Πέμπτη 28 Μαρτίου 2024 -

Το πανήγυρη των Αρχαγγέλων την Κυριακή των Μυροφόρων στον«Ταξιάρχη» Μανταμάδου Λέσβου..ΒΙΝΤΕΟ



Τη χάρη του Ταξιάρχη θα ζητήσουν και φέτος πιστοί και πεζοπόροι που με τα πόδια θα πεζοπορήσουν ως Ιερού Προσκυνηματικού Ναού των Παμμεγίστων Ταξιαρχών Μανταμάδου για το μεγάλο προσκύνημα που γίνεται εν όψει της αυριανής, Κυριακής των Μυροφόρων. Πλήθος κόσμου, αλλά και… καβαλάρηδες με τα άλογά τους στολισμένα προς το προσκύνημα, ετοιμάζονται να προσκυνήσουν, να περιηγηθούν στο πανηγύρι και να φιλευτούν κρέας από τα καζάνια που θα βράζει για ώρες για την παρασκευή του παραδοσιακού «κισκέκ».

Συμπληρώνει φέτος 49 χρόνια εφημέριος στο Ναό του Ταξιάρχη Μανταμάδου. Ο Ιερατικός προϊστάμενος του Ναού, πρωτοπρεσβύτερος  Ευστράτιος Δήσσος εδώ και εβδομάδες, όπως κάθε χρόνο αυτή την εποχή, διοργανώνει την Πανήγυρη του Ταξιάρχη την Κυριακή των Μυροφόρων, χωρίς λεπτό ξεκούρασης. Φροντίζει για την κατανομή των μικροπωλητών, ώστε να μη γίνονται παρεξηγήσεις, ετοιμάζει τον στολισμό, ενώ εγκαίρως αποστέλλει τις προσκλήσεις των επισήμων και προετοιμάζει τη μετάδοση της Θείας Λειτουργίας στην Αθήνα μέσω του σταθμού της Εκκλησίας και από το ίντερνετ σε όλη την υφήλιο. Επίσης φροντίζει για την φιλοξενία και την περιποίηση των αρχιερέων και των συνοδών τους. Ανάμεσα στις προετοιμασίες βρήκε λίγο χρόνο για να μας μιλήσει για το μεγάλο αυτό γεγονός και τον ευχαριστούμε.

Γιατί το πανηγύρι του Ταξιάρχη έχει καθιερωθεί να γιορτάζεται την Κυριακή των Μυροφόρων, ενώ η γιορτή είναι στις 8 Νοεμβρίου;

«Η γιορτή του είναι 8 Νοεμβρίου, είναι η σύναξις των Αρχαγγέλων, Μιχαήλ κι Γαβριήλ. Όλοι οι Ναοί που γιορτάζουν τον Ταξιάρχη, γιορτάζουν, 8 Νοεμβρίου. Στις 8 Μαΐου το 1888 που ανεγέρθηκε ο νέος νυν ναός, στα θεμέλια του παλιού που ήταν μικρότερος έγιναν τα εγκαίνιά του από τον Μητροπολίτη Μηθύμνης, Νικηφόρου Γλυκά. Οπότε αυτή την ημέρα των εγκαινίων πανηγυρίζει ο ναός των Ταξιαρχών τη δεύτερη Κυριακή μετά το Πάσχα που τότε συνέπεσε στις 8 Μαΐου το 1888.

Γιατί υπερίσχυσε αυτή η πανήγυρη από τις 8 του Νοέμβρη; Γιατί 8 Νοέμβρη είναι χειμώνας, οι Μυτιληνιοί ασχολούνται με το λιωμάζωμα, κρυώνει και βρέχει και την εποχή εκείνη που δεν υπήρχαν αυτοκίνητα και συγκοινωνία, έρχονταν με τα πόδια ή με τα γαϊδουράκια από κάθε γωνιά του νησιού. Μια μέρα να έρθουν από το Πλωμάρι και μια μέρα να κάτσουν στο πανηγύρι και μια η επιστροφή, σύνολο τρεις μέρες, πού να έμεναν αυτοί οι άνθρωποι δεν υπήρχαν ξενοδοχεία. Έτσι προτίμησαν να έρχονται στη δεύτερη γιορτή των Μυροφόρων που είναι εορτή των εγκαινίων του Ναού, που μπορούσαν να διανυκτερεύσουν έξω στην ύπαιθρο και να τα ταξιδέψουν άνετα την ημέρα και τη νύχτα.

Βλέποντας αυτή την ευσέβεια, την ευλάβεια, οι Μανταμαδιώτες, έφτιαξαν το κουλμπάνι, δηλαδή τη σφαγή του μόσχου με το κρέας του οποίου έψηναν δύο φαγητά το κισκέτς και τα ρεβύθια με κρέας. Και αφού την ημέρα της γιορτής τα ευλογούσε ο Δεσπότης στην περιφορά μαζί με τους ιερείς τα μοίραζαν στους επισκέπτες και προσκυνητές, το ένα φαγητό να το φάνε την ημέρα ζεστό και το άλλο να το πάρουν μαζί τους στο ταξίδι της επιστροφής. Έτσι επικράτησε η δεύτερη γιορτή, η γιορτή των εγκαινίων που γίνεται την Κυριακή των Μυροφόρων.

