Είμαστε πολύ κοντά στο σημείο που θα μας επιτρέψει να οργανώνουμε την επόμενη μέρα, δήλωσε ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, μιλώντας στη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ.
Δεν αναλάβαμε την βαριά ευθύνη για να γίνουμε οι διαχειριστές της καταστροφής που προκάλεσαν επί δεκαετίες όσοι διαχειρίστηκαν τις τύχες της χώρας να ξαναστήσουμε τη χώρα στα πόδια της και να τη βγάλουμε από την επιτροπεία. Παλεύουμε με νίκες και συμβιβασμούς έχουμε πίστη στις δυνάμεις και τις δυνατότητες που έχουν η χώρα και ο λαός μας. Μετά τη συμφωνία της Μάλτας καθίσται ορατό το τέλος της επιτροπείας και ο αμετάκλητος στόχος μας να δοθεί τέλος σε αυτή την περιπέτεια, είπε ο κ. Τσίπρας.
Υπάρχει συμφωνία με προοπτική και στο επίπεδο των τεχνικών κλιμακίων, ανέφερε ακόμα ο πρωθυπουργός.
Αγωνιστήκαμε για να είναι η υλοποιηση της συμφωνίας κοινωνικά βιώσιμη. Υπάρχουν μέτρα για την περίοδο μετά τη λήξη του προγράμματος που ούτε αναγκαία είναι, ούτε θα επιλέγαμε να λάβουμε, είπε.
Ταυτόχρονα, τόνισε, θα ληφθούν μέτρα που θα δημιουργούν μηδενικό οικονομικό ισοζύγιο τα οποία θα νομοθετηθούν και θα εφαρμοσθούν ταυτόχρονα.
Πετύχαμε να διασφαλίσουμε την επαναφορά της χώρας στην εργασιακή κανονικότητα, με την επαναφορά των Συλλογικών Συμβάεων, με την αρχή της επεκτασιμότητας και της ευνοϊκότερης ρύθμισης, ενώ απορρίφθηκαν οι σκληρές πιέσεις για θεσμοθέτηση του λοκ άουτ και την αύξηση του ορίου των ομαδικών απολύσεων, τόνισε ακόμα ο Αλ. Τσίπρας μιλώντας στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ.
Μετά τη Μάλτα ανοίγει ο δρόμος για τα μεσοπρόθεσμα μέτρα για το χρέος. Μπαινουμε στην προσπάθεια που να μη διαιωνίζει τη λιτότητα και να μην υπονομεύει την αναπτυξιακή πορεία της Οικονομίας. Είναι το λιγότερο άτοπο η απαίτηση για πλεονάσματα για μια δεκαετία, ανέφερε ο πρωθυπουργός Αλ. Τσίπρας.
Βασικά σημεία της ομιλίας:
Δεν θέλουμε το σημείο εξόδου από την κρίση να σημάνει την αρχή μιας άλλης. Σε αυτό είμαστε κάθετοι. Επιλέξαμε να κρατήσουμε μία στάση που δεν θα επιτρέπει τη ναρκοθέτηση της εξόδου από την κρίση.
Το αποτέλεσμα στη Μάλτα δικαίωσε την επιμονή μας. Αυτά που αποφασίστηκαν καθιστούν πλέον ορατό τον ορίζοντα εξόδου από την οικονομική επιτροπεία.
Αντιμετωπίσαμε δυσκολίες. Έντονες διαφωνίες του ΔΝΤ με τους ευρωπαϊκούς θεσμούς που δεν είχαν να κάνουν με την αξιολόγηση, αλλά με την πορεία της Ελλάδας μετά το τέλος του προγράμματος. Η διαπραγμάτευση δεν έχει να κάνει με όσα συμφωνήθηκαν τον Ιούλιο του 2015 αλλά με μια συνολική λύση.
Οι διαφωνίες αυτές είτε γίνονταν εξωφρενικές απαιτήσεις, είτε καθυστερήσεις. Αυτή η προοπτική του τέλους είναι κάτι που κάποιους δυσαρεστεί ιδιαίτερα. Και έξω και μέσα.
Υπάρχει πολιτική συμφωνία. Αγωνιστήκαμε για να είναι κοινωνικά βιώσιμη η υλοποίηση της συμφωνίας. Υπάρχουν μέτρα που δεν θα παίρναμε ποτέ. Ωστόσο ο συμβιβασμός προβλέπει και αντίμετρα που θα δημιουργούν μηδενικό ισοζύγιο και θα νομοθετηθούν ταυτόχρονα.
