Από τη Σινώπη του Πόντου έφτασε στον Πειραιά με το πλοίο του ξεριζωμού «Εύξεινος», τον Αύγουστο του 1924.’Ηταν μόλις 2 ετών. Τον πατέρα της δεν τον γνώρισε. Τον «κατάπιαν» τα τάγματα εργασίας –τα «αμελέ ταμπουρού» για τους Τούρκους, τα «ολούμ ταμπουρού» (τάγματα θανάτου) για τους Έλληνες– κι άφησε πίσω τη μάνα της, έγκυο.
Έχοντας ως επιστημονικό γνώμονα ότι η καταγραφή των εμπειριών των θυμάτων και των επιζώντων παίζει σημαντικό ρόλο στη μελέτη της γενοκτονίας, το Greek Genocide Resource Center (Κέντρο της Γενοκτονίας των Ελλήνων) συλλέγει μαρτυρίες για την καλύτερη κατανόηση της Γενοκτονίας των Ελλήνων.
Επιστολή στον πρωθυπουργό του Καναδά Τζάστιν Τριντό έστειλε το Ελληνοκαναδικό Κογκρέσο (ΕΚΚ), με την οποία ζητά από τον πρωθυπουργό της χώρας να επαναφέρει στη Γερουσία το ζήτημα της αναγνώρισης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου (σ.σ. πρόταση-ψήφισμα 158).
«Πανταχόθεν του Πόντου αγγέλονται σφαγαί.. εις Κερασούντα.. εις Τραπεζούντα και αλλού. Εάν κατάστασις συνεχιστεί, Ελληνισμός Πόντου εξαφανισθήσεται, πριν η διπλωματία προλάβει ασχοληθεί περί αυτού».
«Έναν μαύρον ημέραν εκούιξεν εις απες σο σπέλ’: Οι μανάδες ντο έχ’νε μικρά μωρά να εβγαίνε οξιοκά ασο σπέλ’». Μία μάνα διηγείται ότι μια μαύρη μέρα ένας φώναξε όσες είχαν μικρά παιδιά να βγουν έξω από τη σπηλιά…
