«Η αγάπη και η στοργή σου δεν είχε όρια, κάτι που παρά την απαιτητική σου καριέρα την νιώθαμε έντονα. Ήσουν αγωνίστρια της ζωής για τη ζωή. Έγινες έτσι υπόδειγμα για πάρα πολλούς ανθρώπους. Μας μίλαγες με ειλικρίνεια και τρυφερότητα επικεντρωμένη στις χαρές της ζωής», ανέφερε στον επικήδειο που εκφώνησε στην εξόδιο ακολουθία στη Μητρόπολη Αθηνών ο 17χρονος γιος της Φώφης Γεννηματά, Γιώργος Γεννηματάς – Τσούνης.
«Η σχέση που είχες με τον πατέρα μας, μας δίδαξε τι θα πει αγάπη και συντροφικότητα. Ο δεσμός σου με τη θεία μας τη Μαίρη, είναι παράδειγμα αδερφικής αγάπης. Η ζωή σου θα είναι παράδειγμα για εμάς, όπως ήταν για εσένα η ζωή του παππού μας, Γιώργου Γεννηματά.
Τώρα πιστεύω ακόμα περισσότερο στον άνθρωπο. Η οικογένεια για σένα ήταν όλη σου η ζωή. Κρατήθηκες με όσες δυνάμεις σου είχαν απομείνει, για να σε φιλήσουμε και να σε αποχαιρετήσουμε για μια τελευταία φορά. Είμαι σίγουρος πως θα μας φυλάς, με το χαμόγελο που σε σημάδεψε, πάνω από τα σύννεφα».
Με λόγο ευαίσθητο και τρυφερό, η Αιμιλία, η κόρη της Φώφης Γεννηματά, είπε το δικό της αντίο στην αγαπημένη της μητέρα.
«Στις τελευταίες μας κουβέντες μου είπες "1,2,3 πάμε". Και μου έδωσες τα χέρια σου για να σηκωθείς. Έτσι έφυγες, όρθια και με το κεφάλι ψηλά, όπως αρμόζει σε μια μαχήτρια. Δεν λύγισες, δεν ηττήθηκες. Μια μάχη που δεν παραδίδεις τα όπλα είναι μια μάχη κερδισμένη. Το χέρι χτυπούσες στο τραπέζι.
Το χέρι το χτύπησες πολλές φορές σαν κορίτσι, γυναίκα, μητέρα και κέρδισες. Δεν ήταν ποτέ σκληρό, ήταν απαλό και γεμάτο ανιδιοτέλεια. Η αγκαλιά σου ήταν ζεστή, τρυφερή, αλλά και ασπίδα δυνατή σαν εσένα. Αυτό το οικείο άρωμα που δεν ξεκολλάει από πάνω μας, το χαμόγελό σου, το χάδι σου, το φάμιλι που έλεγες όταν έμπαινες στο σπίτι και κυρίως το ζεϊμπέκικο της ζωής που χόρεψες καλύτερα απ’ όλους, αλλά και οδηγός για μια ζωή γεμάτη αγάπη, χαμόγελο, αλήθεια, αξιοπρέπεια και ελπίδα, αυτά μας έμαθες και να είσαι σίγουρη ότι θα τα ακολουθήσουμε».
«Είσαι η πιο δυνατή γυναίκα που ξέρω. Θα μας λείψεις πολύ.», είπε η Κατερίνα, η μικρότερη κόρη της Φώφης Γεννηματά. «Θα μου λείψει το χάδι σου, το χαμόγελό σου. Ήσουν πάντα δίπλα μας. Ήσουν και θα είσαι ο άνθρωπος που θαυμάζω. Θα μας λείψεις πολύ. Θα μου λείψουν οι συζητήσεις που κάναμε τα βράδια, τα ταξίδια. Δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ. Αντίο μαμά. Είσαι μαχήτρια».
