Την ανάγκη αλλαγής τακτικής πρέπει να συνειδητοποιήσει η Δύση στον τρόπο με τον οποίο διαχειρίζεται τις ενέργειες και την επιθετικότητα του Ρώσου προέδρου, Βλαντίμιρ Πούτιν, καθώς, όπως γράφει ο Γκάρι Κασπάροφ στη Wall Street Journal, η μέχρι τώρα κατευναστική πολιτική που ακολουθούν τα δυτικά κράτη έχει οδηγήσει στην περαιτέρω ενδυνάμωση της θέσης του Πούτιν και στην κλιμάκωση των ενεργειών του.
Ταυτόχρονα, οι τελευταίες ενέργειες της Ρωσίας στα εδάφη της Ουκρανίας φάνηκε ότι προκάλεσαν σοβαρές συνέπειες σε παγκόσμιο επίπεδο. Πιο συγκεκριμένα, ο εφοδιασμός της Ευρώπης σε φυσικό αέριο επηρεάστηκε σημαντικά, ενώ, παράλληλα, πολλά κράτη της Αφρικής άρχισαν να αντιμετωπίζουν δυσκολίες ως προς τον εφοδιασμό τους με βασικά είδη τροφίμων.
Αλλαγή τακτικής από τη Δύση
Σωστή, όμως, απάντηση στην επιθετικότητα της Ρωσίας, σύμφωνα με τον Κασπάροφ, δεν θεωρείται η τακτική του κατευνασμού. Αντιθέτως, όπως υποστηρίζει ο ίδιος, τα δυτικά κράτη θα πρέπει να υιοθετήσουν μία περισσότερο δυναμική και επιθετική πολιτική, εάν επιθυμούν πραγματικά να εμποδίσουν τις ενέργειες του Ρώσου προέδρου.
Συνεπώς, εάν ο στόχος είναι να σωθούν όσο το δυνατόν περισσότερες ζωές Ουκρανών πολιτών, η μόνη λύση είναι ο εξοπλισμός της Ουκρανίας με ό,τι όπλο χρειαστεί ο Ουκρανός πρόεδρος και, μάλιστα, το συντομότερο δυνατόν.
Ταυτόχρονα, όπως αναφέρει ο Ρώσος ακτιβιστής, το ενδεχόμενο επιδίωξης κατάπαυσης πυρός θα πρέπει να αποφευχθεί, καθώς κάτι τέτοιο θα άφηνε τις ρωσικές δυνάμεις στο ουκρανικό έδαφος, δίνοντας, έτσι, τη δυνατότητα του Πούτιν να προβεί στις ενέργειες που προέβη και το 2014, συνεχίζοντας τη γενοκτονία και τις μαζικές απελάσεις.
Οι υποστηρικτές του Πούτιν
Ταυτόχρονα, υπάρχουν και Ευρωπαίοι ηγέτες, οι οποίοι τάσσονται υπέρ του προέδρου, Βλαντιμίρ Πούτιν, και μέσω των αποφάσεών τους, διευκολύνουν τις ενέργειές του, συνεχίζει ο πρώην Ρώσος σκακιστής.
Ο λόγος για τον Πρωθυπουργό της Ουγγαρίας, Βίκτορ Όρμπαν, ο οποίος αντιτάχθηκε στην απόφαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης να απαγορεύσει τις εισαγωγές ρωσικού αερίου, οι οποίες, με τη σειρά τους, προμηθεύουν με δεκάδες δισεκατομμύρια δολάρια, κάθε μήνα, την πολεμική μηχανή του Πούτιν.
Παράλληλα, ο Τούρκος πρόεδρος, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, απειλεί να προκαλέσει προβλήματα στην ένταξη της Φινλανδίας και της Σουηδίας στον Οργανισμό Βορειοατλαντικής Συμφώνου, γεγονός που υποδεικνύει ότι, πιθανότατα, θα θέλει κάτι να κερδίσει από τη στάση του αυτή – συνήθης τακτική του Προέδρου της Τουρκίας.
