Ο ρωσικός τηλεοπτικός σταθμός «Ρωσία 24» μετέδωσε το ρεπορτάζ, σε ποιες συνθήκες οι κάτοικοι του χωριού στην περιοχή του Ντονέσκ προσπαθούν να αναγεννήσουν τη ζωλη πριν αρχίσει ο χειμώνας.
Όπως μεταδίδει ο ανταποκριτής του σταθμού, ο οικισμός Στεπάνοβκα δε θα συνέλθει γρήγορα μετά τις δυσκολότατες μάχες που γίνονταν εκεί 1,5 μήνα πριν. Όμως ακόμα και στις συνθήκες αυτές στο χωριό άρχισαν να επιστρέφουν οι κάτοικοι για να προλάβουν μέσα στα ερείπια να προετοιμαστούν για το χειμώνα.
Οι κάτοικοι μπορούν να μετακινούνται στο χώρο του οικισμού μόνο με πολύ μεγάλη προσοχή: παντού υπάρχουν πυρομαχικά που δεν έχουν εκραγεί. Εκτός από αυτό, αποχωρώντας, οι Ουκρανοί εξολοθρευτές έβαλαν πολλές νάρκες. Οι ομάδες μαχητών της λαϊκής επιστράτευσης έκαναν την αφαίρεση ναρκών, στα χωράφια όμως η κατάσταση παραμένει επικίνδυνη.
Ο οικισμό βρισκόταν υπό τον έλεγχο της ουκρανικής Εθνικής Φρουράς μόλις μερικές μέρες, αλλά ποια ακριβώς εγκλήματα πρόλαβαν να τελέσουν οι δυνάμεις της ασφαλείας της Ουκρανίας, οι ντόπιοι κάτοικοι δε θα ξεχάσουν ποτέ. Τους ανθρώπους με το ζόρι έβγαζαν από τα σπίτια τους, ανάγκαζαν να σκάβουν λάκκους και έβαζαν ως ζωντανή ασπίδα στα τανκς τους.
"Έλεγαν ότι πρέπει να μας συμπεριφερθούν με τον ίδιο τρόπο, όπως και στην Οδησσό, να μαζέψουν δηλαδή όλους τους κατοίκους του χωριού σε μια μεγάλη παράγκα και να τους κάψουν», λέει ο κάτοικος του χωριού Στεπάνοβκα Σεργκέι Βαριστάνενκο. «Πυροβόλησαν το σπίτι των γειτόνων. Πρώτα το πυροβόλησαν και μετά το έκαψαν. Το σπίτι κάηκε ολοσχερώς. Και μετά λένε ότι το έκαναν οι αποσχιστές".
Ο ουκρανικός στρατός χρησιμοποίησε το Στεπάνοβκα ως χώρο για επίθεση στις ομάδες της Λαϊκής Δημοκρατίας του Ντονέτσκ οι οποίες βρίσκονταν στο Σαούρ-Μογκίλα, το σημαντικό αυτό από την στρατηγική άποψη ύψωμα κατάφεραν να κρατήσουν οι μαχητές της επιστράτευσης.
Οι περισσότεροι κάτοικοι κατά τη διάρκεια των βομβαρδισμών σώζονταν σε υπόγεια, πολλοί που στάθηκαν τυχεροί, παράτησαν τα πάντα και έφυγαν στη Ρωσία. Ο συνταξιούχος Γιούρι Ποζντνιτσένκο έχασε σε εκείνο το μακελειό το μοναχογιό του. "Τον γιο τον σκότωσαν, το σπίτι το έκαψαν, οι αγελάδες ψώφησαν ", λέει.
Ο Σεργκέι δείχνει ό, τι έμεινε από το σπίτι του: έμειναν μόνο οι τοίχοι και η σιδερένια πύλη. Σε όλη την αυλή είναι σκορπισμένα τα θραύσματα των βλημάτων, στην αυλή βρίσκεται ένα καμένο ουκρανικό άρμα μάχης ?-72.
Πώς να ζήσουν στο εξής οι ντόπιοι κάτοικοι δεν γνωρίζουν. Στο χωριό δεν έχει δουλειά. Προς το παρόν μάζεψαν την ομάδα των επιδιορθωτών και από μόνοι τους βοηθούν στους συγχωριανούς με την επισκευή.
"Δεν υπάρχει ούτε ένα σπίτι όρθιο, παντού ή τα παράθυρα, ή η στέγη έχουν πρόβλημα, και τα κτίρια αυτά είναι πολλά. Οι άνθρωποι γυρίζουν, προσπαθούμε να κάνουμε κάτι ", λέει ο ντόπιος κάτοικος Γιούρι Μπικοντόροφ.
Στο Στεπάνοβκα τώρα είναι τα βαθιά νώτα, οι ομάδες της λαϊκής επιστράτευσης κατάφεραν να απομακρύνουν τον ουκρανικό στρατό σε απόσταση εκατοντάδων χιλιομέτρων από εδώ. Η σιωπή διακόπτεται μόνο με τους ήχους των εργασιών επισκευής.
