Ο Ορέστης Μακρής αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους ηθοποιούς της ελληνικής δραματικής τέχνης που άφησε ανεξίτηλο το στίγμα του μέσα από κωμικούς ρόλους, είτε ως «μεθυσμένος» είτε ως «στριμμένος».
Ωστόσο φαίνεται ότι το ταλέντο που είχε να χαρίζει άφθονο γέλιο, δεν περιοριζόταν μόνο στους ρόλους που υποδυόταν, αλλά και στην πραγματική του ζωή. Οι αντιδράσεις του σε κάποια περιστατικά, είναι δηλωτικά της κωμικής πλευράς της προσωπικότητάς του.
Ο Ορέστης Μακρής γεννήθηκε στη Χαλκίδα το 1989 και σπούδασε φωνητική στο Ελληνικό Ωδείο Αθηνών. Το 1925 πρωτοεμφανίστηκε στη σκηνή ως τενόρος της ελληνικής οπερέτας και υπήρξε ένας από τους πρώτους που πήγαν να ηχογραφήσουν στην δισκογραφική εταιρεία «Κολούμπια» όταν άνοιξε το 1930.
Σε μια περιοδεία με τον θίασο του Αιμίλιου Βεάκη, ένα μεσημέρι καθώς έτρωγαν όλοι μαζί, αποκαλύφθηκε άλλο ένα ταλέντο του Μακρή. Πάνω στο κέφι άρχισε να κάνει μιμήσεις και κάποια στιγμή σηκώθηκε όρθιος παριστάνοντας τον μπεκρή και τρεκλίζοντας. Όπως ήταν φυσικό, όλοι ξέσπασαν σε γέλια με το αστείο, αλλά το έμπειρο βλέμμα του Βεάκη διέκρινε το ταλέντο του νεαρού τότε Ορέστη στην υποκριτική.
«Δεν χρειάζεται καν να το σκεφτείς. Πρέπει να βγεις στην επιθεώρηση και μόνο με αυτό το νούμερο θα χαλάσεις κόσμο» του είπε χαρακτηριστικά.
Καθώς η οπερέτα εκείνη την εποχή άρχισε να παρακμάζει ο Μακρής αποφασίζει να μεταπηδήσει στο χώρο του θεάτρου και έτσι το 1932 ενσάρκωσε τον ρόλο του μεθυσμένου τραγουδώντας και παίζοντας στο νούμερο «Με λεν μπεκρή» στην επιθεώρηση «Ο παπαγάλος του 1932».
Τον ίδιο χαρακτήρα ενσάρκωσε και στον κινηματογράφο το 1950, στην ταινία του Γιώργου Τζαβέλλα «Ο Μεθύστακας» με την οποία θα κάνει ρεκόρ εισιτηρίων.
Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας ήταν παρών ο ίδιος ο Φίνος, που παρακολουθώντας τον Γιώργο Τζαβέλλα να εξηγεί τον ρόλο και να δίνει οδηγίες στον ηθοποιό, του δημιουργήθηκε η εντύπωση ότι ο Μακρής δεν ήταν επαρκής ως ηθοποιός.
«Τι παιδεύεσαι; Δεν βλέπεις που είναι κάφρος;» είπε στον σκηνοθέτη.
Ο Μακρής αν και άκουσε το σχόλιο προτίμησε να μην πει τίποτα. Στάθηκε μπροστά στην κάμερα, άρχισε τον μονόλογο του και διέκοψε αιφνιδίως: «Εμένα είπες κάφρο ρε;» είπε γυρνώντας προς τον Φίνο.
Εκτός από μεθυσμένος, ο Μακρής παράλληλα έπλασε και τον τύπο του «στριμμένου και ανάποδου» είτε ως ιδιότροπος καθηγητής φυσικής αγωγής είτε ως συντηρητικός πατέρας στην ταινία «Η θεία από το Σικάγο»
Η ταινία του Αλέκου Σακελλάριου, «Η Θεία από το Σικάγο», με πρωταγωνιστές το αξέχαστο δίδυμο, Ορέστη Μακρή – Γεωργίας Βασιλειάδου, γυρίστηκε σχεδόν την ίδια εποχή με την ταινία του Τζαβέλα, «Μια Ζωή την Έχουμε», με πρωταγωνιστές τον Δημήτρη Χορν και την Υβόν Σανσόν.
Την εποχή εκείνη, τα στούντιος του Φίνου όπου γυριζόντουσαν οι ταινίες δεν διέθεταν τουαλέτα. Έτσι, οι ηθοποιοί και οι τεχνικοί όταν χρειαζόταν…πήγαιναν στον αγρό.
Όμως, η Υβόν Σασόν προκειμένου να συμφωνήσει για να πρωταγωνιστήσει στην ταινία «Μια ζωή την έχουμε» έβαλε όρο να φτιαχτούν τουαλέτες.
Ο Ορέστης Μακρής δε γνώριζε για την «ανακαίνιση του χώρου» και μια μέρα, πηγαίνοντας προς τα έξω τον ενημέρωσαν ότι κατασκευάστηκαν νέες τουαλέτες.
«Έπρεπε να έρθει αυτή η ακατονόμαστη για να κατουρήσουμε σαν άνθρωποι;» αποκρίθηκε ο Μακρής εμφανώς εκνευρισμένος.
Χαρακτηριστικές ήταν και οι περιπτώσεις, όπου ο ο Ορέστης Μακρής με τον Δημήτρη Χορν συμπρωταγωνιστούσαν σε μια σκηνή για χάρη της οποίας έπρεπε να λογομαχήσουν. Ο Μακρής δείχνοντας υπερβάλλων ζήλο, συνέχισε να βρίζεται με τον Χορν, παρόλο που ολοκληρώθηκε το πλάνο, με αποτέλεσμα ο διάλογος αυτός να καταλήξει σε γέλια.
Όσοι είχαν συνεργαστεί μαζί του, μιλούν για έναν άνθρωπο με ήθος και επαγγελματική ευσυνειδησία, που άφησε το στίγμα του στον ελληνικό κινηματογράφο θεμελιώνοντας το νεορεαλιστικό ύφος στην υποκριτική.
Έφυγε από τη ζωή στις 29 Ιανουαρίου του 1975, στην Αθήνα.
