωτισμένος, τα καταστήματα ανοικτά, κόσμος πολύς και ο αέρας μύριζε ψημένο κάστανο, από τα αμαξάκια που πωλούσαν κάτι πολύ μικρά κάστανα, τέλεια ευθυγραμμισμένα πάνω στη ζεστή πλάκα. Στους παράδρομους της Istiklal, πολλά εστιατόρια και μικρά καφέ, γεμάτα κόσμο, κάθε ηλικίας. Ένα από αυτά είχε live μουσική,  δύο τύπους με κιθάρα και σαξόφωνο. Ένα άλλο, αρκετά πιο κάτω, μου θύμισε τα Καλά Καθούμενα. Πολύς κόσμος, να πίνει μπίρα σε μια μποέμ ατμόσφαιρα. Μου φάνηκε χαρούμενος λαός.

[cml_media_alt id='523']thewandernotes1[/cml_media_alt]

Στους παραδρόμους της Istiklal, θα βρεις αμέτρητα μικρά εστιατόρια που σερβίρουν ψάρι και θαλασσινά

Την επόμενη μέρα, 10 το πρωί, πάμε προς τη Sultanahmet, την παλιά πόλη με τα αξιοθέατα και πιο τουριστική από την Beyoglu που μένουμε. Παίρνω ένα χυμό ρόδι από έναν πωλητή στο δρόμο και στέκομαι – κάπως μπλαζέ – στην ουρά για την Αγία Σοφία. Με το που μπαίνω μέσα όμως νιώθω το απόλυτο δέος. Ακούγεται κλισέ αλλά δεν μπορείς να νιώσεις κάτι άλλο εκτός από αυτό. Η Αγία Σοφία, τεράστια, επιβλητική, έχει μια παράξενη ενέργεια. Κοίταζω τριγύρω μου, η εκκλησία γεμάτη κόσμο, τουρίστες και Τούρκους. Πάνω, ένας τεράστιος θόλος με αραβικά γράμματα. Δεν έχω δει ποτέ κάτι τόσο μεγαλειώδες. Ναι η ατμόσφαιρα, «μύριζε» Βυζάντιο. Μαγεμένη, στέκομαι σε μια γωνιά για μια ώρα.

[cml_media_alt id='524']thewandernotes22[/cml_media_alt]

Δέος στην Αγία Σοφία

Βγαίνοντας από την Αγία Σοφία, περνώ απέναντι, διασχίζω έναν κήπο και αντικρίζω μπροστά μου το Μπλε Τζαμί ή αλλιώς το Suleymaniye Mosque. Στην είσοδο, ένας τύπος μου δίνει σακούλα, βάζω μέσα τα παπούτσια μου και μου φοράει ένα σεντόνι στη μέση. Ο ναός μέσα πανέμορφος. Οι τοίχοι μοιάζουν να έχουν ζωγραφιστεί με ένα πολύ λεπτό πινέλο.

[cml_media_alt id='525']thewandernotes21[/cml_media_alt]

Μικρό κομψοτέχνημα το Μπλε Τζαμί

Αν υπάρχει κάτι που ντρέπομαι να κάνω είναι να παζαρεύω. Αυτό επιβάλλεται να κάνεις όμως  όταν είσαι στο Kapalicarsi, δηλαδή στο Μεγάλο Παζάρι. Ευτυχώς ο ένας της παρέας, είναι εξπέρ επί του θέματος. Μπαίνουμε μέσα από τη μια από τις πολλές εισόδους. Το παζάρι είναι ένα δαιδαλώδες μέρος, γεμάτο μικρομάγαζα χωρισμένα σε κατηγορίες. Αλλού είναι τα χαλιά, αλλού τα κοσμήματα, αλλού τα κεραμικά και τα φωτιστικά. Βάζω στο μάτι ένα πορσελάνινο ναργιλέ. Κάνω νόημα στο φίλο να αρχίζει το παζάρι και κρατώ απόσταση ασφαλείας. Εκεί που μου φάνηκε νορμάλ η τιμή –στα μισά της αρχικής- του κάνω νόημα ότι είναι οκ. Μου λέει «άσε, τώρα παζαρεύω να μας δώσουν και δωρεάν καπνό. Κάνε πως φεύγεις». Γυρίζω πλάτη, προσποιούμαι πως δεν μου άρεσε και η τιμή και ξεκινώ να περπατώ. Αμέσως ο πωλητής μας φωνάζει  “Οk ok! Forty lira and a packet”.