Μέτρα για την αντιμετώπιση της φτώχειας και της ανεργίας, της στήριξης των νέων ανθρώπων, της ενίσχυσης της αναπτυξιακής πολιτικής.
Καταφέραμε όμως και ένα βασικό στόχο. πετύχαμε να διασφαλίσουμε την επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων. Για να έχουν ξανά ισχύ τα 2 κρισιμότερα στοιχεία: Η αρχή της επεκτασιμότητας και της ευνοϊκότερης ρύθμισης.
Η διαπραγμάτευση δεν διεξάγεται μόνο σε κλειστές αίθουσες, αλλά για πρώτη φορά διεξάγεται και στο πολιτικό επίπεδο.
Μετά τη Μάλτα, ανοίγει ο δρόμος πέραν της συμφωνίας για τα μέτρα του 2019 και του 2020, ανοίγει και η ρύθμιση των μέτρων για το χρέος. Αυτό στέλνει ξεκάθαρο μήνυμα. Ότι η αβεβαιότητα τελείωσε, ότι η κρίση είναι πίσω, ότι τα καταστροφικά σενάρια είναι παρελθόν.
Μπαίνουμε συζήτησης για το δημοσιονομικό μονοπάτι μετά το τέλος του προγράμματος. Πρέπει να μην διαιωνίζει τη λιτότητα κι αυτή είναι η επόμενη και μάλλον τελευταία διαπραγματευτική μάχη που έχουμε μπροστά μας. Η απαίτηση για υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα, από πολλούς για μία δεκαετία, είναι τουλάχιστον άτοπη...
Φτάσαμε στο σημείο αυτό μετά από μια δύσκολη διαπραγμάτευση που είχε σκαμπανεβάσματα. τα ζήσατε, τα γνωρίζετε, δεν κρύψαμε ποτέ κάτι. Δεν κρύψαμε κάτι κάτω από το χαλί. Ήταν φανεροί και οι εκβιασμοί. Το πλαίσιο αυτό το μάθαμε στις 20 Φλεβάρη. Κάποιοι προσπάθησαν αυτό το πλαίσιο να το ξηλώσουν. Δεν θέλω να πω ότι το γεγονός ότι ξαναγυρίσαμε σε αυτό ήταν μια νίκη. Αλλά το ότι αποτρέψαμε τις κινήσεις αυτές, είναι ένα γεγονός επιτυχίας.
Θέλω να αποδώσω τα εύσημα στους συντρόφους στα κρίσιμα υπουργεία, που έδωσαν σκληρή μάχη για να αποκρούσουν παράλογες απαιτήσεις που εμφανίζονταν στο τραπέζι συνήθως την τελευταία στιγμή, που δεν έχασαν την ψυχραιμία τους. Εκείνη την ώρα, κάποιοι στο εσωτερικό είχαν στόχο να μην κλείσει η αξιολόγηση. Κάποιοι επέμενεν σε καταδικασμένα από την ιστορία σενάρια για έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη. Κάποιοι δεν ήθελαν εμείς να βγάλουμε τη χώρα από την κρίση. Προτιμούν να διαιωνιστεί ο φαύλος κύκλος των μνημονίων.
Στο εσωτερικό ξέρουμε ποιοι είναι. Δεν δίστασαν ποτέ να ταχθούν στο πλευρό των ακραίων δανειστών. Αυτοί που φώναζαν καθυστερείτε στην πρώτη εμπλοκή. Στην πρόοδο φώναζαν φορτώνετε με βάρη τον ελληνικό λαό. Έναν λαό που λεηλάτησαν και τους τιμώρησε σε διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις. Αυτοί που έτρεξαν εν μέσω διαπραγμάτευσης στη Γερμανία να συναντήσουν τον γερμανό ΥΠΟΙΚ και να πάρουν την ευλογία του. Αυτοί που δεν δίστασαν να επιτεθούν στην Κομισιόν.
Είναι αυτοί που διά των ανώτατων στελεχών τους δεσμεύονται δημόσια ότι αν ήταν στην κυβέρνηση θα ψήφιζαν ό, τι ζητήσει το ΔΝΤ κι άλλα τόσα. Βασιλικότεροι του βασιλέως. Δεν μπορούμε να ξεχάσουμε πως βγήκαν στα κεραμίδια όταν δώσαμε τη 13η σύνταξη σε 1.600.000 συμπολίτες μας και μας καλούσαν να το πάρουμε πίσω γιατί εκνευρίζουμε τους δανειστές.
