Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται ένας περίεργος εθισμός στη εισαγόμενη και εγχώρια εγκληματικότητα, ένας εθισμός απροσδόκητος και αυξανόμενος, μηχανικός και ξένος στα ήθη μας.
του Ευάγγελου Ραφτόπουλου
Ασφαλώς οι εισβολείς, οι μετανάστες και οι παραβατικοί η τουλάχιστον αρκετοί από αυτούς επέφεραν πλήγματα στη νέα πατρίδα τους, μεταφέροντας την απαξία για τη ζωή, την εκτέλεση ανθρώπινων οργανισμών σαν κάτι το επιβαλλόμενο, τη τρομοκρατία και το οργανωμένο έγκλημα σαν μορφή ομαδικής επιβίωσης και επέβαλαν τον φόβο και τον τρόμο σε όλους τους Έλληνες.
Οι μικρές ποινές και οι αθωώσεις επιδείνωσαν τη κατάσταση, με αποτέλεσμα την εισροή και άλλων εγκληματιών του κοινού ποινικού δικαίου, διαφοροποιώντας τη ποιότητα και τα είδη των εγκλημάτων.
Από τα εγκλήματα κατά της ηθών , οδηγηθήκαμε στα εγκλήματα κατά της ζωής και της περιουσίας, με φόνους, ληστείες, κλοπές, απαγωγές.
Με ασάφειες ακόμη στον προσδιορισμό της έννοιας της τρομοκρατίας, το κράτος είναι αδύναμο και ανοχύρωτο να αποτρέπει την εκδήλωση τέτοιων η παρόμοιων ενεργειών, μη μπορώντας ούτε τους κουκουλοφόρους να αποκαλύψει.
Η ανακοίνωση και η επαρκέστατη πληροφορία μέσω του διαδικτύου και της τηλεόρασης, αντί να απομακρύνει τους πολίτες από την τέλεση εγκλημάτων, τους οδηγεί σε ένα παράλογο μιμητισμό, με θλιβερά αποτελέσματα.
Τα εγκλήματα, μέσω διαδικτύου, εξαπλώνονται πανηγυρικά-ιδίως αυτά που έχουν σχέση με τη παιδοφιλία- και προστίθενται στα παραπάνω, καθιστώντας το τοπίο θανατηφόρο.
Η αντιμετώπιση της εγκληματικότητας από τους πολιτικούς ταγούς μάλλον μοιάζει μα ανέκδοτο, γιατί οι τελευταίοι πρέπει καθημερινά να αποδεικνύουν τη κενότητά τους και την ανυπαρξία τους και ασχολούνται με θέματα πλήρη αέρος.
Ίσως η παιδεία θα μπορούσε να βοηθήσει στη κατεύθυνση αυτή, μέσω των εκπαιδευτικών, αλλά απαιτείται αφοσίωση και πολύ ενδιαφέρον από τους τελευταίους για αυτό το πολύ σοβαρό πρόβλημα.
Οι οικογένειες τέλος, με μόνο όπλο την αγάπη για τα παιδιά τους, αλλά και μειονέκτημα πολλές φορές την ελλιπή εκπαίδευση και την έλλειψη χρόνου, είναι σχεδόν αδύνατο να ανταποκριθούν.
Έτσι το έγκλημα προχωρεί ανενόχλητο και μόνο η επίκληση των θείων απομένει.