[cml_media_alt id='526']thewandernotes18[/cml_media_alt]

Τι να πρωτοδιαλέξει κανείς στο Μεγάλο Παζάρι!

Έξω στο δρόμο, η περιοχή είναι επίσης γεμάτη καταστήματα. Από πιτζάμες και μύλους πιπεριού μέχρι τις πιο τέλειες ρέπλικες κινητών τηλεφώνων. Καταλήγουμε σε μια περιοχή, όπου το σκηνικό είναι τελείως οθωμανικό. Γυναίκες καλυμμένες με μαντίλα, άνδρες με μουστάκια. Λένε πως αν δεν ζήσεις την κουλτούρα του δρόμου, δεν μαθαίνεις τα μυστικά της πόλης. Σταματάμε σε ένα μικρομάγαζο μέσα στο δρόμο, με δύο πολύ χαμηλά τραπεζάκια και επίσης χαμηλές καρέκλες.  Παραγγέλνουμε γύρο κοτόπουλο. Ο γύρος, είχε κομματάκια πιπέρι και ντομάτες μέσα, καθώς ψηνόταν. Αν υπάρχει κάτι που πραγματικά μου έκανε τεράστια εντύπωση στην Κωνσταντινούπολη είναι το φαγητό. Μερακλίδικο, υπέροχες γεύσεις. Ο τύπος παίρνει μια τεράστια τετράγωνη πίτα, τη γεμίζει γύρο, μας βάζει ντομάτα ξεφλουδισμένη και μας το δίνει. Παίρνουμε από μέσα ένα γυάλινο δοχείο με ξιδάτα στρογγυλά πιπεράκια και τα τρώμε με τον γύρο.

[cml_media_alt id='527']thewandernotes19[/cml_media_alt]

Μερακλίδικος γύρος με κομμάτια λαχανικών μέσα

Την επόμενη μέρα, κατεβαίνουμε προς τα κάτω και κατευθυνόμαστε στο Ortaköy. Παίρνουμε ένα πλοιαράκι, δίπλα από το Τζαμί Ortaköy και κάνουμε βαρκάδα στο Βόσπορο. Στα αριστερά μου η ευρωπαϊκή πλευρά και στα δεξιά η ασιατική. Περνάμε κάτω από τη γέφυρα. Κατά μήκος το μεγαλοπρεπές παλάτι Dolmabahce, τεράστιες πολυτελείς εξοχικές κατοικίες με πισίνα και τα πιο διάσημα κλαμπ της πόλης, όπως το Reina. Ένιωσα πως έκανα ταξίδι στο χρόνο.

Ταξίδι στον Βόσπορο

Το τελευταίο απόγευμα, πάμε στη Spice Market ή Αλλιώς την Αιγυπτιακή Αγορά, την αγορά με τα μπαχαρικά κοντά στη γέφυρα του Γαλατά. Μπαίνοντας μέσα δεν ήξερα πού να πρωτοκοιτάξω και τι να πρωτοδοκιμάσω. Πολύχρωμες πυραμίδες από μπαχαρικά, παστουρμάδες να κρέμονται από την οροφή, τεράστιοι κύβοι από τυρί, τουρκικά λουκούμια, κάθε λογής, το ένα στοιβαγμένο πάνω στο άλλο, σαν lego. Πωλητές μου φωνάζουν να δοκιμάσω τα προϊόντα τους. Μπαίνω στο κατάστημα με τον πιο τσαχπίνικο εικοσάρη πωλητή και γεμίζω την τσάντα μου με μπαχάρια κάθε λογής και τούρκικα λουκούμια. Η βραδιά τελειώνει με τέλειο ψάρι σε κάτι λαϊκές αγορές, δίπλα στην ψαραγορά, ακριβώς κάτω από τη γέφυρα του Γαλατά. Ολόφρεσκη τσιπούρα με επτά ευρώ και θεϊκό bluefish με δέκα.