Η σωστή κίνηση του Μπάιντεν
Στον αντίποδα, ο Αμερικανός πρόεδρος, Τζο Μπάιντεν, ενεργοποίησε διάταγμα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου για την αποστολή στρατιωτικής βοήθειας στην Ουκρανία. Η κίνησή του αυτή θεωρείται ότι έγινε την κατάλληλη χρονική στιγμή, καθώς ο μηχανισμός ενεργοποιήθηκε ανήμερα του εορτασμού της επετείου της νίκης του Κόκκινου Στρατού επί της ναζιστικής Γερμανίας, το 1945.
Ακόμη, όπως υποστηρίζει ο κορυφαίος σκακιστής και νυν ακτιβιστής, μέσω της ενέργειάς του αυτής, ο Μπάιντεν «ξεφορτώνεται» την υστεροφημία του, μετά το 2008, όταν, ως αντιπρόεδρος των ΗΠΑ, συμφώνησε με την απόφαση των υπόλοιπων δυτικών ηγετών να μην τιμωρήσουν τη Ρωσία. Πιο αναλυτικά, το 2008, η Ρωσία αποφάσισε να εισβάλει στη Γεωργία, αλλά οι επικεφαλής των δυτικών κρατών θεώρησαν ότι ήταν καλύτερο να διατηρήσουν τους οικονομικούς και πολιτικούς δεσμούς τους με τη χώρα παρά να προβούν στην επιβολή κυρώσεων.
Η ενίσχυση της θέσης του Πούτιν
Πιο συγκεκριμένα, όπως αναφέρει ο Κασπάροφ, εκείνη την περίοδο, ο Μπαράκ Ομπάμα καταδίκασε την εισβολή της Ρωσίας στη Γεωργία και έσπευσε να καταστήσει σαφές στον Πούτιν και σε άλλους δικτάτορες ότι η Αμερική θα καθοδηγούσε και θα υποστήριζε «παρασκηνιακά» οποιαδήποτε ενέργεια με σκοπό την απελευθέρωση της χώρας. Το γεγονός, όμως, ότι δεν επιβλήθηκαν κυρώσεις βοήθησε τον Πούτιν να συνεχίσει τις ενέργειές του.
Ως συνέπεια αυτού, το 2014, ο Πούτιν είχε ήδη την απαραίτητη ισχύ, ώστε να μπορέσει να εισβάλει, για πρώτη φορά, στην Ουκρανία και, έπειτα, να παρέμβει στις εκλογές στην Αμερική και το Ηνωμένο Βασίλειο.
Παράλληλα, η τέως Γερμανίδα καγκελάριος, Άνγκελα Μέρκελ, υποστήριξε και προώθησε την υλοποίηση του αγωγού Nord Stream 2, ενισχύοντας, έτσι, περαιτέρω, τη θέση της Ρωσίας, όπως υποστηρίζει ο Ρώσος ακτιβιστής.
Αυτό που μένει, σήμερα, είναι να δούμε εάν τα δυτικά κράτη θα αλλάξουν, τελικά, τακτική και θα επιδιώξουν μία περισσότερο αυστηρή απάντηση στις προκλητικές ενέργειες της Ρωσίας. Θα βοηθήσουν, τελικά, την Ουκρανία να κερδίσει και να καταστρέψει την πολεμική μηχανή του Πούτιν; Θα διατηρήσουν τις κυρώσεις σε ισχύ για να αυξήσουν την εσωτερική πίεση στον Πούτιν και να ενημερώσουν τη μαφία του ότι δεν υπάρχει τρόπος επιστροφής στον πολιτισμένο κόσμο όσο ο Πούτιν βρίσκεται ακόμη στην εξουσία; Η απάντηση θα φανεί από τις επόμενες ενέργειες των κρατών…
Ο Γκάρι Κασπάροφ είναι Ρώσος τέως παγκόσμιος πρωταθλητής σκακιού. Ασχολείται με την πολιτική, ενώ θεωρείται και σημαντικός ακτιβιστής. Είναι ο πρόεδρος της πρωτοβουλίας Renew Democracy – αμερικανικός μη κερδοσκοπικός οργανισμός που προωθεί και υπερασπίζεται τη φιλελεύθερη δημοκρατία στις ΗΠΑ και στο εξωτερικό, ενώ χαρακτηρίζεται κι ένας από τους πιο γνωστούς αντιφρονούντες της πολιτικής του Πούτιν.