Αν η ΝΔ ήταν κυβέρνηση, θα υπέγραφε όποια απαίτηση έφερναν οι δανειστές.
Δεν θα είχε διανοηθεί η ΝΔ να διεκδικήσει ισοδύναμα και δέσμευση για το χρέος, ούτε για τις συλλογικές διαπραγματεύσεις. Θα πάλευε με νύχια και με δόντια απέναντι στους εργαζόμενους.
Η ΝΔ αντί για διαπραγμάτευση, που δεν έκανε ποτέ άλλωστε, θα έκανε πλειοδοσία νεοφιλελεύθερου μένους.
Θα πάλευε για τη θέσπιση της ανταπεργίας και του lock out. Πολλοί εργοδότες το ήθελαν αυτό. Γιατί ας μη τους αδικούμε, είναι η ιδεολογία τους. Το πολιτικό πρόγραμμα της ΝΔ είναι ο ακρίος φιλελευθερισμός. Έτσι πιστεύουν πως θα γίνει η οικονομία ανταγωνιστική. Κάτι που δεν πέτυχε πουθενά στον κόσμο. Είναι γνωστή και παλιά συνταγή αλλά δεν έχει καμιά σχέση με την Ευρώπη.
Συνταγή που εφαρμόστηκε σε χώρες χωρίς Δημοκρατία. Σε χώρες που οι τεχνοκράτες οδήγησαν στην εξαθλίωση. Θέλησαν κάποιοι αυτές τις συνταγές να τις φέρουν στην Ευρώπη μέσω της Ελλάδας. Αυτό εμείς το αοπτρέψαμε. Δε θα το επιτρέψουμε ποτέ όσο είμαστε εδώ. Η μάχη αυτή δεν αφορούσε μόνο την Ελλάδα. Προσπαθούμε να επαναφέρουμε τις συλλογικές διαπραγματεύσεις και κάποιοι άλλοι προσπαθούν να το ακυρώσουν στην Ευρώπη. Δεν ήταν μάχη Ελλάδας - ΔΝΤ. Ήταν μάχη των προοδευτικών δυνάμεων της Ευρώπης, απέναντι στους νεοφιλελεύθερους και τους ακραίους στην Ευρώπη και το ΔΝΤ.
Κάποιοι στο εσωτερικό επένδυσαν στην κατάρρευση των διαπραγματεύσεων. Αυτό που κάνουμε τώρα τους χαλάει τα σχέδια. Αυτοί στο εξωτερικό βλέπουν να μην τους περνάει το σχέδιο επιστροφής σε σενάρια του 2015. Έχουμε συμφωνία με συμβιβασμούς, αλλά που μας φέρνει κοντά στην έξοδο. Αυτοί στο εσωτερικό είναι σε στρατηγικό αδιέξοδο.
Οφείλεται αυτό μόνο στις εξαιρετικές διαπραγματευτικές δυνατότητές μας; Δεν είναι μόνο αυτό.
Ήρθε αυτό το αποτέλεσμα γιατί εξαντλήσαμε κάθε περιθώριο στην πολιτική συμμαχιών στο εξωτερικό, αναζητώντας συμμαχίες στις χώρες του Νότου, συγκλίσεις στο Ευρωπαίκό Κοινοβούλιο, συμμαχίες στα ευρωπαϊκά συνδικάτα, κινητοποιώντας όχι μόνο δυνάμεις του Νότου αλλά και κρίσιμων χωρών του Βορρά. Θέλω να πω ότι η συμβολή της Αριστεράς στη Γερμανία ήταν κρίσιμη και θετική.
Η πολιτική μας στο εσωτερικό της χώρας γεννάει καρπούς. Η οικονομία ανακάμπτει. Το 2015 παραλάβαμε μια χώρα στη λογική της Αριστερής παρένθεσης και σήμερα έχουμε επιστροφή στην ανάπτυξη και πλεονάσματα που καλύπτουν από τώρα το στόχο του 2018.
Τα 2 τελευταία χρόνια η χώρα σταμάτησε να έχει μια κυβέρνηση όπου η διακυβέρνηση αποτελούσε ταυτόχρονα και όχημα πλουτισμού, ιδιοτέλειας και συμφερόντων. Εμείς 2 χρόνια δεν πήραμε δωράκια από κανέναν, δεν κάναμε συμφωνίες κάτω από το τραπέζι, χτυπήσαμε με όλους τους τρόπους την φοροδιαφυγή. Δεν βάλαμε τις λίστες στα συρτάρια όπως οι άλλοι. Εμείς, η κατά τον κ. Μητσοτάκη πιο ανίκανη κυβέρνηση, καταφέραμε και ξεκολλήσαμε τα μεγάλα έργα που ήταν κολλημένα για 4 χρόνια, σε αντίθεσε με τους προηγούμενους.
