Μία γυναίκα που πήγε ν’ αυτοκτονήσει πυροβολώντας το πρόσωπό της, αποκάλυψε ότι κατάφερε τελικά να βρει την αγάπη.
Το 2010, ένα πρωί στις 7 η ώρα, η Christen McGinnes πήρε ένα περίστροφο στο σπίτι της στη Βιρτζίνια και αποφάσισε ήρεμα να πυροβολήσει τον εαυτό της στο κεφάλι.
Η απόφασή της να αυτοκτονήσει οφειλόταν στην απώλεια της δουλειάς της, στο χωρισμό της με το σύντροφό της και το θάνατο της αγαπημένης της γιαγιάς.
Η Christine είπε: “Μέχρι το 2009 ζούσα μια όμορφη ζωή. Είχα πολλούς φίλους. Μου άρεσε η δουλειά μου και ήμουν η καλύτερη φίλη με τη γιαγιά μου. Μέχρι που άλλαξαν όλα.”
“Έχασα τη δουλειά μου, η γιαγιά μου πέθανε. Είχα σχέση μ’ ένα πολύ καλό παιδί. Δέθηκα μαζί του και μετά χωρίσαμε.”
“Είχα χάσει όλες τις αποταμιεύσεις μου και άρχισα να πίνω. Δεν κοιμόμουν καλά και, αν και δεν είμαι σίγουρη αν το ήξερα τότε, είχα πάθει κατάθλιψη.”
“Είχα ζητήσει βοήθεια από κάποιους ανθρώπους, αλλά ένιωθα βάρος και κλείστηκα στον εαυτό μου. Εκείνη την εποχή, σκέφτηκα ότι το να αυτοκτονήσω ήταν το καλύτερο πράγμα. Η σωστή απόφαση.”
“Είχα ένα όπλο. Είχα ένα περίστροφο και ήξερα ότι αυτό μπορούσε να με σκοτώσει. Ήξερα τι μπορούν να κάνουν αυτά τα όπλα. Έτσι, συγύρισα το διαμέρισμα, επειδή ήξερα ότι θα έρχονταν άνθρωποι και βγήκα στο μπαλκόνι γιατί φοβόμουν μην τυχόν η σφαίρα έβλαπτε και κάποιον άλλον.”
“Ήμουν ήρεμη για πρώτη φορά μετά από μήνες. Δεν φοβόμουν να πεθάνω. Τράβηξα λοιπόν τη σκανδάλη.”
Loading...
Κατά έναν απίστευτο τρόπο, η Christen επέζησε. Και, χωρίς να το γνωρίζει, ο συγκάτοικός της κοιμόταν στο διπλανό δωμάτιο.
Η 46χρονη είπε: “Τράβηξα τη σκανδάλη και μετά δεν μπορούσα να δω τίποτα. Και τότε άκουσα την κραυγή του συγκατοίκου μου, που φώναζε “Τι ήταν αυτό, τι ήταν αυτό!” Και σκέφτηκα, “Θεέ μου. Δεν έπρεπε να είναι κι αυτός στο σπίτι.”
“Τον άκουσα να τρέχει γύρω από το διαμέρισμα να ουρλιάζει.“Πού είσαι;” φώναζε και στη συνέχεια βγήκε στο μπαλκόνι. Ο θόρυβος που βγήκε από το στόμα του ήταν η πιο τσιριχτή, η πιο μεγάλη κραυγή πανικού που έχω ακούσει ποτέ.
Η Christen μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο και ήταν σε κώμα για τρεις εβδομάδες.
Η σφαίρα είχε καταστρέψει τη δεξιά πλευρά του προσώπου της, από το μάτι της μέχρι το πηγούνι της. Είχε σπάσει τη δεξιά της σιαγόνα, είχε χάσει το ένα τρίτο των δοντιών της, το κάτω μισό του στόματός της είχε καταστραφεί και είχε χάσει επίσης και το δεξί της μάτι.
Είπε: “Το πρώτο πράγμα που θυμάμαι ήταν ο μπαμπάς μου να μου κρατάει το χέρι και να μου λέει: ‘Θα γίνεις καλά, όλα είναι υπό έλεγχο.”
“Υπήρχαν ένα σωρό κάρτες και δώρα γύρω μου.”
“Είχα μια νοσοκόμα μαζί μου ενώ ήμουν ακόμα αναίσθητη η οποία μου διάβαζε κάθε κάρτα και πιστεύω πως αυτό βοήθησε στην αποκατάστασή μου και με έκανε να αισθάνομαι ευγνώμων που επέζησα από αυτό, αντί να θυμώνω.”
“Νομίζω ότι η μεγαλύτερη αλλαγή για μένα ήταν να δω πόση στήριξη πραγματικά είχα και πόσοι άνθρωποι πραγματικά νοιάζονται για μένα.”
“Αυτή η διαπίστωση, αυτή η αγάπη ήταν τόσο δυνατή που έδιωξε μακριά το θυμό και την κατάθλιψη.”
Ο φίλος της, Howard, ήταν ένας από τους πρώτους που την επισκέφθηκαν στο νοσοκομείο.
Είπε: “Όταν μπήκα στο δωμάτιο στο νοσοκομείο δεν την αναγνώρισα. Ήταν πρησμένη και το μισό της πρόσωπο ήταν με επιδέσμους.”
Από την απόπειρα αυτοκτονίας της, η Chisten έκανε 49 χειρουργικές επεμβάσεις για να ανακατασκευάσει το πρόσωπό της και θα χρειαστεί να κάνει κι άλλες το μέλλον.
“Έχω προγραμματίσει κι άλλες χειρουργικές επεμβάσεις. Ποτέ όμως δεν θα είμαι το άτομο που ήμουν πριν, αλλά αυτό είναι καλό. Είμαι ευγνώμων τώρα. Είναι ένας αγώνας που έπρεπε να περάσω για να μπορέσω να χαρώ τη ζωή που έχω,” είπε η Christen.
“Κατά τη διάρκεια της ανάκαμψής μου, γνώρισα και ερωτεύτηκα έναν υπέροχο άνθρωπο. Είναι κωφός και έτσι δεν πειράζει που η ομιλία μου δεν είναι αυτή που ήταν κάποτε. Εκτιμώ περισσότερο τις φιλίες μου και το χρόνο μου με άλλους ανθρώπους. Αλλά δεν λυπάμαι για το τι έκανα.”
Σήμερα, η Christen ξοδεύει το χρόνο της σε εθελοντικές δράσεις βοηθώντας τους άλλους να καταπολεμήσουν το στίγμα της ψυχικής υγείας.
“Πάντα ήξερα ότι η Christen είναι ένας δυνατός άνθρωπος και ότι έδειχνε μεγάλη συμπόνια για τους άλλους,” είπε ο Howard.
