Στο Εθνικό Θέατρο στρέφονται όλα τα βλέμματα, στη σκιά της παραίτησης του Δημήτρη Λιγνάδη. Η επιλογή τού ή της διαδόχου του είναι ένα παζλ πολλών συνισταμένων: από τα όρια του καταστατικού, ως το παράδειγμα του Κούρκουλου, τη "λειψή" θητεία, τους συμβολισμούς.
Η ατμόσφαιρα ήταν προφανώς ηλεκτρισμένη στο Εθνικό Θέατρο τις τελευταίες δέκα ημέρες, μέσα στην έκρηξη του ελληνικού θεατρικού #metoo, με φήμες να εμπλέκουν σε αυτό και τον Δημήτρη Λιγνάδη, χωρίς ωστόσο να υπάρχει οιαδήποτε επίσημη καταγγελία. Είναι χαρακτηριστικό το εξής: 7.30 το απόγευμα χθες άρχισε η ζωντανή διαδικτυακή παράσταση του Μολιέρου στο κτίριο Τσίλερ και στις 8 έφτασε η παραίτηση του Δημήτρη Λιγνάδη. Οι ηθοποιοί μπήκαν στην παράσταση ξέροντας ότι έχουν διευθυντή και βγήκαν για να μάθουν έκπληκτοι την παραίτησή του. Και όσο συνέβαιναν αυτά τα πρωταφανή στην ιστορία του Εθνικού Θεάτρου γεγονότα, 2.000 νοικοκυριά σε όλη τη χώρα έβλεπαν την παράσταση, στα σπίτια τους πλέον.
Καθώς αναμένουμε πώς θα εξελιχθεί η υπόθεση των καταγγελιών, κάθε άλλο παρά αμελητέο είναι να δούμε τι θα συμβεί τώρα στο ακέφαλο Εθνικό Θέατρο. Σε μια εποχή καθοριστική: δρομολογούνται ζωντανές διαδικτυακές παραστάσεις, εκκίνησε μόλις η Ερευνητική Σκηνή, αρχίζουν οι οντισιόν και οι υπογραφές για τις δυο παραστάσεις που θα φέρει το Εθνικό Θέατρο στην Επίδαυρο το καλοκαίρι.
Το πρόβλημα του καταστατικού
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή: το ίδιο το καταστατικό μοιάζει να δημιουργεί ένα πρόβλημα. Ενώ ο καλλιτεχνικός διευθυντής έχει δυο αναπληρωτές διευθυντές και θα μπορούσε να υποθέσει κάποιος ότι ένας εξ΄αυτών θα αντικαταστήσει τον Δημήτρη Λιγνάδη μέχρι να διορισθεί νέος διευθυντής, το καταστατικό προβλέπει ότι με τη λήξη συνεργασίας του διευθυντή με το θέατρο, αυτομάτως λήγει η συνεργασία και με τους αναπληρωτές διευθυντές. Σημειώνεται στο Αρθρο 3, παράγραφος 15, του σχετικού ΦΕΚ. «Με απόφαση του Υπουργού Πολιτισμού, που δημοσιεύεται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, διορίζονται στο Θέατρο δύο αναπληρωτές διευθυντές με θητεία που διαρκεί όσο η θητεία του καλλιτεχνικού διευθυντή. Με την καθ' οιονδήποτε τρόπο λήξη της θητείας του καλλιτεχνικού διευθυντή λήγει αυτοδικαίως και η θητεία των αναπληρωτών, χωρίς να θεμελιώνεται δικαίωμα αποζημίωσης ή άλλης απαίτησης από οποιοδήποτε αιτία.»
Το απόσπασμα από το ΦΕΚ για τον καλλιτεχνικό διευθυντή και τους αναπληρωτές
Όταν πέθανε ο Νίκος Κούρκουλος
Είναι λοιπόν πραγματικά ακέφαλο το Εθνικό Θέατρο; Ποιος θα υπογράφει τις συμβάσεις και θα λαμβάνει αποφάσεις μέχρι να ορισθεί νέος καλλιτεχνικός διευθυντής; Εδώ, υπάρχει απάντηση που πηγάζει από τη δυσάρεστη εμπειρία του θανάτου του εμβληματικού καλλιτεχνικού διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου, του Νίκου Κούρκουλου. Απεβίωσε στις 30 Ιανουαρίου του 2007 και ο Γιάννης Χουβαρδάς διορίστηκε καλλιτεχνικός διευθυντής στις 20 Φεβρουαρίου του 2007. Αυτές τις περίπου τρεις εβδομάδες, ανέβαλε τη διοίκηση του Εθνικού η τότε πρόεδρος του ΔΣ, Ελένη Γλύκατζη Αρβελέρ. Υπέγραφε, έδινε το πράσινο φως για βασικές ανάγκες του θεάτρου μέχρι να ορίσει ο Γιώργος Βουλγαράκης -τότε υπουργός Πολιτισμού- τον διάδοχο του Νίκου Κούρκουλου.