Αυτό το πάρτυ πρέπει να τελειώσει. Είτε με το ΚΕΕΛΠΝΟ, είτε τη Novartis. Είναι θαύμα αυτό; Ήμασταν η πρώτη ελληνική κυβέρνηση που σε συνθήκες κρίσης έχουμε 98% απορροφητικότητα στα προγράμματα ΕΣΠΑ. Οι προηγούμενοι δεν έφταναν ούτε το 50%. Απορροφούσαν μόνο για τους δικούς τους και μετά είχαμε μίζες. Αυτά συνέβαιναν χρόνια και τα γνωρίζουν οι έξω. Δυστυχώς το πληρώνουμε εμείς. Αυτά τελείωσαν τα 2 χρόνια. Δεν υπάρχουν μίζες, απορροφούνται τα ευρωπαϊκά κονδύλια.
Η πρεμούρα να μην κλείσει η δεύτερη αξιολόγηση οφείλεται στο φόβο ότι ο χρόνος μπροστά μας θα μας δώσει τη δυνατότητα να διαλευκάνουμε υποθέσεις που βρίσκονται στα ντουλάπια.
Ξαφνικά μετά από 10 χρόνια εμφανίστηκε ο κ. Σημίτης. Με 2 υπουργούς Άμυνας μπλεγμένους σε σκάνδαλα εξοπλιστικών εκατομμυρίων ευρώ. Με στελέχη να παραδέχονται ότι κουβαλούσαν μαύρες σακούλες. Με κυβερνητικά στελέχη να έχουν κάνει τεράστιες περιουσίες. Πριν λίγες μέρες, αυτός ο άνθρωπος που έβλεπε τις μίζες να περνούν, μας χάρισε και μια σοφιστεία. Είπε ότι η διαφορά στην Ελλάδα είναι κοινωνικό φαινόμενο.
Εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς γιατί ξεσηκώθηκαν και οι πέτρες με αυτή τη φράση. Είναι ενδεικτική της αντίληψης ενός ολόκληρου συστήματος. Δεν αφορά μόνο τον κ. Σημίτη και το ΠΑΣΟΚ αυτό, αφορά και τη ΝΔ. Όλοι ξέρουμε ποιοι άφησαν τους Χριστοφοράκους να φύγουν με διπλωματικά διαβατήρια για να μην επιλυθεί η υπόθεση Siemens.
Κυβέρνησαν για 40 χρόνια και βρέθηκαν με μισό δις θαλασσοδάνεια και τα χάρισαν στους εαυτούς τους. Κι έδωσαν ασυλία. Συμβαίνουν αυτά πουθενά αλλού; Αυτά που αποτέλεσαν μια από τις βασικές αιτίες της κρίσης. Θα μπορούσαν να συμβαίνουν αλλού; Αυτοί που χρεοκόπησαν τη χώρα μας κάνουν τους ευρωπαϊστές και μας κουνάνε το δάχτυλο. Είναι το ίδιο σύστημα που παίζει τα ρέστα του. Το σύστημα αυτό προσπάθησε να δημιουργήσει συνθήκες αποτροπής των δημοκρατικών εξελίξεων στη χώρα το 2015. Προσπάθησε να ανατρέψει την μόλι λίγους μήνες πριν δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση με την πρώτη αξιολόγηση και τώρα παίζουν τα ρέστα τους με τη δεύτερη. Πλέον βρίσκονται σε αδιέξοδο. Θα ήταν προτιμότερη για τη χώρα να είχαμε αντίπαλο που έχει αγωνία για το μέλλον του τόπου. Κι όχι έναν εσμό εκδικητικών ακροδεξιών και πορφυρογέννητων που πάσχουν από το σύνδρομο στέρησης εξουσίας.
Τσάμπα μαγκιά να λέει η ΝΔ ότι δεν θα ψηφίσει τα μέτρα αλλά θα τα εφαρμόσει.
Ο λαός θα κρίνει ποιοι είναι αυτοί που έδωσαν την έντιμη μάχη και ποιοι αυτοί που λεηλάτησαν τη χώρα.