«Από το 1888 άρχισε σιγά σιγά να γίνεται πιο γνωστή η γιορτή. Έρχονταν με τα πόδια και μέχρι σήμερα το έθιμο αυτό επικρατεί και παρόλο που έχουν τώρα πολλά μέσα μηχανοκίνητα, χιλιάδες είναι εκείνοι που έρχονται ακόμα με τα πόδια και με τα άλογα»

Γιατί συγκεντρώνει τόσο κόσμο κατά τη γνώμη σας και ανθρώπους από όλο τον κόσμο;

«Διότι το 1618 ο Μητροπολίτης Μηθύμνης Γαβριήλ γράφοντας ένα οδοιπορικό για όλη τη Λέσβο, για κάθε χωριό όσους κατοίκους έχει, εκτός των άλλων γράφει και τα εξής:

Υπάρχει στον Μανταμάδο το Μοναστήρι του Ταξιάρχη, (τότε ήταν μοναστήρι, τώρα ενοριακό ναός), ένθα φυλάσσεται η ανάγλυφος εικόνα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ μη τολμώντων των Αγαρινών άψασθαι το καθόλου δια το θαυματουργείν ως ημέραι (Δεν τολμούσαν οι Τούρκοι να ακουμπήσουν καν τον περίβολον του μοναστηριού γιατί καθημερινώς έκανε θαύματα). Αυτό συμβαίνει μέχρι σήμερα. Καθημερινώς τα θαύματα είναι τόσο πολλά, που να τα αναφέρει κανείς και μόνο θέλει εβδομάδες.

Αρκεί μονάχα να σας πω ότι ο καθένας μπορεί να το διαπιστώσει αυτό, ότι όταν επισκεφτεί τον Ταξιάρχη, το Ναό και προσκυνήσει τη θαυμαστή ανάγλυφη εικόνα του και έχει μαζί του την παρέα του. Ο καθένας θα βλέπει την ανάγλυφη εικόνα του Αρχάγγελου Μιχαήλ να απεικονίζεται διαφορετικά. Άλλος τη βλέπει χαρούμενη, ροδαλή, άλλος τη βλέπει σκούρα, μελαχρινή, σκυθρωπή και είναι ανάλογα πώς δέχεται τον κάθε πιστό. Αυτό και μόνο δείχνει την καθημερινή θαυματουργικότητά του».

Τι αγαπά ο κόσμος στον Ταξιάρχη;

«Ο κόσμος πιστεύει πολύ στον Ταξιάρχη, τον θεωρεί προστάτη του, του εμπιστεύεται τα όνειρα τις ελπίδες, τους καημούς και τα προβλήματά του και ερχόμενος στον Ταξιάρχη πιστεύει ότι εκεί θα βρει να φυτρώνει το λουλούδι της ελπίδας, και απλώνει  χαρούμενος το χέρι του να το πιάσει. Και πραγματικά έρχονται χιλιάδες που έχουν πραγματοποιηθεί τα όνειρά τους, τα αιτήματά τους, οι παρακλήσεις τους και γεμάτοι από πίστη, ευγνωμοσύνη, αλλά και πολύτιμα δώρα προς τον Άγιο, τα εναποθέτουν μπροστά στη θαυμαστή ανάγλυφη εικόνα του.

Έρχονται και αλλοεθνείς και ιδιαίτερα Τούρκοι τα τελευταία χρόνια που στέκονται ευλαβείς μπροστά στην εικόνα, ανάβουν το κερί τους και αφήνουν ονόματα να τα μνημονεύσουμε στη λειτουργία. Πολλοί από αυτούς είναι κρυπτοχριστιανοί. Τις ημέρες της πανηγύρεως έρχονται από την Αυστραλία, από την Αμερική, τη Γερμανία τη Νότια Αφρική, οι μετανάστες μας για να χαρούν το πανηγύρι και ιδιαίτερα τη νύχτα της παρασκευής των φαγητών που λαμποκοπά η αυλή γύρω από τον πλάτανο, από τα 50 και πάνω καζάνια που βράζουν τα φαγητά της πανήγυρης. Κάθε χρόνο δε ένας από αυτούς Μανταμαδιώτης ή και μη, αναλαμβάνει τα έξοδα των φαγητών αυτών που ανέρχονται γύρω στις 9.000 ευρώ»

Μιλήστε μας για το έθιμο της ταυροθυσίας.

«Δεν είναι ταυροθυσία. Εμάς ο ταύρος, δεν γυρίζει μέσα στο χωριό στεφανωμένος και στολισμένος, δεν τον συνοδεύει μουσική, δεν γίνεται θυσία και δεν δημοσιεύουμε ποτέ, πότε θα γίνει η σφαγή για να έρθει ο κόσμο να την παρακολουθήσει. Το κρέας είναι ή δεν είναι τροφή του ανθρώπου; Υπάρχει άλλος τρόπος να το έχουμε εκτός από τη σφαγή; Όχι. Επομένως, σφάζουμε ένα βόδι και πολλά άλλα για να εξοικονομήσουμε υλικό, να κάνουμε τα φαγητά της πανήγυρης που είναι απόρροια φιλοξενίας και αγάπης προς τους πιστούς που τιμούν τον Ταξιάρχη. Οι εχθροί όμως του εθίμου αυτού, οι οποίοι δεν είναι κοντά στην Εκκλησία και δεν τιμούν και δεν αγαπούν τα ήθη και τα έθιμά μας για να το προσβάλουν και να το δυσφημήσουν, δημοσιεύουν και κηρύσσουν ότι τάχατις είναι θυσία ειδωλολατρική. Απέχουν παρασάγγας πολύ από την αλήθεια. Και ο λόγος που το κάμουν είναι από τον ήλιο φαεινότερος, είναι για να δυσφημίσουν.»