[cml_media_alt id='530']thewandernotes14[/cml_media_alt]

Ότι λογής μπαχάρια μπορείς να φανταστείς, θα τα βρεις στην Αιγυπτιακή Αγορά

Υπάρχει ένα αμερικάνικο τραγούδι, της δεκαετίας του ’50 που αρχίζει έτσι:  “Istanbul was Constantinople/ Now it’s Istanbul, not Constantinople/ Been a long time gone, Constantinople/ Now it’s Turkish delight on a moonlit night”. Καθώς, είμαι στο αεροπλάνο της επιστροφής, ακόμα δεν μπορώ να αποφασίσω αν με εκνευρίζουν αυτοί οι στίχοι ή όχι. Παρελθόν Vs Παρόν. Το μόνο όμως για το οποίο είμαι σίγουρη είναι πως αυτή η πόλη, με τη μυστήρια αύρα, τις αντιθέσεις, τα χρώματα και τα αρώματά της με τραβάει σαν μαγνήτης. Σαν ένας έρωτας κεραυνοβόλος.

[cml_media_alt id='531']thewandernotes10[/cml_media_alt]

Το ψάρεμα πάνω από τη Γέφυρα του Γαλατά, είναι μια αγαπημένη συνήθεια των ντόπιων

POST IT

  • Βολική περιοχή για να μείνεις είναι στην πλατεία Ταξίμ.
  • Στο νοτιοδυτικό άκρο της Istiklal Caddesi βρίσκεται η πλατεία Tünel. Μποέμ, γεμάτη cafe και εστιατόρια, είναι το πιο εναλλακτικό πρόσωπο της πόλης.
  • Hip και επίσης μποέμ είναι η περιοχή Cihangir, μεταξύ πλατείας Taksim και Kabatas.
  • Εξαιρετική η γκαλερί Istanbul Modern (Karaköy, www.istanbulmodern.org) με ωραίο cafe μέσα για τσίμπημα και γεύμα.
  • Μεγαλοπρεπές, με πολλές ιστορίες να έχουν διαδραματιστεί εκεί, το Topkapi (www.topkapisarayi.gov.tr), είναι κάτι που πρέπει να επισκεφτείς. Θα χρειαστείς όμως τουλάχιστον μισή μέρα εκεί.
  • Αν είσαι λάτρης του σπουδαίου Τούρκου συγγραφέα, Orhan Pamuk, κάνε μια επίσκεψη στο Μουσείο της Αθωότητας  που βρίσκεται στην περιοχή Beyoglu και βασίζεται στο μουσείο που περιγράφεται στο ομώνυμο βιβλίο. Περιέχει αντικείμενα της καθημερινότητας και της κουλτούρας των ντόπιων, την εποχή που διαδραματιζόταν η ιστορία στο βιβλίο.
  • Το Οικουμενικό Πατριαρχείο βρίσκεται στην περιοχή Φανάρι, www.patriarchate.org.
  • Αξίζει μια μονοήμερη εκδρομή στα Πριγκιποννήσια, ένα σύμπλεγμα εννιά μικρών νησιών στη θάλασσα του Μαρμαρά. Για να πας, πάρε πλοιαράκι από τις περιοχές Sirkeci/Eminönü, Kabataş και Yenikapı.
  • Posh περιοχές είναι η Bebek και το Nişantaşı, ενώ για ψώνια ή window shopping από επώνυμους οίκους όπως Gucci, LV, Armani, Cartier, Tod’s κλπ., πήγαινε στην λεωφόρο Abdi İpekçi και στο εμπορικό κέντρο İstinye Park.
  • Πριν επισκεφθείς την Κωνσταντινούπολη, για να μπεις στο κλίμα, διάβασε βιβλία του Orhan Pamuk και άκουσε τη μουσική του Omar Faruk Tekbilek.

[cml_media_alt id='533']thewandernotes4[/cml_media_alt]

Η πολύχρωμη πρόσοψη της Istanbul Modern ξεχωρίζει