Όλη η δύναμη της ψυχής είναι η προσευχή. Και όπως το σώμα ενισχύεται με την τροφή και διάφορα μπαχαρικά, τα οποία χρησιμοποιούμε, έτσι κι η ψυχή μας αποζητά πρωτίστως την προσευχή, το διάβασμα, τον προφορικό λόγο το παράδειγμα να έχουμε προστά στα μάτια μας, – και έτσι ξυπνάει σιγά-σιγά.
Αφού αν την αφήσουμε [χωρίς αυτά,] αποκοιμιέται, την κατακτά η λησμονιά, η αναισθησία. Και πρέπει να την φυσήξεις όπως φυσάμε προσπαθώντας να ανάψουμε τη φωτιά. Το παράδειγμα είναι να ανάψουμε τη φωτιά από τα κάρβουνα, καλυμμένα με στάχτη, που είναι εικόνα της λησμονιάς.
Και από το φύσημα ανάβουν τα κάρβουνα και γεννούν τη ζέστη. Έτσι φεύγει η αναισθησία που γεννά τον δελεασμό, όταν ο άνθρωπος σκέφτεται ότι όλα πάνε καλά, ενώ στην πραγματικότητα δεν πάνε καλά.
Ιωσήφ Ησυχαστής
