Η ζωή όμως δεν είναι ένα story που κρατάει για 24ώρες και ύστερα χάνεται.
Για όλους εκείνους που, στην βαρβαρότητα , στον άγριο αυτόν κόσμο , συνεχίζουν να παλεύουν...
Μία Hip Hop συνομιλία του Τσέχωφ με το σήμερα.
Ένα ποιητικό κολλάζ που φωνάζει : Μην ξεχνάς !
Για όλους εκείνους που, στην βαρβαρότητα , στον άγριο αυτόν κόσμο , συνεχίζουν να παλεύουν , να ονειρεύονται , να τραγουδούν την αλήθεια με τρυφερότητα.
… και κάπως έτσι , μία μικρή πτέρυγα για ψυχικά ασθενείς, γίνεται για όλους μας ένας φωτεινός μικρόκοσμος , ένα φαναράκι
Στον περίβολο του νοσοκομείου υπάρχει μία μικρή πτέρυγα για τους ψυχικά αρρώστους, ο θάλαμος Νο6.
Πώς χάθηκε η ποίηση και η ομορφιά από τη ζωή μας; Πώς γίνεται να κλείνουμε τα αυτιά μας στον ξεριζωμό τόσων ανθρώπων; Πώς είναι δυνατόν ένας άνθρωπος να θεωρείται «λαθραίος»; Πόσο «νοικοκυραίος» είναι κάποιος που έχει αποκλείσει από τη ζωή του τη ζεστασιά και την ανθρωπιά; Οι εικόνες αυτές περνάνε κάθε μέρα μπροστά από τα μάτια μας κι ύστερα σβήνονται. Ξεχνάμε. Η ζωή όμως δεν είναι ένα story που κρατάει για 24ώρες και ύστερα χάνεται.
Παίζουν : Ηλέκτρα Αρσενίδου , Νατάσα – Φαίη Κοσμίδου , Έρη Μανουρά
Σκηνοθεσία , Διασκευή: Νατάσα – Φαίη Κοσμίδου
Επιμέλεια σκηνοθεσίας : Κώστας Γάκης
Επιμέλεια Κίνησης : Ηλέκτρα Αρσενίδου
Επιμέλεια Μουσικής : Έρη Μανουρά
